ویرگول؛ سکوی پرتابی است از تویِ کنونی به تویِ واقعی! واقعیتِ تو را به تو می‌شناساند، حال چگونه؟
استعدادِ خفته‌ی تو را بیدار می‌کند و به سوی پنجره‌ی مطالعه می‌کشاند تا آنچه را که ندیده‌ای ببینی!
ویرگول استعدادِ تو را بارور می‌کند! بنابراین تو هم
می‌توانی بیافرینی و خلق کنی! چون وقتی جسم تو جدا از دیگران است و مکانی را اشغال می‌کند! و کسی نمی‌تواند در زمانِ واحدی جایِ تو را عیناً در مکان واحد بگیرد! پس تو خودت هستی و این جدایی در برخورداری از استعداد نیز مویَّد است.
ویرگول برای برآورده کردن این مهم است که بستری ویژه و عالی فراهم کرده است، تا هر کسی تخمِ استعدادِ خود را بپاشد و با نظرخواهی و تایید و رد دیگران به غایت رشد و بالندگی برساندش!
و چون در راستای امر مطالعه اقدامِ ویرگول ستودنی است، لذا لازم بود در این اثناء به قامتِ او زیوری از سپاس و قدردانی بیاویزم.
