با بررسی تعریف مجازی سازی ، ما مجازی سازی را به عنوان هنر و علم عملیاتی کردن یک شی یا منبع شبیه سازی شده یا شبیه سازی شده در نرم افزار یکسان با آن شی فیزیکی تحقق یافته تعریف می کنیم.
به معنی دیگر ، ما از مجازی سازی استفاده میکنیم تا نرم افزار شبیه و مانند یک سخت افزار رفتار کند و دارای مزیت هایی مانند انعطاف پذیری ، هزینه ، مقیاس پذیری ، قابل اطمینان بودن و حتی عملکرد و ظرفیت بسیاری از برنامه ها را نیز دارا باشد .
بنابراین مجازی سازی ، استفاده از انعطاف پذیری و راحتی قابلیت ها و سرویس های مبتنی بر پایه نرم افزار را به عنوان جایگزینی شفاف برای همان مورد سخت افزاری ، "واقعی" می کند.
ریشه اصلی ماشین های مجازی برمیگرده به تعداد محدودی از مین فریم های دهه 1960 ،به ویژه IBM 360/67 و در دهه 1970 به عنوان یک ضرورت اصلی در دنیای مین فریم ها بدیل شدند . وبا معرفی اینتل 386 در سال 1985 ، ماشین های مجازی در قلب ریز پردازنده کامپیوتر های شخصی جا باز کردند . ماشین های مجازی حاله حاضر ، که در ریز پردازنده ها با پشتیبانی سخت افزاری لازم و با کمک نظارتگر ها و پیاده سازی سطوح سیستم عامل اجرا می شوند ، برای افزایش بهره وری در محاسبات در همه جا ضروری هستند ، از همه مهمتر ضبط چرخه های ماشین است که در غیر این صورت با وجود پردازنده های بالای 3 گیگاهرتز، سرانجام آنها از بین می رفتند.
ماشین های مجازی همچنین امنیت ، یکپارچگی و راحتی بیشتری را با هزینه محاسباتی بسیار کم فراهم می سازد . علاوه بر این ، ما همچنین میتوانیم مفهوم ماشین های مجازی را گسترش دهیم که شامل شبیه ساز هایی برای مفسران مانند ماشین مجازی جاوا و حتی شبیه ساز های کامل باشد .
اجرای ویندوز تحت MacOS ؟ خیلی سادس . کد Commodore 64 (رایانه 8 بیتی قدیمی) روی ویندوز خود دارید ؟ مشکلی نیست .
آنچه در اینجا مهمترین است ایت است که نرم افزاری که در سیستم عامل های مجازی کار میکند هیچ اطلاعی از این واقعیت ندارد ، حتی سیستم عاملی که باید ب قطعات فلزی وصل باشد تا کار کند، روی این ماشین ها نصب می شوند و فکر میکنند که این پلتفرم سخت افزارشان واقعا همان است .
در اینجا مهم ترین عنصر مجازی سازی نهفته است : یک جعبه سیاه که برای فعال سازی نیاز به API ها و پروتکل هایی دارد . به این موضوع همانند آزمایش معروف Turing درباره هوش ماشین فکر کنید – برنامه هایی که به هر حال دلیل اصلی اجرای زیر ساخت های IT در وهله اول است –باهوش تر از آن جایی که اجرا می شوند نیستند . و نیازی به توسعه انعطاف پذیری ، کاهش هزینه ها و به حداکثر رساندن IT Rol در معامله نیست
در واقع ما میتوانیم ریشه های مجازی سازی را ب دوره اشتراک همزمان برسانیم که در اواخر دهه 1960 نیز ظاهر شد . در حالی که رایانه ها قابل حمل نبودند ، کیفیت و دسترسی سریع خطوط تلفنی و اجاره ای و پیشرفت فناوری مودم به سرعت در حال افزایش بود و امکان حضور مجازی سیستم عامل اصلی در قالب یک ترمینال (به صورت الفبایی عددی) را داشت. در واقع ماشین مجازی: این مدل محاسبات - از طریق پیشرفت در فن آوری و اقتصاد ریزپردازنده ها - مستقیماً به رایانه های شخصی دهه 1980 ، با محاسبات محلی علاوه بر ارتباطات شماره گیری که در نهایت به LAN تبدیل شده و در نهایت امروزه دسترسی شفاف و مستمر به اینترنت .
