دزدی از کارت های اعتباری با استفاده از رمز دوم و cvv2 و سپس تبدیل آن پول به هر چیز دیگر با روشی که نتوان آن را پیگیری کرد (استفاده از نام شخصی دیگر برای خرید جنس، انتقال پول به حساب شخصی دیگر و بازپس گیری آن و ...) ، به موضوعی بسیار مهم و البته خطرناک تبدیل شده است که نگرانی مردم را برانگیخنه و گریبان بسیاری را نیز گرفته است.
از جمله ی این روش ها می توان به قراردادن کارت اعتباری خود در اختیار شخصی دیگر برای خرید و فروش با کارت شماست.به عبارت دیگرفردی به شما پیشنهاد می دهد که مبلغی را به کارت شما واریز می کند و شما باید جنسی را بخرید و در ازای انجام این کار، مبلغی را به عنوان دستمزد دریافت کنید. از جمله ی این اجناس برای خرید می توان به خرید بیت کوین، پرفکت مانی، وبمانی و دیگر ارزهای دیجیتال اشاره کرد. این موضوع به قدری زیاد است که حتی با جستجو در دیوار هم به وفور می توان این نوع آگهی ها را مشاهده کرد. فرض کنید فرد هکر مبلغ 30 میلیون تومان به کارت شما واریز کرده و از شما می خواهد به وسیله ی این پول، پرفکت مانی خریداری کنید و مبلغ مثلا 5 میلیون تومان را دریافت کنید. پلیس با پیگیری پول دزدیده شده از کارت شخص قربانی، به کارت شما میرسد و این شما هستید که با آن خرید کرده اید و مجرم خواهید بود.
اما در پس این معامله که به نظر ساده می آید چیست؟ این موضوع از چه زمانی شروع شد و به زبان ساده چیست؟
به طور کلی به این روش دزدی، فیشینگ (Phishing) گفته می شود. با ما همراه باشید تا به شرح فیشینگ، انواع آن و راه های جلوگیری از فریب خوردن توسط این روش بپردازیم.
فیشینگ راهی است که تبهکاران، اطلاعاتی نظیر کلمه کاربری، رمز عبور، شماره ۱۶ رقمی عابر بانک، رمز دوم و CVV2 را از طریق ابزارهای الکترونیکی ارتباطات به سرقت می برند. شبکه های اجتماعی، سایت های حراجی و درگاه های پرداخت آنلاین نمونه ای از ابزار های الکترونیکی ارتباطات می باشند.به عبارت ساده تر زمانی که کسی سعی در فریب شما برای به دست آوردن اطلاعات فوق میکند، یعنی شما در برابر حمله فیشینگ قرار گرفته‌اید.
کلاهبرداری فیشینگ از طریق ایمیل ها و پیامها صورت می پذیرد و قربانیان به صورت مستقیم اطلاعات حساس و محرمانه خود را در وب سایت های جعلی که در ظاهر کاملا شبیه وب سایت های سالم و قانونی می باشد وارد می نمایند. حقه ی فیشینگ یکی از تکنیک های مهندسی اجتماعی برای فریب کاربران می باشد که علی‌القاعده از ضعف امنیتی یک وب سایت برای انجام عملیات مجرمانه خود استفاده می کنند. برای اولین بار حقه ی فیشینگ در ۱۹۸۷ تعریف شد و اولین باری که واژه فیشینگ برای نام گذاری این واژه استفاده گردید، سال ۱۹۹۶ بود.
یکی از شیوه های متداول و رایج در فیشینگ ارسال لینک ها و آدرس های متعلق به سازمانهای غیر واقعی و جعلی از طریق ایمیل می باشد. آدرس هایی که تنها تفاوت آنها با آدرس اصلی یک یا دو حرف است یا از دامین های فرعی گمراه کننده برای ایجاد آنها استفاده گردیده است.
فیشرها با استفاده کردن از عکس به جای متن، کار فیلترهای ضد فیشینگ را که برای شناسایی متن هایی که عموماً در ایمیل های حاوی آدرس های جعلی یافت می شوند، را سخت می کنند.
تنها با ورود و بازدید یک قربانی به سایت جعلی عمل کلاهبرداری صورت نمی پذیرد . در برخی از روش های فیشینگ از دستورات جاوا اسکریپت استفاده می شود تا نوار آدرس را اصلاح کند و تغییر دهد. این کار با قرار دادن تصویر یک آدرس اینترنتی قانونی و موجه در نوار آدرس یا بستن نوار آدرس اصلی و باز کردن یک نوار آدرس جدید که حاوی آدرس اینترنتی قانونی و موجه است، انجام می شود.
