از آنجا که مرحله بستن حسابها در پایان سال، انجام حسابرسی ، و تهیه گزارش سالانه مستلزم صرف زمان است، معمولا شرکتها صورتهای مالی خود را هفته ها بعد از پایان دوره حسابداری منتشر می کنند. به استثنای فعالیتهای عملیاتی روزمره و عادی ، ممکن است رویدادهای خاصی بین تاریخ صورتهای مالی (پایان دوره حسابداری) و تاریخ انتشار صورتهای مالی اتفاق بیفتد. از آنجا که به موقع بودن یکی از خصوصیات مهم اطلاعات مالی است، مطلع ساختن سرمایه گذاران و سایر استفاده کنندکان توسط مدیریت از رویدادهای با اهمیتی که در این برهه اتفاق افتاده است، امری مهم و اساسی تلقی می گردد. این اطلاعات می تواند موجب تغییر پیش بینی جریان های نقدی شرکت شود و از این رو ممکن است برای افرادی که بر جریانهای نقدی شرکت تکیه می کنند، مهم باشد.
چنین رویدادهایی که اصطلاحا آنها را رویدادهای متعاقب صورتهای مالی و یا رویدادهای بعد از تاریخ ترازنامه می نامند، دو نوع هستند:
1. رویدادهایی که شواهد و مدارک بیشتری در رابطه با شرایط موجود در تاریخ ترازنامه در اختیار می گذارند (رویداد تعدیلی) و
2. رویدادهایی که حاوی شواهد و مدارک در مورد شرایطی هستند که در تاریخ ترازنامه موجود نبوده اند (رویداد غیر تعدیلی ). با توجه به آنچه از خاطرتان گذشت ، رویدادهای بعد از تاریخ ترازنامه رویدادهای مطلوب و نامطلوبی است که بین تاریخ ترازنامه و تاریخ تایید صورتهای مالی رخ می دهد. این رویدادها را می توان به دو گروه تعدیلی و غیر تعدیلی طبقه بندی کرد.
رویدادهای موجود در مورد اول :
از آنجا که رویدادهای موجود در مورد اول، متعلق به شرایط موجود در تاریخ ترازنامه می باشند، انجام تعدیل مبالغ گزارش شده در صورتهای مالی را الزامی می سازند.بدیهی است باید از تمام اطلاعات موجود برای صحیح بودن مبالغ صورتهای مالی تا سر حد امکان، استفاده نمود. برای مثال، بدهی معوق مرتبط با دعوی حقوقی که شرکت آن را پس از تاریخ صورتهای مالی ولی قبل از انتشار آن تسویه نموده است، می تواند در صورتی که تفاوتی فاحش با مبلغ مورد انتظار داشته باشد، تعدیل صورتهای مالی را الزامی کند. از آنجا که رویداد مسبب بدهی قبل از تاریخ صورتهای مالی، اتفاق افتاده است، تمام شواهد موجود – شامل شواهدی که بعد از تاریخ صورتهای مالی ولی قبل از تاریخ انتشار آنها ایجاد شده است- باید در ارقام صورتهای مالی منعکس شود.
رویدادهای موجود در حالت دوم:
رویدادهای موجود در حالت دوم ، تعدیل ارقام منعکس در صورتهای مالی را الزامی نمی سازند. یادداشتهای توضیحی صورتهای مالی، جداول و پیش صورتها (صورتهای ضمیمه ای که اثر اطلاعات جدید را از پیش منعکس می سازد) روش های مرسوم برای افشای اینگونه رویدادها می باشند. برای مثال، اگر شرکتی بعد از تاریخ ترازنامه اقدام به تامین مالی از نوع استقراض یا انتشار سهام نماید، به منظور قادر ساختن استفاده کنندگان برای پیش بینی مناسب جریان های نقد، افشا الزامی می شود. برای ذکر نمونه هایی دیگر از این گونه رویدادها می توان به زیانهای حاصل از حوادثی از قبیل آتش سوزی و سیل، تسویه آن دسته از دعاوی حقوقی که بعد از تاریخ ترازنامه روی داده اند، فروش بخشی از شرکت، و یا خرید یک شرکت دیگر اشاره کرد.
سایر رویدادها
سایر رویدادهای بعد از تاریخ ترازنامه که ممکن است بر شرکت اثر گذار باشد، نه مستلزم تعدیل صورتهای مالی هستند و نه افشا در صورتهای مالی یا یادداشتهای توضیحی را الزامی می سازند. برای ذکر مثال از چنین رویدادهایی می توان به تغییرات صورت گرفته در مدیریت ، و تغییر در محصولات یاد کرد. هر چند چنین رویدادهایی در ارزیابی جریان های نقد آتی ، از اهمیتی انکار ناپذیر برخوردارند، نمی توان اثر کمی چنین اقلامی را به راحتی بر صورتهای مالی، مشخص ساخت.
دو موضوع دیگری که توجه ویژه ای را می طلبد، عبارتند از :
سود سهام و تداوم فعالیت . واحد تجاری نباید سود سهام مصوب بعد از تاریخ ترازنامه یا سود سهام پیشنهادی را به عنوان بدهی در تاریخ ترازنامه شناسایی کند.بدتر شدن نتایج عملیات و وضعیت مالی بعد از تاریخ ترازنامه ممکن است مبین لزوم بررسی در خصوص مناسب بودن کاربرد فرض تداوم فعالیت باشد.چنانچه فرض تداوم فعالیت مصداق نداشته باشد، آثار آن چنان فراگیر است که به جای تعدیل مبالغ شناسایی شده، تغییری اساسی در مبنای حسابداری مورد عمل را الزامی می کند
