پلتفرم EDR (Endpoint Detection and Response) یک نرم‌افزار امنیتی سایبری است که به محافظت از رایانه‌ها و شبکه‌ها در برابر تهدیدات سایبری کمک می‌کند. ابزارهای EDR با نظارت مداوم بر ترافیک داده‌ها و شناسایی فعالیت‌های مشکوک کار می‌کنند. سپس می‌توانند برای مسدود کردن یا قرنطینه کردن تهدیدات احتمالی اقدام کنند. ابزارهای EDR عاملی ضروری در یک استراتژی امنیتی جامع هستند. آنها می‌توانند به سازمان‌ها کمک کنند تا تهدیدات سایبری را به سرعت و به‌طور مؤثر شناسایی و پاسخ دهند. ابزارهای EDR همچنین می‌توانند برای بررسی حوادث پس از وقوع آنها استفاده شوند.
راه‌حل‌های امنیتی EDR، فعالیت‌ها و رویدادهایی را که در Endpoints و تمام Workloads رخ می‌دهد، ثبت می‌کنند و به تیم‌های امنیتی این امکان را می‌دهد تا حوادث نامرئی را کشف کند. یک راه حل EDR باید دید پیوسته و جامعی را از آنچه در Endpoints در زمان واقعی اتفاق می‌افتد، ارائه دهد. یک ابزار EDR باید قابلیت‌های پیشرفته تشخیص، تحقیق و پاسخ به تهدید را ارائه دهد از جمله:
به زبان ساده، EDR یک ابزار امنیتی است که برای شناسایی و پاسخ به تهدیدات در Endpointها یا همان نقاط پایانی استفاده می‌شود. این کار را با جمع آوری داده‌ها از Endpointها و تجزیه و تحلیل آنها برای شناسایی الگوهای مشکوک انجام می‌دهد. اگر EDR یک تهدید را شناسایی کند، می‌تواند هشدار دهد و به تیم‌های امنیتی کمک کند تا آن را بررسی و برطرف کنند. پلتفرم EDR یک ابزار مهم برای محافظت از Endpointها در برابر حملات سایبری است. با استفاده از EDR، تیم‌های امنیتی می‌توانند تهدیدات را قبل از اینکه به سیستم‌ها و داده‌ها آسیب برسانند، شناسایی و برطرف کنند.
همه سازمان‌ها باید بدانند که مهاجمان با وجود انگیزه کافی، زمان و منابع در نهایت راهی برای نفوذ به سیستم پیدا خواهند کرد، مهم نیست که چقدر پیشرفته باشد. در اینجا برخی از دلایل قانع کننده‌ای که EDR باید بخشی از استراتژی امنیت Endpoint شما باشد آورده شده است:
پیشگیری به تنهایی نمی تواند 100٪ حفاظت را تضمین کند:
هنگامی که پیشگیری شکست می‌خورد، سازمان شما می‌تواند توسط راه حل امنیتی Endpoint فعلی خود در تاریکی رها شود. مهاجمان از این وضعیت برای ماندن و حرکت در شبکه شما استفاده می‌کنند.
مهاجمان می‌توانند هفته‌ها در شبکه شما باشند و مجدد بازگردند:
به دلیل شکست، مهاجمان آزاد هستند که در محیط شما حرکت کنند و اغلب Backdoorهایی ایجاد می‌کنند که به آنها اجازه می‌دهد به دلخواه بازگردند. در بیشتر موارد، سازمان از طریق یک طرف ثالث، مانند مشتریان یا تامین کنندگان خود مطلع می‌شود.
سازمان‌ها فاقد دید مورد نیاز برای نظارت موثر بر Endpointها هستند:
هنگامی که یک رخنه در نهایت کشف شد، سازمان قربانی می‌تواند ماه‌ها تلاش کند تا حادثه را اصلاح کند، زیرا دید و درک لازم برای مشاهده و درک اینکه دقیقاً چه اتفاقی افتاده است، چگونه رخ داده و چگونه آن را برطرف کند، وجود ندارد.
برای پاسخگویی به حادثه، دسترسی به اطلاعات قابل اجرا مورد نیاز است:
سازمان‌ها ممکن است نه تنها فاقد دید مورد نیاز برای درک آنچه در Endpointها خود اتفاق می‌افتد باشند، بلکه ممکن است نتوانند آنچه را که برای امنیت مرتبط است، ضبط کنند، آن را ذخیره کنند و سپس اطلاعات را به اندازه کافی سریع در صورت نیاز بازیابی کنند.
داشتن داده‌ها فقط بخشی از راه حل است:
حتی وقتی داده‌ها در دسترس هستند، تیم‌های امنیتی به منابع خاصی برای تجزیه، تحلیل و استفاده بهینه از آنها نیاز دارند. وقتی تیم‌های امنیتی ابزارهای جمع‌آوری رویداد مانند SIEM را استقرار می‌دهند، ممکن است با مشکلات پیچیده‌ای در مورد داده‌ها مواجه شوند. این چالش‌ها ممکن است شامل ندانستن این باشد که چه چیزی را باید جستجو کنند، یا مواجه شدن با مشکلات در سرعت و توانایی تطابق با حجم بالای داده‌ها باشد.
رفع نقض می‌تواند طولانی و پرهزینه باشد:
بدون قابلیت‌های ذکر شده در بالا، سازمان‌ها می‌توانند هفته‌ها را صرف این کنند که چه اقداماتی انجام دهند که اغلب تنها راه چاره بازیابی ماشین‌ها است که می‌تواند فرآیندهای تجاری را مختل کند، بهره‌وری را کاهش دهد و در نهایت باعث زیان مالی جدی شود.
