میناکاری یکی از هنرهای صنایع دستی ایرانی است. هنر میناکاری بر پایه تزئین فلزاتی نظیر طلا، نقره، مس، ورشو، آهن و برنج با رنگهای مینایی است. رنگهای مینایی اکسیدهای فلزی هستند که با مواد شیشهای مخلوط شده و پس از قرار گرفتن بر روی فلز در کوره پخته میشوند. لعاب مینا مادهای است سخت و شیشهمانند که در میناکاری مورد استفاده قرار میگیرد. شیوههای متداول هنر میناکاری عبارتند از: مینای خانهبندی، مینای نقاشی و مینا با زمینه حکاکی. در مینای خانهبندی یا مینای حجرهای، نقش اصلی با سیمهای نازک فلزی که معمولا از جنس برنج است بر روی سطح فلز بهوسیله لحیم نقره ثابت شده و طرح بهصورت حجره در میآید و داخل آن با رنگهای مینایی پر شده و در کوره پخته میشود. در مینای نقاشی زمینه فلز را پس از پوشاندن با رنگ مینایی سفید در کوره میپزند. این مرحله تا سه بار انجام میگیرد که اصلاحا آن را سفیدکاری مینامند. پس از این مرحله شیء برای نقاشی آماده است. در مینا با زمینه حکاکی و قلمزنی نیز ابتدا نقش مورد نظر حکاکی و قلمزنی شده، سپس بر روی آن با لعابهای رنگین شفاف پوشانده میشود. در این حالت بهعلت شفاف بودن لعاب، هر قسمت از نقش که فرورفته باشد قشر لعاب در آن ضخیمتر و در نتیجه پررنگتر شده و رنگ ظرف حالت سایه روشن پیدا میکند. این نوع مینا در طلاسازیها و جواهرسازیها با فلز طلا و نقره کاربرد بیشتری دارد.
10 نکته کلیدی برای شناخت مینای مرغوب با زیر ساخت فلز: