بتن مدرن در نقش عایق رطوبتی - بر پایه سیمان - دارای طول عمر 50 سال است. با در نظر گرفتن شرایط اغلب سختی که مجبور به تحمل آن می شود، این مدت زمان بدی نیست.
پاسارگاد عایق پارس - مادر طبیعت می تواند هر چیزی جز مهربان باشد. عایق‌های رطوبتی مدرن به بتن اجازه می‌دهند بسیار بیشتر از زمانی که پیش بینی شده، دوام می‌آورد.
نیم قرن چشمگیر به نظر می رسد. تأثیرگذار است، البته تا زمانی که بدانید رومیان باستان بندرهایی را از بتن ساخته بودند که بیش از 2000 سال توسط امواج کوبیده شده و هنوز هم به اندازه روزی که ساخته شده بودند استحکام دارند. این یعنی بیش از 40 برابر طول عمر بتن مدرن است و بدون فناوری مدرنی است که ظاهراً بتن امروزی را بسیار انعطاف پذیر می کند.
پس رومیان باستان چه می کردند که ما نمی کنیم؟ آنها در مورد چگونگی ساخت بتن طولانی مدت که به طور طبیعی ضد آب به نظر می رسد چه چیزی می توانند به ما بیاموزند؟
محققان با تجزیه و تحلیل بتن رومی توانستند مواد تشکیل دهنده آن را شناسایی کنند. معلوم شد که رومی ها (برای استفاده به عنوان عایق رطوبتی) آهک و خاکستر آتشفشانی را با هم مخلوط کرده اند تا بتن خود را بسازند. این ترکیب از مواد پایه به روشی منحصر به فرد به آب دریا واکنش نشان می دهد.
مولکول های آب به طور همزمان آهک را هیدراته می کنند و با خاکستر واکنش می دهند تا یک پیوند فوق العاده قوی "CASH" (کلسیم-آلومینیوم-سیلیکات-هیدرات) با حضور مداوم آب دریا ایجاد کنند که به مرور زمان فقط قوی تر می شود.
در مقایسه، سیمان فاقد آهک و خاکستر آتشفشانی است. به این معنی که پیوند آن بسیار ضعیف‌تر است. این کمبود منجر به ترک خوردگی می شود، به ویژه هنگامی که در معرض آب قرار می گیرد و عمر مفید آن را به طور قابل توجهی کاهش می دهد.
مزایای دیگری نیز وجود دارد. سیمان باید در دمای 1450 درجه سانتیگراد پخته شود تا قابل استفاده باشد. سنگ آهک در دستورالعمل روم باستان فقط باید در دمای 900 درجه سانتیگراد پخته شود، که باعث کاهش میزان سوخت مورد نیاز می شود. هنگامی که این مورد را با طول عمر طولانی بتن ترکیب می کنید، از نظر ردپای کربن بتن، سوئیچ کردن مزایای زیادی دارد.
از زمانی که این تحقیق منتشر شد، فشارهایی برای بازگشت به گذشته و استفاده از این تخصص رومی 2000 ساله برای بهبود وضعیت فعلی ما (و تغییر روش ساخت عایق رطوبتی) وجود داشته است. در حالی که سنگ آهک به وفور یافت می شود، تنها نقطه ضعف (و مشکل احتمالی) خاکستر آتشفشانی خواهد بود، اگرچه تخمین زده می شود که 40 درصد از تقاضای جهان با استفاده از پوزولان (پوزولان ماده ای سیلیسی و آلومینیومی است که به خودی خود ارزش سیمانی کمی دارد یا اصلاً ارزش سیمانی ندارد، اما به شکل ریز تقسیم شده و در مجاورت رطوبت، در دماهای معمولی با هیدروکسید کلسیم واکنش شیمیایی می دهد و ترکیباتی با خواص سیمانی تشکیل می دهد) برآورده شود.
اینکه آیا ما برای تثبیت آینده ساخت و ساز خود به گذشته برمی گردیم یا نه، باید دید، اما کل داستان نشان می دهد که بسیاری از فرهنگ های باستانی بسیار بیشتر از آن چیزی توسعه یافته اند که مایلیم به آنها اعتبار بدهیم.
