ماسک بر روی صورت گذاشتن چیز جدیدی نیست، از قرن‌ها پیش در افریقا واروپا و آسیا با توجه به نقاشی های به جا مانده در غارها دیده می شود.
هنوز در برخی قبایل افریقایی این کار مرسوم است.
ماسک زدن یک شیوه‌ی تغییر چهره ی متداول برای شرکت در مراسم بالماسکه، هالووین و برخی اعتراضات اجتماعی در دنیای مدرن است.
برخی کشورها از جمله هنگ‌کنک سعی در تدوین قانون به جهت منع ماسک زدن در اجتماع را دارد .
بعد از سال 2003 و شیوع بیماری سارس در چین، ماسک به عنوان یک تکه لباس هم به عنوان بخشی از استایل و هم به عنوان روشی از نفوذ ویروس مورد توجه طراحان قرار گرفت.
آن‌ها در بسیاری موارد کاربرد را فدای خلاقیت کردند و با مواد و متریال‌های مختلف ماسک‌های متنوعی طراحی کردند.
ماسک به عنوان تکمیل کننده‌ی یک استایل و یا در مواردی به نشانه‌ی اعتراض به آلودگی‌های زیست‌محیطی در دهه‌های اخیر، وارد ران‌وی‌ها شد.
در سال 2013 ورا ونگ از ماسک توری و در سال 2016 مارتین مارگیلا از ماسک‌هایی که تمام صورت را می‌پوشانند و پر ازجواهرات هستند، رونمایی کرد.
این ترند مورد استقبال خوانندگانی مانند کانی وست قرار گرفت و تور کنسرت خود را با این ماسک ها برگزار گرد.
درسال 2008 مارک جیکوبز در آن زمان طراح برند لویی‌ویتون بود ماسک‌هایی توری که بر روی آن حروف تشکیل دهنده‌ی برند نوشته شده بود طراحی کرد.
امسال ریچارد کویین در مجموعه بهار تابستان 2020 خود ماسک‌هایی شبیه ماسک‌های مارتین مارگیلا ارائه داد و ترند پوشاندن سرتاپا را به رای‌ون‌ها آورد.
اما امسال با شیوع ویروس کرونا، افراد در سراسر دنیا به ویژه وقتی در مکان‌های عمومی هستند صورت خود را می‌پوشانند. در بسیاری از کشورها به ویژه آسیای شرقی با توجه به حضور خیل عظیم جمعیت، ماسک زدن امری ضروری محسوب می‌شود.
استفاده از ماسک توسط تاثیرگذاران در ایونت‌های جهانی و انتشار عکس‌هایشان در صفحات مجازی اعتراضات فراوانی رو به‌دنبال داشت، به نظر خیلی از مخاطبان این‌کار نوعی سواستفاده از شرایط نامساعد کنونی است و ماسک که می‌تواند یک روش پیشگیری از شیوع یک بیماری باشد نباید تبدیل به یک آیتم ترندی و در جهت استایل و ایجاد تفاوت استفاده گردد.
