روزهای جالبی داره می‌گذره، سریع هم می‌گذره..
روزایی هست که از ته دل خوشحالی و به اطرافت تماما انرژی مثبت میدی، روزایی هم هست که از کل دنیا گله داری.
روزای جالبیه، چون هر روزش یه چیز جدید می‌فهمم و هر روزش با تمام خستگی، سعی در تغییر دارم.
درد زیاده، تا دلت بخواد به قول یه بزرگواری، از چی بگم برات..
اما تصمیم گرفتم از خوبی بگم. خوبی ببینم و خوبی پیدا کنم.هر لحظه که تو دنیای تاریکی بیشتر فرو میرم، بیشتر از دست میدم، اما بسه!
وقت از دست دادن تموم شد، دیگه باید پیدا کنی، بگردی، تلاش کنی تا قشنگی ببینی.
این هفته جمله‌ای شنیدم که خیلی ذهنم رو درگیر کرد:
فطرت انسان منفی نگره.. همیشه شر از خیر قوی تره..
با خودم گفتم تا کی؟ تا کی باید منفی ببینیم؟ یه سری جاها لازمه یه نفس عمیق بکشیم و بریم تو دل اتفاقات تا پیدا کنیم.
بدی‌ها همیشه، راحت قابل دیدن هستن، این خوبیه که باید پیدا شه.
میتونم بگم فشاری که روم هست چه تو زندگی چه کار از هر تایمی بیشتر بوده، همه چی از قبل سخت تر شده. اما من آروم ترم. آسود برای من تبدیل به نقطه مثبتی شده که تمام اتفاقات بدی که میوفته رو پاک می‌کنه. افراد اینجا، اتفاقاتش، کاری که انجام میدم و... با تمام اتفاقات بد زندگیم که این چند وقته هر روز سنگین‌تر میشه، به جرات میتونم بگم دارم لذت میبرم. خوشحالم.
