دادگاه نسل کشی پرتوریا علیه اسرائیل، نه تنها برای پایان دادن به کشتار جمعی از تل آویو تا غزه، بلکه از نظر
برافراشتن اولین پرچم چندقطبی در دادگاههای سراسر جهان، بسیار مهم است: این اولین محاکمه از یک روند طولانی است که هدف آن پایان دادن به مصونیت غرب از مجازات و احیای حقوق بین الملل منطبق بر مفاد پیشبینی شده در منشور ملل متحد است.
آنچه که این هفته در لاهه مورد قضاوت قرار خواهد گرفت، چیزی کمتر از کل مفهوم حقوق بین الملل نیست. تمام دنیا نگاه میکنند. یک کشور آفریقایی، نه یک کشور عربی یا مسلمان، مهمتر از همه، یک عضو بریکس، در تلاش است تا زنجیر آهنین حاکم به واسطه ارعاب، قدرت مالی و تهدیدهای بیوقفه صهیونیسم را بشکند و نه تنها فلسطین، بلکه اقصی نقاط این سیاره را از بردگی برهاند.
آفریقای جنوبی، کشوری که خود آپارتاید را تجربه کرده است، از چنان سطح بالای اخلاقی برخوردار است تا با حرکتی شاعرانه از عدالت تاریخی اولین کسی باشد که علیه اسرائیل نژادپرست به دیوان بین المللی دادگستری شکایت میکند(ICJ). این دادخواست ۸۴ صفحه ای که در29 دسامبر 2023 (8 دی 1402) به ثبت رسید، تماماً مستند همراه با یک ارزیابی جامع است. این دادخواست، حاوی جزئیات تمام حوادث هولناکی است که در نوار غزه اشغالی رخ داده و همه مردم روی کره زمین با یک گوشی هوشمند آنها را دنبال کرده اند.
آفریقای جنوبی از دادگاه بین الملل - یک نهاد سازمان ملل متحد - چیز بسیار سادهای میخواهد: اعلام کند که دولت اسرائیل از ۷اکتبر (۱۵مهر) تمام مسئولیتهای خود را بر اساس قوانین بین المللی نقض کرده است. و این به ویژه شامل نقض کنوانسیون نسل کشی ۱۹۴۸ میشود که بنا بر آن نسل کشی شامل «اعمالی است که به قصد نابودی کلی یا جزئی یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی انجام میشود».
آفریقای جنوبی حمایت اردن، بولیوی، ترکیه، مالزی و به شکل قابل توجهی سازمان همکاری اسلامی با خود دارد. سازمان همکاری اسلامی، متشکل کننده سرزمینهای اسلامی، دارای ۵۷ کشور عضو است که ۴۸ تای آنها از اکثریت مسلمان برخوردارند. میتوان گفت، این کشورها نماینده اکثریت قاطع جنوب جهانی هستند.
آنچه در لاهه روی خواهد داد، می تواند فراتر از محکومیت احتمالی اسرائیل برای نسلکشی باشد. پرتوریا و تل آویو هر دو اعضای دیوان بین المللی دادگستری هستند که تصمیمات آنها الزامآور است. در تئوری، دیوان بین المللی دادگستری نسبت به شورای امنیت سازمان ملل از اهمیت بیشتری برخوردار است، جایی که ایالات متحده هر واقعیت ملموسی را که بتواند تصویری را که اسرائیل با دقت برای خود ساخته، خدشه دار کند، وتو میکند.
تنها مشکل این است که دیوان بینالمللی دادگستری قدرت اجرایی ندارد. ازاین رو، آفریقای جنوبی از این دادگاه مشخصاً میخواهد که به اسرائیل دستور دهد تا فوراً به تهاجم - و نسلکشی - پایان دهد. این باید اولویت اول باشد.
خواندن کل پرونده آفریقای جنوبی تمرین وحشتناکی است. این به معنای دقیق کلمه نوشته شدن تاریخ در این قرنِ بیست و یکمِ جوان و معتاد به فناوری در مقابل چشمانمان است و نه یک داستان علمیتخیلی درباره یک نسل کشی که در جهانی دور اتفاق میافتد. دادخواست پرتوریا تصویر جامع ارزشمندی را «در چارچوب وسیعتر رفتار اسرائیل در قبال فلسطینی ها در طول ۷۵سال آپارتاید، ۵۶سال اشغال خصمانه سرزمین فلسطین و ۱۶سال محاصره غزه» ارائه میدهد.
علت، معلول و مقصود، فراتر از عملیات هولناکی که از زمان عملیات توفان الاقصی مقاومت فلسطین در ۷اکتبر ۲۰۲۳رخ داده است، به روشنی تعریف شده است. سپس «عملیات و فروگذاریهای اسرائیل است میتوانند نقض قوانین بین المللی باشند.» آفریقای جنوبی آنها را «نسلکشی» توصیف می کند، زیرا آنها با التزام به هدف خاص (ترفند خاص) مصمم اند تا فلسطینیان غزه را به عنوان بخشی از گروه ملی، نژادی و قومی فلسطینی در معنایی گسترده تر از بین ببرند.»