همچنین در دهه 1960 مفهوم حافظه مجازی به سرعت در حال تکامل بود ، مسلماً به همان اندازه ماشین های مجازی مهم بودند. دوران اصلی این پردازنده دارای حافظه هسته مغناطیسی بسیار گران قیمتی بود و فریم های اصلی با بیش از حتی یک مگابایت حافظه تا دهه 1970 کمیاب بودند. حافظه مجازی ، همانطور که در مورد ماشین های مجازی وجود دارد ، با افزودن نسبتاً کمی به سخت افزار و مجموعه دستورالعمل های دستگاه ، فعال می شود تا قسمت های ذخیره سازی را که معمولاً به آنها بخش و یا صفحات می گویند ، در حافظه ثانویه و برای آدرس های حافظه نوشته شوند. در داخل این بلوک ها به صورت پویا ترجمه می شوند زیرا از دیسک به صفحه وارد می شوند. به عنوان مثال Voilà - یک مگابایت حافظه اصلی در IBM 360/67 ، می تواند از فضای آدرس 24 بیتی کامل (16 مگابایت) فعال شده در معماری دستگاه پشتیبانی کند - و اگر به درستی اجرا شود ، هر ماشین مجازی علاوه بر این می تواند حافظه مجازی کامل خود را داشته باشد . به عنوان یک نتیجه از این نوآوری ها ، که امروزه هنوز سخت در کار است ، سخت افزارهای دیگری که برای اجرای یک برنامه یا سیستم عامل طراحی شده اند حتی با همزمان چندین سیستم عامل و نیاز به حافظه عظیم فراتر از ظرفیت واقعی تأمین شده ، می توانند بین کاربران به اشتراک گذاشته شوند. همانند ماشین مجازی ، مزایای آن بسیار زیاد است: قرنطینه کاربر و برنامه ، افزایش امنیت و یکپارچگی و بازهم ، RoI بسیار بهتر. به نظر آشنا می رسد اینطور نیست ؟
پس از ماشین های مجازی و حافظه مجازی ، و در دسترس بودن این قابلیت ها در ریزپردازنده ها و رایانه های شخصی با هزینه کم ، پیشرفت بعدی مجازی سازی دسک تاپ و در نتیجه دسترسی به برنامه های کاربردی ، هم به صورت تک کاربره و مشترک بود. باز هم ، ما باید به مدل زمانبر معرفی شده در بالا برگردیم ، اما در این حالت ما از دسک تاپ کامپیوتر در سرور تقلید می کنیم و اساساً گرافیک و سایر عناصر رابط کاربر را از طریق اتصال شبکه ، به یک نرم افزار مناسب و بعضی مواقع به یک دستگاه ارزان با قابلیت مدیریت آسان ، نصب آسان ، با امنیت و نازک . امروزه هر سیستم عامل اصلی با مجموعه ای گسترده از محصولات سخت افزاری و نرم افزاری از جمله VDI ، X Windows و VNC ( محبوب و رایگان) به نوعی از این قابلیت پشتیبانی می کند.
پیشرفت مهم بعدی که امروزه به سرعت در حال گسترش است ، مجازی سازی پردازنده ها ، ذخیره سازی و برنامه های کاربردی در فضای ابری نیز شامل این موضوع می شود ، با فراهم آوردن هرگونه توانایی که ممکن است در حال حاضر مورد نیاز باشد و پس از آن بدون در نظر گرفتن هیچ زحمتی برای کارکنان IT به راحتی به مجموعه اضافه و مقیاس پذیر می شود. صرفه جویی در فضای فیزیکی ، هزینه سرمایه ، تعمیر و نگهداری ، خرابی ناشی از قطعی ، هزینه کار عیب یابی (امیدوارم) موارد نادر و عملکرد جدی و قطعی ، و بسیاری از هزینه های اضافی اساساً می تواند برای راه حل های مبتنی بر خدمات ابری. به طور مثال مجازی سازی فضای ذخیره سازی ، فرصت های زیاد و بزرگی را در اینجا فراهم می کند.
