سولفات آلومینیوم یک ماده خارق العاده است که با نام های آلوم و زاج سفید هم شناخته می شود. پس از اکسید آلومینیوم این ماده از ترکیبات مهم آلومینیوم در جهان است. فرمول مولکولی این ماده AL2(SO4)3است. این ماده می تواند آب را به خود جذب کند و دارای خاصیت اسیدی می شود که PH آن به کم تر از 2 می رسد. شکل ظاهری آلوم یا سولفات آلومینیوم به صورت جامد و یک مایع سفید رنگ است.
شاید تصورمان بر این باشد که این ماده یک ماده جدید صنعتی استو در صورتی که به این گونه نیست و در مصر باستان و دو هزار سال قبل از این ماده در ثابت نگه داشتن رنگ پارچه ها استفاده می شده است.
سولفات آلومینیوم یکی از نمک های اسیدی در شیمی است. حالت جامد این مایع به حالت پودری است و کریستالی و گرانولی است. رنگ درخشانی دارد و می تواند با مواد دیگر ترکیب شده و به صورت نمک مضاعف سدیم و پتاسیم و آمونیوم در آید.
سولفات آلومینیوم در گذشته از موادی چون خاک رس آلومینا و بوکسیت به دست می آمد. در واقع از واکنش هیدروکسید آلومینیوم و سولفوریک اسید این ماده به وجود می آید. به طور کلی تولید سولفات آلومینیوم به دو نوع است. ابتدا مواد خام را با هم واکنش داده و سپس محصول و ماده نهایی به دست می آید. در این فرآیند سولفات آلومینیوم ابتدا به صورت مایع است و با اضافه کردن یک مرحله دیگر به صورت جامد در می آید.
سولفات آلومینیوم یک ماده بی بو است و بسیار اسیدی است که در نگهداری آن باید بسیار دقت کرد. برای نگهداری از آن از ظروف خاصی استفاده می شود. محیط نگهداری از این محصول باید بدون هیج خنکی و رطوبتی باشد.
اگر نمک سولفات آلومینیوم حرارت داده شود به صورت یک واکنش شیمیایی در می آید و عمل تجزیه رخ می دهد. نمک در این واکنش به صورت اکسیژن، گوگرد دی اکسید و آلومینیوم اکسید تجزیه می شود. دما برای این واکنش باید بالا باشد. این دما در حدود 770 تا 960 درجه سلسیوس اندازه گیری شده است.
از خواص فیزیکی و شیمیایی این ماده می توان به پایداریش در هوا اشاره داشت. اگر تا 250 درجه سانتی گراد گرم شود، آب تبلور را از دست می دهد و بیشتر از 700 درجه سانتی گراد شروع به تجزیه به اکسید آلومینیوم، سولفور تری اکسید و بخار آب و غیره می شود.
سولفات آلومینیوم سرطان زا نیست ولی به پوست و چشم می تواند آسیب بزند. برای استفاده با آن بهتر است که از دستکش و محافظ چشم استفاده کنید. اگر این ماده به اشتباه خورده شود، خطرناک است و می تواند پس از خورده شدن ایجاد اسید سولفوریک کند که خاصیت خورندگی دارد.