حقایق ارائه شده در صفحه ۹ دادخواست، از کشتار بی مهابا ی غیرنظامیان تا اخراج دسته جمعی مردم اعمال جنایتکاران هاند: «تخمین زده میشود که بیش از۱/۹ میلیون فلسطینی از ۲/۳ میلیون ساکن غزه - حدود۸۵درصد از جمعیت - مجبور به ترک خانه های خود شده اند. آنهایی که نمیتوانند بروند یا از رفتن امتناع میکنند، یا کشته شده اند یا در معرض خطر بالای کشته شدن در خانه هایشان هستند.»
و هیچ بازگشتی وجود نخواهد داشت: «همانطور که گزارشگر ویژه درباره حقوق بشر آوارگان داخلی یادآور شده است، زیرساختهای مسکونی و غیرنظامی غزه با خاک یکسان شده است، با تکرار تاریخ طولانی آواره کردن گسترده فلسطینیان با زور توسط اسرائیل، مانع داشتن هر چشمانداز واقعی برای بازگشت ساکنان آواره غزه به خانه هایشان است».
نکته ۱۴۲ دادخواست میتواند خلاصه تمامی این درام باشد: «کل جمعیت در معرض خطر قحطی هستند: ۹۳درصد از جمعیت غزه با سطوحی از یک بحران قحطی مواجهند و بیش از یک چهارم آنها در وضعیت فاجعه باری قرار دارند» - یعنی مرگ قریب الوقوع.
در این مورد، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل در ۲۵دسامبر، روز کریسمس، لافهای نسلکشانه خود را تکرار کرد و وعده داد: «ما متوقف نخواهیم شد، به جنگ ادامه میدهیم و در روزهای آینده جنگ را عمیقتر خواهیم کرد، این جنگ طولانی خواهد بود و هنوز تمام نشده است».
بنابراین، آفریقای جنوبی «در حالی که منتظر دادگاه است تا در مورد این پرونده بر اساس صلاحیتش داوری کند»، «با فوریت» اقدامات احتیاطی را درخواست میکند که اولین آن این است: «دولت اسرائیل بلافاصله عملیات نظامی خود را در داخل و علیه غزه متوقف کند.»
این یک آتش بس دائمی است. همه ذرات شن از نِقِب تا عربستان میدانند که روانی های نومحافظه کار مسئول سیاست خارجی آمریکا، از جمله حیوان خانگی سالخورده شان با کنترل از راه دور که کاخ سفید را اشغال کرده، نه تنها در نسل کشی اسرائیل شریکند، بلکه با هرگونه احتمال آتش بس مخالفند.
این همدستی نیز طبق کنوانسیون نسلکشی مجازات قانونی دارد. بنابراین بدیهی است که واشنگتن و تلآویو برای جلوگیری از محاکمه عادلانه در برابر دیوان بین المللی دادگستری، با استفاده از همه ابزارهای فشار و تهدید موجود، از هیچ اقدامی کوتاهی نخواهند کرد. این همچنین با قدرت بسیار محدود به اجرا گذاشته شده توسط هر دادگاه بین المللی برای اِعمال حاکمیت حقوق بین الملل بر ترکیب استثنایی واشنگتن-تل آویو همراه است.
در حالی که جنوب جهانی علیه حمله نظامی بی سابقه اسرائیل به غزه، جایی که بیش از یک درصد از جمعیت آن در کمتر از سه ماه کشته شده اند، به شکل هشدار دهندهای بسیج میشود، وزارت خارجه اسرائیل سفارتخانه های خود را به صف کرده است تا دیپلمات ها و سیاستمداران کشورهای میزبان را وادار به انتشار «یک بیانیه فوری و صریح با خطوط زیر» نماید: «به طور علنی و صریح اعلام کنید که کشور شما اتهامات
رسوا، پوچ و بی اساس علیه اسرائیل را رد میکند.»
دیدن اینکه کدام کشورها از این دستور پیروی میکنند بسیار روشنگر خواهد بود.
چه تلاشهای کنونی پرتوریا به نتیجه برسد یا نه، این پرونده احتمالاً اولین مورد از نوع خود خواهد بود که در ماه ها، اگر نگوییم سال های آینده، در دادگاههای سراسر جهان ثبت میشود. بریکس -که آفریقای جنوبی یک عضو دولتی اصلی آن است- بخشی از موج جدید سازمانهای بین المللی است که هژمونی غرب و «نظم مبتنی بر قوانین» آن را به چالش میکشد. قوانینی که هیچ معنایی ندارند و هیچ کس تا به حال آنها را ندیده است.
چندقطبی گرایی به سهم خود برای جبران این واقعیت که، ما دهه هاست از منشور ملل متحد دور شده و به آنارشی تجسم یافته توسط این «قوانین» تخیلی هجوم برده ایم، به وجود آمده است. نظام دولت-ملت که زیربنای نظم جهانی است، نمی تواند بدون قوانین بین المللی ضمانت کننده آن عمل کند. بدون قانون، ما با جنگ، جنگ و جنگ بیشتر روبرو هستیم. جهان ایده آل هژمون در واقع جنگ بی پایان است.
دادگاه نسل کشی آفریقای جنوبی علیه اسرائیل به صراحت برای برانداختن این نقض فاحش نظام بین المللی ضروری است و تقریباً به ضرس قاطع، اولین محاکمه از این قبیل محاکمه ها علیه اسرائیل و متحدانش خواهد بود که جهان را به ثبات، امنیت و عقل سلیم باز میگرداند.
به قلم پپه اسکوبار - کریدل، 10 ژانویه 2024
برگردان : طلیعه حسنی
