سیاست حل اختلاف نام دامنه یا همان UDRP که در ۲۴ اکتبر ۱۹۹۹ توسط هیئت ICANN به تصویب رسید، چارچوب قانونی حل اختلافات بین ثبت نام کننده دامنه و شخص ثالث در مورد سو استفاده از ثبت نام و استفاده از دامنه اینترنتی را تعیین می کند. برای مثال دامنه هایی که پسوند آنها از نوع gTLD می باشد (به عنوان مثال .biz ، .com ، .info ، .mobi ، .name ، .net ، .org) و دامنه های سطح بالا کد کشور یا ccTLD هایی که سیاست UDRP را پذیرفته اند. این روش توسط ارائه دهندگان خدمات حل اختلاف معتبر توسط ICANN (به عنوان مثال مرکز داوری و میانجیگری WIPO) انجام می شود. مقاله با عنوان فرم UDRP توسط تیم سرورپارس تهیه
پیش از آن که یک نام دامنه انتخاب کنید و آن را ثبت کنید، ابتدا این موضوع را که آیا شخص، شرکت یا موسسه بین المللی دیگری تا به حال این نام تجاری را ثبت کرده است مد نظر قرار دهید. در صورتی که کاربر، نام دامنه را انتخاب کرده و آن را ثبت کند بدون آنکه موارد ذکر شده را بررسی کند، به سادگی ممکن است دامنه خود را از دست بدهد. چرا که اگر کاربر دیگری ادعای مالکیت نام دامنه و یا برند تجاری را داشته باشد، از طریق مراجعه به ICANN و پر کردن فرم UDRP و مطرح کردن شکایت خود و پیگیری قانونی می تواند مالکیت دامنه را به سادگی به دست آورد.
پرونده UDRP به سادگی پر کردن فرم های مربوطه نیست. در پروسه UDRP شخص شاکی می بایست ثابت کند که سه مورد زیر وجود دارد:
نام دامنه به صورت یکسان و یا حدودی با نام تجاری یا برند دیگری یکسان باشد که حق با شخص شکایت کننده می باشد.
طرف مقابل در رابطه با نام دامنه حق و منافع قانونی نداشته باشد.
دامنه به نیت سو نیت از آن نام برند ثبت شده باشد.
اثبات فاکتور سوم اغلب بسیار سخت است هرچند، طراحان پرونده و شکایات UDRP چند مثال از سو نیت در ادامه تهیه کرده اند:
دامنه در درجه اول به منظور فروش آن به شاکی و یا دریافت هزینه بیشتر از هزینه دامنه، ثبت شده باشد.
دامنه به منظور جلوگیری از استفاده مالک از آن ثبت شده است ، مشروط بر اینکه کاربر ثبت کننده دامنه با این کار مالک اصلی برند را درگیر شکایت کرده باشد.
ثبت دامنه در درجه اول برای ایجاد اختلال در تجارت شرکت رقیب انجام شده باشد.
کاربر با استفاده از دامنه، عمداً سعی در جذب کاربران و مشتریان برند اصلی را داشته باشد.
دریافت فرم شکایت UDRP ممکن است باعث نگرانی برخی از کاربران شود، در صورتی که دیگر کاربران این موضوع را به عنوان جنگیدن برای حفظ مالکیت دامنه تلقی می کنند. فاکتورهای بسیاری باعث می شود یک کاربر که دامنه ای را ثبت کرده است با این موضوع مقابله کند، برای حفظ دامنه خود هزینه پرداخت کند و در نتیجه از دامنه ای که ثبت کرده است محافظت کند.
اگرچه در اکثر مواقع، شانس با ثبت نام کنندگان دامنه یاری می کند اما در برخی موارد باید توقع باختن در این جدال را داشته باشند. به دلیل اینکه ممکن است کاربر ثبت کننده دامنه قوانین موجود در بندهای UDRP را رعایت نکرده باشد.
اختلافات بر سر شرایط عمومی ثبت دامنه باعث می شود شاکیان با بداخلاقی پاسخ دهی کنند، این اتفاق معمولا رخ می دهد. در برخی موارد، ثبت نام دامنه های دیگر با مارک تجاری ممکن است به قصد سو نیت باشد، در حالی که در موارد دیگر در انتخاب دامنه که شامل کلمات عمومی، جغرافیایی یا واژه نامه ها تاثیر گذار است، ممکن است در ثبت یک دامنه باعث چنین برداشتی نشود.