در حالی که درایوهای دیسک را می توان به عنوان دیسک های RAM مجازی کرد ، درایوهای مجازی را در فضای ذخیره سازی مبتنی بر شبکه ترسیم می کنند و حتی به عنوان سلسله مراتب ذخیره سازی یک سطح ادغام می شوند که تقریباً از 40 سال پیش به سیستم IBM / 38 باز می گردند ، ما معتقدیم که نه تنها پشتیبان گیری بلکه ذخیره سازی اولیه نیز رایج تر خواهد شد زیرا شبکه های سیمی و بی سیم کف عملکرد 1 گیگابیت بر ثانیه را فراهم می کنند - قابلیتی که قبلاً در اترنت ، Wi-Fi 802.11ac و یکی از تعاریف اصلی استقرار 5G در آینده رایج است.
و بریم سراغ شبکه ها ، حتی اینها نیز به میزان فزاینده ای مجازی می شوند ، در حال حاضر شبکه به عنوان یک سرویس (NaaS) در بسیاری از موارد یک گزینه مناسب و حتی مطلوب است. این روند با پذیرش مداوم مجازی سازی توابع شبکه (NFV )سرعت می گیرد ، که حداقل در ابتدا بیشتر مورد توجه شرکت های مخابراتی و اپراتورها به ویژه در فضای تلفن همراه است. به طرز قابل توجهی ، مجازی سازی شبکه فرصتی واقعی برای شرکت های مخابراتی ایجاد می کند تا دامنه خدمات خود را افزایش دهند ، ظرفیت خود را افزایش دهند و ارزش و حتی چسبندگی خود را برای مشتریان سازمانی افزایش دهند. همچنین این احتمال وجود دارد که طی چند سال آینده ، تعداد فزاینده ای از سازمان های کاربر نهایی(end-user) NFV را در شبکه های خود و حتی در شبکه های حامل ترکیبی / سازمانی اعمال کنند (باز هم ، عامل چسبندگی را در اینجا توجه کنید). در این بین ، VLAN ها (802.1Q )و شبکه های خصوصی مجازی (VPN )مجموعه گسترده مزایای خود را به بسیاری از کاربردها و مزایای مجازی سازی معاصر اضافه می کنند.
حتی با وجود مقدار وسیعی از فناوری های مجازی سازی قدرتمند و توانمند ، در نهایت مقدار هزینه بر اساس عملکردی که ارائه میشود است که معامله را مهر و موم می کند. ماهیت رقابتی این مدل کسب و کار مبتنی بر ابر که به سرعت در حال تحول است به این معنی است که هزینه عملیاتی سنتی و متمرکز توسط سازمانهای به مرور زمان کاهش می یابد ، زیرا ارائه دهندگان خدمات منحنی های تجربه خود را طی می کنند ، و قیمتهای کمتری را به سازمانهای کاربر نهایی (user -end) صرفاً به عنوان یک نتیجه از رقابت در بازار ارائه می دهد.
همچنین افزایش کارایی و قابلیت اطمینان با استفاده از چندین تامین کننده خدمات ابری یا امکان آماده به کار بودن سریع، از بین بردن احتمال خرابی های منفرد ، آسان است. ما می بینیم که عناصر هزینه سرمایه بودجه های فناوری اطلاعات به طور فزاینده ای به هزینه عملیاتی تبدیل می شوند ، این زمان بیشتر از اینکه تجهیزات ، امکانات و کارمندان محلی شود بیشتر صرف سرویس دهنده ها شود. با تشکر دوباره از قدرت ریزپردازنده های امروزی ، پیشرفت در سیستم و معماری راه حل ، و ، دوباره ، بهبود چشمگیر عملکرد LAN و WAN (از جمله بی سیم) ، تقریباً تمام عناصر IT امروزه می توانند مجازی شوند و حتی به صورت خدمات بر اساس تقاضا ، مقیاس پذیر ، مبتنی بر ابر.
منبع :www.networkworld.com
