کتاب«داستانهای ماشین تحریر » را می‌خواندم.به داستانی درمورد سفر به ماه رسیدم و ناگهان موضوعی برایم یادآوری شد:
.کتاب«#داستانهای_ماشین_تحریر » را می‌خواندم.به داستانی درمورد سفر به ماه رسیدم و ناگهان موضوعی برایم یادآوری شد:تاب«#داستانهای_ماشین_تحریر » را می‌خواندم.به داستانی درمورد سفر به ماه رسیدم و ناگهان موضوعی برایم یادآوری شد:
«انسان و شگفت‌انگیزی جهان آفرینش»
اگر انسانی را که با حیرت به ماه نگاه می‌کرد و از روی جهل، خرافه می‌بافت همان انسانی درنظر بگیریم که میلیون‌ها سال بعد بر کرهٔ ماه قدم گذاشت، شگفت‌آور نیست؟!
چنین الگویی در زمینه‌های دیگر زندگی نیز وجود دارد اما ممکن است سیر پرسش و رسیدن به پاسخ آن هزاران سال طول بکشد!
کوته‌نظر فقط جلوی پای خویش را می‌نگرد و هیچ‌گاه سر بلند نمی‌کند و در جهان بی‌نهایت به دنبال راه حل نمی‌گردد.به این فکر نمی‌کند که اگر خودش به پاسخ نرسد حداقل مسیر را برای آیندگان هموارتر می‌کند.
یادم آمد از یادداشتی که یک‌سال پیش در کانالم نوشتم:
«امروز آقای دکتر خزاعی سر کلاس ایمونولوژی جملهٔ خیلی جالبی گفت در مورد این که خیال‌پردازی‌های انسان‌ها باعث شده در علم به این‌جا برسیم و بعد از این هم به هرجا برسیم برهمین اساس است.
در مورد خیال‌پردازی‌های شخصی‌اش هم گفت یک روز بالاخره ژن‌های مربوط به پرواز را کشف می‌کنند و آن روز انسان هم می‌تواند پرواز کند!
همه خندیدیم اما من خیلی تحت‌تأثیر این جمله‌اش قرار گرفتم و واقعا لذت بردم.
قدرت خیال را نباید هرگز دست کم گرفت.»?
پریسا فوجی
«پس به نام زندگی هرگز مگو هرگز!»?
پل الوار
