مرحوم آیت الله بروجردی فوت شده بودند؛ یک دستهای به مناسب هفتم یا چهلم ایشان گویا از رفسنجان به قم آمده بود. به مناسب عزای این مرجع تقلید عام اینها عزاداری میکردند و شعری میخواندند و سینه میزدند. ولی به محض اینکه انسان اولین فرد این شعر را گوش میکرد با یک ترانه عشقی تداعی میکرد که رادیو همان روزها پخش میکرد. آهنگ، آهنگ آن ترانه بود؛ شعر، شعر مرثیه بود. با هم نمیخواند! با ریتمش میشد سینه بزنی، اما دل نمیشکست. چون آهنگ، آهنگ شاد بود. باید میان محتوای انقلابی سرودها و آهنگی که برای او میسازید سنخیت کامل باشد.
آیت الله دکتر شهید بهشتی