یک فیشر(مهاجم) حتی می تواند از نقایص موجود در برنامه جاوا اسکریپت یک سایت معتبر و قانونی علیه قربانیان خوداستفاده نمایند. این نوع حمله ها ( که به کراس سایت اسکریپتینگ معروف هستند) به طور خاص سخت و پیچیده هستند، چون آنها قربانی را به صفحه اینترنتی ثبت نام خدمات بانکی خود ارجاع می دهند. صفحه ای که در آن همه چیز از آدرس سایت گرفته تا گواهی امنیتی، همه درست و صحیح به نظر می رسند. در حقیقت لینک دادن به صفحه اصلی حقه ای برای به ثمر رساندن سرقت و انجام دادن حمله است. با انجام این کار کشف این حمله برای افرادی که دانش لازم را ندارند، کار بسیار سختی است. در سال ۲۰۰۶ چنین حمله ای علیه سایت Pay Pal انجام شد.
یک برنامه فیشینگ در سطح جهانی با عنوان Man-in-the-middle، که در سال ۲۰۰۷ کشف شد، از یک رابط ساده استفاده می کرد که به فیشر (مهاجم) اجازه می داد بدون هیچ مشکلی سایت هایی خاصی را مجدداً ایجاد کند و جزئیات اطلاعات ورود یا لاگین افراد (نام کاربری و رمز عبور) وارد شده در وب سایت جعلی را برای ورود به سایت های اصلی ثبت و ضبط کند.
برای از کار انداختن تکنیک ها و برنامه هایی که وب سایت ها را با هدف پیدا کردن متون و علائم مرتبط با فیشینگ اسکن و بررسی می کنند، فیشرها به تازگی شروع به استفاده از وب سایت هایی کرده اند که با برنامه های فلش ساخته شده اند. این گونه سایت ها بسیار واقعی به نظر می رسند اما در واقع در این سایت ها متون و علائم مرتبط با فیشینگ پشت ظاهر برنامه های فلش پنهان شده اند.
تمامی حملات فیشینگ نیاز به استفاده از یک وب سایت جعلی و ساختگی ندارند. این نوع حملات شامل پیام هایی هم می شوند که ادعا می کند از طرف بانک هستند و از مشتری ها (استفاده کنندگان خدمات بانکی) می خواهند با توجه به مشکلی که برای حساب های آنها به وجود آمده است، با یک شماره تماس بگیرند. به محض این که مشتری با این شماره تلفن (که متعلق به مهاجم است و یک سرویس تلفن اینترنتی است) تماس بگیرد، دستوراتی به مشتری داده می شود تا شماره حساب و رمز خود را وارد کند. فیشرهایی که از سرویس تلفن اینترنتی استفاده می کنند، گاهی اوقات از داده های جعلی برای آی دی کالر استفاده می‌نمایند تا برای مشتریان این گونه به نظر برسد که این تماس از طرف یک سازمان مطمئن و معتبر انجام می شود.
برای این که به دام حملات فیشینگ نیافتید حتما به آدرس لینک آن ها دقت کنید. شما فقط باید در وبسایت هایی اطلاعات کارت خود را وارد کنید که دامنه آنها shaparak.ir باشد. به عنوان مثال به تصویر زیر توجه کنید:
هماهنطور که می‌بینید، آدرس صفحه در عکس بالا https://bpm.shaparak.ir است.
در صورتی که در گوشی موبایل خود چنین صفحه‌ای را می‌بینید به موارد زیر هم توجه کنید:
پس به طور کلی می توان گفت، فیشینگ یک راه ساده کلاهبرداری هکرها یا دزدان اینترنتی برای به دست آوردن اطلاعات شماره ۱۶ رقمی کارت بانکی، رمز دوم، CVV2، تاریخ صدور کارت و سایر اطلاعات بانکی شما است. باری در امان ماندن از حملات فیشینگ سعی در حفظ رمزهای اصلی خود و اتنا از انجام عملیات های مشکوک و یا وسوسه کننده ای که ممکن سود خوبی نیز نصیب شما کنند داشته باشید. همچنین از دادن حساب کاربری خود به هر شخص نزدیک یا دوری به خود، به شدت بپرهیزید چرا که هر اتفاقی می تواند گریبان صاحب حساب، یعنی شما را بگیرد.
