به عقیده‌ی من تمامی افراد دارای چندشخصیت هستند. -یکی- شخصیت شاد و پرانرژی، -دو- شخصیت غمگین و ناراحت، -سه- عصبانی و پرخاشگر، -چهار- آرام و مهربان، -پنج- جسور و ریسک پذیر و -شش- ترس و ضعف.
این شش شخصیت مانند فرزندان هر فردی، در ذهنش تغذیه می‌کنند، نفس می‌کشند و بزرگ می‌شوند. با بزرگ شدن این افراد، احساسات شکل می‌گیرد. یکی، دختر شادش را پرورش می‌دهد و دیگری دختر غمگینش را!
به نظر من باید این شش فرزندت باهم بزرگ شوند، در واقع بالغ شوند. بزرگ کردن چیزی صرفا به معنی بالغ شدن و به کار آمدن آن نیست. اگر دخترک شادت را پرورش ندهی، در مواقع مختلف نمی‌داند چگونه با غم مسابقه دهد، سبقت بگیرد و برنده شود. جسورَت را باید طوری ریسک‌پذیر بار بیاوری که حتی اگر تنها بود دست خواهرهایش را بگیرد و بلند کند.
پس باید بتوانی شش فرزندت را با یکدیگر بزرگ کنی و به بلوغ برسانی. به آنها یاد بدهی چگونه باهم کنار بیایند، چگونه هم را دوست داشته باشند و همدیگر را مسخره نکنند. به آنها فرصت بده تا خودشان را ثابت کنند، به آنها وقت بده تا بتوانند حال یکدیگر را خوب کنند.
زمانیکه شادی خسته شده باشد، غم می‌آید. می‌نشیند، خاطراتش را تعریف می‌کند و بقیه هم خسته و ناامید می‌شوند. این خصوصیت غم است، پس سرزنشش نکن. اما به دخترهای جسور و مهربانت یاد بده بعد از غم بلند شوند و با دستمال و مواد شوینده، تمام گرد و غبار را از سر و روی اتاق دخترهایت پاک کنند. غم را بغل کنند و بگذارند که او بخوابد تا این مسائل را کم کم از یاد ببرد. شربتی برای خودشان و شادی آماده کنند تا هر سه با انرژی، به حال دلت برسند.
بعد از غبارروبی، ترس را بغل کنند و به او یادآوری کنند که هوای خواهر کوچکشان را دارند.
حالا که ترس و غم خوابیده‌اند، آرام، شادی و جسور به راحتی به تو کمک می‌کنند تا بلند شوی، دست و رویت را بشویی و آماده ی دویدن شوی.
عصبانی را فراموش نکن. او دختر خوب اما زودجوشی است. به او فرصت تکرار و تمرین بده، اما اتاق ذهنت را کاملا در اختیار او نگذار. کمی وابستگی چاشنی تربیت او کن، تا همیشه با یکی از خواهرهایش، کارهایش را انجام دهد.
دختر هایت را دوست بدار و از وجود آنها خجالت نکش. با حوصله بزرگشان کن و بگذار راه های مختلف را امتحان کنند. آن وقت میبینی اتاق آنها به رنگ زرد و نارنجیِ امیدبخش در می‌آید =)
پ.ن.۱: امیدوارم برای افرادِ درستی، هم اتاقی های ذهنتون رو تغییر بدید...
پ.ن.۲: این متنم رو خودم خیلی دوسش دارم ، خوشحال میشم نظرات شما رو هم بدونم:)