کاربر به هر دلیلی ممکن است یک نام دامنه را برای خود انتخاب کرده و بدون هیچ سو نیتی با شرکت یا سازمان خاص آن دامنه را ثبت کند. و یا حتی بدون اطلاع از وجود آن برند، آن دامنه را برای استفاده شخصی خود ثبت کرده باشد. قبل از ثبت دامنه، کاربر و وکلای قانونی وظیفه بررسی دامنه و انتخاب آن برند و ارائه توضیحات به هیئت مدیره را دارند.
در طی سال های گذشته، تعداد قابل توجهی از کاربرانی که در شکایت UDRP دامنه خود را از دست داده اند وجود داشته است. در هر شکایت اعلام شده، پاسخ دهنده با وکالتی که معرفی شده، از اعلام آن موارد صرف نظر کرد و نتوانست حقایق و دلایل اصلی در ثبت دامنه را در مستندات خود ارائه کند.
در هر یک از این شکایات، پاسخ دهنده باید در موضوع UDRP برتری داشته باشد ، نه اینکه مجبور شود برای جلوگیری از انتقال نام دامنه ثبت شده، در دادگاه مجبور به ارسال پرونده شود.
برای اکثر کاربران، باختن در پرونده UDRP به منزله پایان ماجرا است. هرچند در صورت استخدام یک متخصص قوانین دامنه ممکن است شرایط را به نفع کاربر تغییر دهد. اما باید این نکته را در نظر گرفت که تمامی وکلای دامنه قدرت وکالت یکسانی ندارند. برخی از اشتباهات واضحی که در بالا به آن اشاره شد، توسط وکلای دیگر دامنه یا به اصطلاح کارشناسان مرتکب شدند! بیشتر وکلای نام دامنه، پرونده ها را به صورت هزینه ثابت و تقبل می کنند و پیش از شروع پروسه دفاع از دامنه، مبلغ را با شما توافق می کنند.
حتی برخی از آنها دفاع را کامل یا به صورت جزئی انجام می دهند. به این معنی که ممکن است یک وکیل تمامی امورات مربوط به دفاع از دامنه را از ابتدا تا پایان پرونده شما را همراهی کند. یا ممکن است برخی از اقدامات قانونی را برای شما انجام داده و ادامه مسیر را به شما واگذار کند. در این موقعیت حساس مراقب وکیل هایی باشید که خارج از این قاعده قصد دارند با شما توافق کنند.
یکی دیگر از عوامل مهم این است که آیا می خواهید یک قاضی یا یک هیئت سه نفره انتخاب کنید. اگر از هزینه صرف نظر کنیم، که ما هرگز توصیه نمی کنیم یک هیئت دفاعی که شامل یک قاضی می باشد را انتخاب کنید. این نکته را باید در نظر داشته باشید اعضای هیئت به طور تصادفی منصوب می شوند که خطر قابل توجهی را در روند تصمیم گیری وارد می کند.
همه اعضای هیئت قضاوت یکسان نیستند و برخی از آنها تجربه کمتری در قضاوت در مورد اختلافات نام دامنه یا تعصب ذاتی در یک سمت قضاوت یا سمت دیگر دارند. این برداشت نه تنها از نظر نتیجه قضاوت اهمیت دارد، بلکه از نظر آماری نیز مهم است. به هر دلیل، پاسخ دهندگان با هیئت های سه نفره بهتر از یک نفر تنها در جدال حفظ دامنه شرکت می کنند.
در پایان، اگر متوجه شدید که با شکایت UDRP روبرو شده اید، از مشاور یک وکیل معتبر دامنه استفاده کنید، یا بهتر است بگوییم، با چند نفر از آنها که در این زمینه تخصص دارند صحبت کنید. متخصصان خوب در این زمینه به دلایل مکالمه درست حاضر می شوند. طمئن شوید که آنها به نفع شما کار می کنند و فقط به دنبال دریافت هزینه از شما نیستند.
اگر وکیل از شما نپرسد که آیا نام دامنه بیش از هزینه دفاع از آن ارزش دارد یا خیر، وی احتمالاً به پیروزی یا باخت شما اهمیت نمی دهد. با اینکه شما برای دفاع از یک دامنه بیش از آنچه که آن دامنه ارزش دارد هزینه می کنید. مهم تر از همه سعی کنید احساسات و تصمیمات مربوط به اینکه آیا پول خود را برای دفاع از یک نام دامنه مصرف کرده، جدا کنید. به عبارت دیگر در این موارد عجله نکنید و با احساسات خود تصمیم نگیرید.
نویسنده : سروش قهرمانی
