خب قبل از هر چیز باید بگم که این نوشته مخالفان خیلی زیادی خواهد داشت. و اکثر اون‌ها سواستفاده‌گر هایی هستند که سندروم سیندرلا دارن.
خب توی این نوشته می‌خوایم به مسئله‌ی دُنگ بپردازیم و این که توی یه رابطه باید دُنگ بدیم یا نه؟
ما الان تو قرن بیست و یکم هستیم و داریم تلاش می‌کنیم که برابری جنسیتی رو توی همه‌ی زمینه‌ها داشته باشیم.
ولی مشکلی اصلی ما اینجاست که ما خیلی هم دنبال برابری نیستیم بلکه دوست داریم در حالی از برابری مدرن منفعت ببریم که منفعت‌های نابرابری سنتی رو هم داشته باشیم پس اگر با این طرز تفکر دنبال برابری هستید همین‌جا خوندن رو متوقف کنید چون چیزای جالبی براتون ندارم.
یک رابطه مثل یه الاکلنگ می‌مونه و اگر برابری برای هردو طرف یکسان باشه هیچکس اذیت نمی‌شه. ولی وقتی که یه طرف انرژی نامتناسبی بزاره باعث می‌شه که باسن طرف مقابل و گاها باسن خودش دچار آسیب بشه توی این رابطه.
خیلی از روابطی که این روز‌ها داریم می‌بینیم بیشتر شبیه یه باج‌گیری دراماتیک هستش تا یک رابطه عاطفی.
باج دادن در رابطه اگر به صورت مادی باشه به هیچ عنوان قابل درک نیست!
برای مثال اگر شما با فرد زیبا‌تر از خودتون دوست هستین لزومی نداره پول اسنپ رو شما بدین!
این که شما زیبایی طرفتان رو بخواید با هزینه‌ی مالی جبران کنید یه جورایی نشان‌دهنده نگاه مادی هستش.
خب منظور ما از کالا در حقیقت چیست؟ کالا یعنی چیزی که تا زمانی که هزینه‌ی آن رو بدین مال شماست!
این که شما در یک رابطه با هزینه‌ی مالی بخواید طرفتون رو نگه‌دارید شروع دید مادی هستش و ارزش انسان بسیار بالا‌تر از این هستش که بخواد به چشم کالا دیده‌بشه.
منظور ما اینجا از سرویس‌دهنده یعنی برای خدمات دادن هزینه می‌گیرد. دوست داشتن سرویس دادن نیست که با هزینه بخواد انجام بشه.
عبارت «سندرم سیندرلا» را نخستین بار «کولت داولینگ» (Colette Dowling) در کتاب «سندرم سیندرلا: ترس پنهان زن‌ها از استقلال» به‌کار برد. سندرم سیندرلا به معنی نداشتن استقلال و وابستگی مالی، عاطفی، فیزیکی و … زنان به مردان است. این مشکل به زنانی اشاره می‌کند که منتظرند شاهزاده‌ای با اسب سفید از راه برسد و خوشبخت‌شان کند! درواقع برخی به‌طور ناخودآگاه دوست دارند، زیر چتر حمایت دیگران قرار بگیرند، چون از مستقل‌شدن می‌ترسند. منبع
خب اغلب مشکلاتی که در یک رابطه به وجود می‌آد به همین سندرم سیندرلا بر‌می‌گرده و به یک‌سری عقاید پوسیده!
خیلی از هم جنس‌های من این باور رو دارند که از هر مردی بالا‌تر هستند و هر مردی باید براشون از هیچ تلاشی چه مالی چه غیر‌مالی دریغ نکنه!
این‌ها می‌گن که همه‌ی هزینه‌ها با مرد هستش و برای دستیابی به ما باید هزینه‌های کلان بکنند.
او از من رابطه‌ی جنسی می‌خواهد پس من با ندادن دُنگ هزینه‌ی اون رو می‌گیرم!
خب در اینجا با یه نگاه خیلی ترسناک مواجهیم!!! طبق تحقیقاتی که شده در یک رابطه جنسی زن لذت بیشتری می‌بره.
اما مشکل کجاس؟؟
مشکل از جایی شروع می‌شه که بعضی از زنان رابطه‌ی جنسی رو به دید یک سرویس می‌بینند و خودشون رو تبدیل به سرویس دهنده می‌کنن! خب اگر شما از روی فهم اشتباه نابرابری این کار رو می‌کردید خیلی مشکلی نیست.اما بسیاری کاملا آگاهانه این کار رو انجام می‌دن که به نظرم باید بهشون بگیم س‍‌ک‌‌‌س وُرکر‌های آبرومند!!
سلام
گونه‌ای بسیار ترسناک از هم‌جنس های من هستند که توقع دارن یه مرد با اسب سفید می‌یاد و خوش بختشون می‌کنه و برای همیشه ساپورت مالیشان باید صاحب اسب سفید هستش(فکرشم ترسناکه).
در حقیقت این دوستان مفت‌خور‌های مدرن هستند و اگر دقیق‌تر بهشون نگاه کنید شخصیت مستقل و کاملی ندارن و الگوشون زالو‌ها هستند و هیچ تلاشی برای پیشرفت خودشون نمی‌کنن و کارشون اینه که بشینن بیاد و کولی بگیرن و همینا هم دُنگ نمی‌دن.
و در نهایت در یک رابطه هیچکس موظف نیست هزینه‌های شما رو بده چه زن باشید چه مرد!!
این عکس نوشته هم بی ربط به موضوع نیست!
