والد بودن با استانداردهای بالا با یک والد کمالگرا بودن متفاوت است.
یک پدر و مادر با استاندارهای بالا، روش تربیتی خوبی برمبنای انتظارات متناسب از کودک و فراهم کردن شرایط رسیدن به آن‌ها را فراهم میکنند، مانند دقت و توجه در محیط هایی مانند مهدکودک که کودک قرار است بازه زمانی زیادی را در آنجا بگذراند. در حالیکه، والدین کمالگرا، با انتظارات غیرقابل دسترس خود، این تصور را در کودک ایجاد میکنند که او یک بازنده است.
فشار زیادی که به کودک وارد می‌شود تا بی‌نقص باشد، پیام اشتباهی را به کودک منتقل میکند. کودک ممکن است در امتحان مدرسه تقلب کند که نمره بالایی کسب کند زیرا فکر میکند که دستاورد داشتن از صداقت رفتاری برای شما مهم‌تر است. کودکان نیاز دارند تا بدون ترس از عواقب سنگین، اشتباه کنند.
کمالگرایی برای کودکان نیز به اندازه والدین طاقت‌فرساست. کودکانی که مدام در معرض تفکر کمال گرایی قرار میگیرند، خطر ابتدا به مشکلات روانی مانند افسردگی، اضطراب واختلالات تغذیه‌ای در آن‌ها بیشتر است.
آن‌ها همچنین در پنهان کردن علائمشان به خوبی عمل میکنند و این مشکلات روانی عموما به صورت درمان‌نشده باقی می‌مانند. کمالگرایی به کودکان کمک نمی‌کند که بهتر شوند، بلکه عملکرد آن‌ها را به سمت بدتر شدن هدایت میکند.
وقتی شما انتظارات خود را در سطح بسیار بالایی قرار می‌دهید، کودک از رسیدن به آن خودداری میکند.وقتی کودک تصور کند که هیچ وقت نمی‌تواند به استانداردهای شما دست پیدا کند، به جای اینکه عملکرد خود را مستقیم در راستای انتظارات شما تنظیم کند، به طور کلی انصراف می‌دهد.
رها شدن از تله کمالگرایی آسان نیست اما سست کردن پایه‌های میتواند به سلامت شما و کودکتان کمک کند.
همچنین باعث ایجاد یک رابطه خوب با فرزندتان میگردد.
چه شما از خودتان انتظار داشته باشید که والد کمالگرایی باشید چه از کودکتان انتظار داشته باشید که بی‌نقص باشد، این مسیر راه به شما کمک میکند:
به لحنی که با کودک در هنگام شکست و موفقیت استفاده می‌کنید دقت کنید!
تلاش شما برای اینکه والد فوق العاده‌ای برای فرزندتان باشید قابل تحسین است و نگرانی شما برای تربیت و آینده فرزندتان قابل درک است اما فراموش نکنید گاهی بهترین نتیجه هنگامی حاصل می‌شود که کمی دورتر از همه چیز بایستید و بگذارید همه چیز همانطور که خودش میخواهد جریان یابد.
منبع: مهدکودک پرچین
