بدون شک می توان گفت پرینت سه بعدی یکی از نوین ترین و به روز ترین روشهای تولید قطعات سه بعدی به شمار می رود.
در سال های اخیر ، این تکنولوژی به دلیل تنوع و محدودیت کمی که در تولید قطعات ایجاد می کند، بسیار مورد استفاده قرار گرفته است و مخاطبان زیادی پیدا کرده است.
فرآیند پرینت سه بعدی می تواند در کم ترین زمان و با کم ترین محدودیت و البته ارزان ترین حالت ممکن نمونه سازی قطعات را انجام دهد.
این دلایل همه باعث شده است که این تکنولوژی در بسیاری از زمینه‌های کاری مورد استفاده قرار گیرد.
روش کار در پرینت سه بعدی به این صورت می باشد که در قدم اول لازم است یک مدل سه بعدی در نرم افزار طراحی سه بعدی شود.
این نرم افزار طراحی می تواند یک نرم افزار مهندسی مانند سالیدورکس یا کتیا باشد یا یک نرم افزار طراحی غیر مهندسی مانند 3dsmax .
پس از اتمام پروسه مدل سازی برای استفاده از خدمات پرینت سه بعدی از فایل مورد نظر یک خروجی گرفته می شود که این خروجی اصولا در قالب یکی از فرمت های stl یا obj است و اکثر نرم افزارها توانایی ارائه خروجی با این فرمت ها را دارند.
در قدم بعدی فایل خروجی گرفته شده به یک نرم افزار رابط کاربری انتقال داده شود که اصطلاحا به این نرم افزارهای رابط کاربری، نرم افزارهای اسلایسر گفته می شود.
این نرم افزارها این امکان را فراهم می‌کنند که مدل سه بعدی نرم افزاری را به یک ساختار لایه گذاری تبدیل کنند تا توسط دستگاه چاپگر قابل چاپ و ساخت باشد.
از نرم افزار اسلایسر یک فایل خروجی با عنوان فایل G-Code تهیه می شود.
این فایل به عنوان فایل قابل پشتیبانی از طریق پورت های انتقال اطلاعات مانند فلش مموری یا کارت حافظه به دستگاه پرینت سه بعدی داده می شود.
دستگاه پرینتر این توانایی را دارد که اطلاعات مختصاتی فایل جی کد را خوانده و شروع به ساخت قطعه کند.
دستگاه پرینتر سه بعدی به این شکل کار میکند که متریال اولیه به صورت رشته ای که اصطلاحا به آن فیلامنت گفته می شود به دستگاه متصل می شود.
این رشته نازک با دیدن حرارت به فرم نرم تبدیل می شود و توسط اکسترودر از سری نازل خارج می شود و به وسیله سیستم حرکتی پرینتر که در سه راستی x y z قابل حرکت است شکل قطعه را از روی صفحه کف پرینتر که اصطلاحا به آن صفحه ساخت گفته می شود ایجاد می کند.
قطعه به صورت لایه لایه تشکیل می شود تا شکل نهایی به وجود آید.
