در نظر گرفتن اندوخته در حسابداری یکی از سیاست‌های قانون و صاحبان کسب و کارها، برای گسترش کسب و کار از یک سو و مواجهه با بحران‌های پیش بینی شده از سوی دیگر است. در این مطلب آموزش حسابداری همراه ما باشید تا شما را با انواع اندوخته در حسابداری آشنا نماییم.
اندوخته بخشی از سود خالص واحد اقتصادی است، که برای تضمین تعهدات و تحقق برخی اهداف مجموعه نظیر انجام عملیات تحقیق و توسعه و پیشگیری از خروج سود از شرکت نگهداری می‌شود.
حساب اندوخته زیرمجموعه گروه حقوق مالکانه (حقوق صاحبان سهام) است؛ در نتیجه فارغ از اینکه اندوخته اختیاری است یا اجباری، ماهیت این حساب بستانکار است.
اندوخته‌ای که برخی اشخاص حقوقی بر اساس الزامات قانونی، موظف به گشایش اعتبار برای آن هستند و بی‌تفاوتی نسبت به این اندوخته چالش‌های قانونی برای مجموعه ایجاد می‌کند. تنها اندوخته اجباری برای یک مجموعه اقتصادی، اندوخته قانونی است.
اندوخته‌های اختیاری، حاصل پیش بینی‌های تصمیم‌گیرندگان شرکت جهت مواجهه با چالش‌های احتمالی و یا دست‌یابی به اهداف بلندمدت آتی است. یعنی عدم گشایش اعتبار برای این اندوخته‌ها مشکل قانونی ایجاد نمی‌کند.
از انواع اندوخته‌های اختیاری می‌توان به اندوخته احتیاطی و اندوخته تحقیق و توسعه اشاره نمود.
بر اساس ماده 140 قانون تجارت (1347)، هیئت مدیره مکلف است هر سال یک بیستم از سود خالص شرکت (معادل 5 درصد سود خالص) را به عنوان اندوخته قانونی در نظر بگیرد.
بر اساس ماده ۲۳۸ لایحه اصلاحی قانون تجارت، نحوه محاسبه اندوخته قانونی به صورت زیر است:
سخن پایانی
تخصیص اندوخته‌ها در حسابداری و به ویژه اندوخته قانونی یکی از مهم‌ترین اقدامات پایان سال حسابداران، پس از بستن حسابها و تعیین میزان دقیق سود یا زیان انباشته است و در حسابداری هر مجموعه اقتصادی نقش مهمی دارد.
یکی از بهترین ابزارهایی که برای انجام حرفه‌ای کلیه امور حسابداری می‌تواند به شما کمک نماید، کسب آموزش حسابداری به صورت اصولی است. به این ترتیب با دقت و سهولت می‌توانید نسبت به انجام عملیات پایان سال حسابداری و همچنین تهیه ترازهای اختتامی اقدام نمایید.
منبع: پرشین حساب
