بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی مزمن است که بر تحکم عضلات و حرکات مخصوص انسان و عملکرد مغز تأثیر می‌گذارد این بیماری معمولاً در افراد بالای ۶۰ سال شروع می‌شود اما ممکن است در سنین مختلفی هم ظاهر شود.
علائم اولیه بیماری پارکینسون ممکن است به تدریج ظاهر شوند و در ابتدا ناشناخته باشند این علائم عبارتند از:
لرزش: یکی از علائم مشخص پارکینسون، لرزش یا ترشح دست‌ها، پاها یا حتی صورت است این لرزش معمولاً وقتی که فرد در حال استراحت است بیشتر احساس می‌شود و در حین حرکت کمتر می‌شود.
سفتی عضلانی: عضلات فرد با بیماری پارکینسون ممکن است سفت و کمانشی شوند که موجب مشکلات در حرکت و انعطاف‌پذیری شود.
کم‌توانی حرکتی: فرد مبتلا به پارکینسون ممکن است دچار کم‌توانی حرکتی شود که موجب مشکلات در پیاده‌روی، تغییرات در تعادل و حتی راه رفتن شود.
مشکلات در تعادل: افراد مبتلا به پارکینسون ممکن است مشکلاتی در حفظ تعادل خود داشته باشند و به راحتی بیفتند یا زمین بخورند.
مشکلات در گفتار و نوشتار: تغییرات در گفتار و نوشتار نیز ممکن است یکی از علائم اولیه پارکینسون باشد که ممکن است باعث مشکلات در ارتباطات روزمره شود.
این بیماری ممکن است به نظر بیاید که برای بسیاری از افراد بدون علت واضحی ظاهر می‌شود اما تحقیقات علمی نشان می‌دهد که عوامل بیماری پارکینسون به یک مجموعه علل مختلف برمی‌گردد برخی از این علل عبارت اند از :
ژنتیک نقش مهمی در بروز بیماری پارکینسون دارد برخی از افراد دارای ژن‌های ارثی هستند که احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند. این عوامل ژنتیکی ممکن است توانمندی بدن در تولید و متابولیسم را تحت تأثیر قرار دهند.
بیماری پارکینسون معمولاً در سنین بالاتر ظاهر می‌شود و پیری به عنوان یک عامل خطر طبیعی برای بروز این بیماری در نظر گرفته می‌شود.
برخی تحقیقات نشان داده‌اند که التهاب مغزی ممکن است در بروز بیماری پارکینسون نقش داشته باشد التهاب مغزی معمولاً به عوامل مختلفی نظیر عفونت‌ها یا مشکلات ایمنی بدن برمی‌گردد.
برخی از تحقیقات نشان داده‌اند که نقص در سیستم ایمنی بدن ممکن است به بروز بیماری پارکینسون مرتبط باشد.
تغییرات در سطوح هورمون‌ها مانند استروژن و تستوسترون ممکن است در بروز بیماری پارکینسون نقش داشته باشد.
توجه به علائم اولیه بیماری پارکینسون و ارتقاء همکاری با پرستار می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری کمک کند و تأثیر مثبتی بر روی تغییرات حرکتی و عملکرد آنها داشته باشد همچنین پرستاران می‌توانند به افراد مبتلا به پارکینسون در انجام تمرینات فیزیکی و حرکات توسعه‌دهنده کمک کنند تا کیفیت زندگی آنها را بهبود بخشند.
مراقبت از سالمندانی که مبتلا به پارکینسون اند برای خانواده آنان مسئولیت سختی است چون علاوه بر مراقبت از سالمند باید روند درمانی نیز به خوبی پیگیری شود در این شرایط شرکت‌های پرستاری می‌توانند نقش مهمی در مراقبت و پشتیبانی از افراد مبتلا به پارکینسون ایفا کنند خدمات پرستاری می‌توانند شامل مراقبت از بیمار در خانه، کمک در انجام حرکات روزمره، کنترل داروها و ارائه پشتیبانی روانی به بیمار و خانواده‌اش باشد.
