امیرالمؤمنین ، امام علی علیه السلام
نهج البلاغه ، نامه 31 :
وَ اعْلَمْ اَنَّ الَّذى بِيَدِهِ خَزائِنُ السَّمواتِ وَ الأرْضِ قَدْ اَذِنَ لَكَ فِى الدُّعاءِ ،
آگاه باش آن که خزائن آسمانها و زمین در اختیار اوست به تو اجازه دعا [خواندنِ او و خواستن از خودش] را داده است ؛
وَ تَكَفَّلَ لَكَ بِالإجابَةِ، وَ اَمَرَكَ اَنْ تَسْاَلَهُ لِيُعْطِيَكَ ،
و اجابت آن را خود متکفل شده است ، و به تو دستور داده از او بخواهی تا ببخشد ( به تو عطا کند ) ؛
وَ تَسْتَرْحِمَهُ لِيَرْحَمَكَ، وَ لَمْ يَجْعَلْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ مَنْ يَحْجُبُهُ عَنْكَ
و رحمتش را بطلبی تا رحمت آرد ، و بین خودش و تو کسی را حاجب قرار نداده
وَ لَمْ يُلْجِئْكَ اِلى مَنْ يَشْفَعُ لَكَ اِلَيْهِ،
و تو را مجبور به شفاعت [ دو یا چندتایی بودن ] به سوی خودش ننموده است ،
وَ لَمْ يَمْنَعْكَ اِنْ اَسَأْتَ مِنَ التَّوْبَةِ، وَ لَمْ يُعاجِلْكَ بِالنِّقْمَةِ، وَ لَمْ يُعَيِّرْكَ بِالإنابَةِ ،
و در عقوبتت عجله نکرده، و به بازگشتت سرزنشت ننموده ،
وَ لَمْ يَفْضَحْكَ حَيْثُ الْفَضيحَةُ بِكَ اَوْلى، وَ لَمْ يُشَدِّدْ عَلَيْكَ فى قَبُولِ الإنابَةِ ،
و از آنجاهایی که سزاوار رسوا شدنی، رسوایت نساخته، در پذیرش توبه بر تو سخت گیری روا نداشته است ،
وَ لَمْ يُناقِشْكَ بِالْجَريمَةِ ، وَ لَمْ يُؤْيِسْكَ مِنَ الرَّحْمَةِ
و به حسابرسی و جریمه (مجازات) گناهانت اقدام ننموده ، و از رحمتش نا امیدت ننموده است ،
بَلْ جَعَلَ نُزُوعَكَ عَنِ الذَّنْبِ حَسَنَةً، وَ حَسَبَ سَيِّئَتَكَ واحِدَةً، وَ حَسَبَ حَسَنَتَكَ عَشْراً ،
بلکه برایت حسنه قرار داده ، و یک گناهت را یک گناه، و یک خوبیت را ده برابر به شمار آورده است ؛
وَ فَتَحَ لَكَ بابَ الْمَتابِ وَ بابَ الإسْتيعابِ ،
باب توبه و باب خشنودیش را به رویت گشوده ،
فَاِذا نادَيْتَهُ سَمِعَ نِداءَكَ، وَ اِذا ناجَيْتَهُ عَلِمَ نَجْواكَ ،
هرگاه او را بخوانی صدایت را بشنود ، چون با او به راز و نیاز برخیزی ، رازت را بداند ،
فَاَفْضَيْتَ اِلَيْهِ بِحاجَتِكَ، وَ اَبْثَثْتَهُ ذاتَ نَفْسِكَ، وَ شَكَوْتَ اِلَيْهِ هُمُومَكَ، وَاسْتَكْشَفْتَهُ كُرُوبَكَ ،
پس نیاز به سوی او می بری ، و راز دل با او در میان می‌‌گذاری ، از ناراحتی‌‌هایت به او شکایت می‌بری ، و چاره گرفتاری هایت را از او می خواهی،
وَاسْتَعَنْتَهُ عَلى اُمُورِكَ، وَ سَاَلْتَهُ مِنْ خَزائِنِ رَحْمَتِهِ ما لايَقْدِرُ عَلى اِعْطائِهِ غَيْرُهُ ،
بر امورت از حضرتش یاری می‌طلبی ، از خزائن رحمتش چیزهایی را می‌‌خواهی که غیر او را بر عطا کـردنش قـدرت نیست ،
مِنْ زِيادَةِ الأعْمارِ، وَ صِحَّةِ الأبْدانِ، وَ سَعَةِ الأرْزاقِ.
از قبیل زیـاد شدن عمرها ، سلامت بدن ها ، و گشایش (وسعت) روزی‌ها .
ثُمَّ جَعَلَ فى يَدَيْكَ مَفاتيحَ خَزائِنِهِ بِما اَذِنَ لَكَ فيهِ مِنْ مَسْاَلَتِهِ،
و خداوند کلیدهای خزائن خود را در اختیار تو گذاشته به دلیل آنکه به تو اجازه درخواست از خودش را داده است ؛
فَمَتى شِئْتَ اسْتَفْتَحْتَ بِالدُّعاءِ اَبْوابَ نِعْمَتِهِ، واسْتَمْطَرْتَ شَآبيبَ رَحْمَتِهِ ،
پس هر گاه بخواهی می‌توانی درهای نعمتش را با دعا باز کنی، و باران رحمتش را بخواهی.
فَلايُقْنِطَنَّكَ اِبْطاءُ اِجابَتِهِ، فَاِنَّ الْعَطِيَّةَ عَلى قَدْرِ النِّيَّةِ ،
پس تأخیر در اجابت دعا نا امیدت نکند، زیرا عطا و بخشش به اندازه نیّت است،
وَ رُبَّما اُخِّرَتْ عَنْكَ الإجابَةُ لِيَكُونَ ذلِكَ اَعْظَمَ لِاجْر السَّائِلِ، وَ اَجْزَلَ لِعَطاءِ الاْمِلِ. وَ رُبَّما سَاَلْتَ الشَّىْءَ فَلاتُؤْتاهُ
چه بسا که اجابت دعایت به تأخیر افتد تا پاداش دعا کننده بیشتر، و عطای امیدوار فراوان‌تر گردد.
