محاسبه مالیات پزشکان و دندانپزشکان به دلیل نامشخص بودن منابع درآمدی و ثابت نبودن محل فعالیت آنان همواره یکی از چالش‌های سازمان مالیاتی بوده است. از این رو سازمان مالیاتی اقداماتی جهت تعیین درآمد واقعی این گروه انجام داد. در این مطلب آموزش مالیات همراه ما بمانید تا با شما از نحوه محاسبه مالیات پزشکان و دندانپزشکان و مهم‌ترین قوانین آن صحبت نماییم.
بر اساس ماده 1 قانون مالیاتهای مستقیم، کلیه پزشکان، دندانپزشکان و یا سایر فعالان در حرف و فنون پزشکی (اعم از اینکه به صورت مستقل و یا همکاری با مراکز درمانی فعالیت می‌کنند) برای درآمدهایی که کسب می‌کنند، مشمول پرداخت مالیات هستند.
کلیه فعالان در حوزه پزشکی از جمله:
مالیات پزشکان و دندانپزشکان بر اساس نحوه فعالیت به سه دسته تقسیم میشود:
نکته: پزشکان بر اساس نوع فعالیت خود (استخدام در مراکز درمانی، داشتن مطب و یا همکاری غیراستخدامی با مراکز درمانی) مشمول یکی و یا مجموع مالیاتهای فوق خواهند شد.
پزشکان و دندانپزشکانی که به صورت مستقل و یا با همکاری با مراکز درمانی (بدون وجود رابطه کارگر و کارفرمایی) مشغول به فعالیت هستند، موظفند در مهلت مقرر، اظهارنامه مالیاتی و یا فرم تبصره ماده 100 را بر اساس درآمدهای خود تکمیل و ارسال نمایند. بدین ترتیب مالیاتهای تکلیفی پرداخت شده برای آنان از مالیات قابل پرداخت کسر شده و مبلغ قابل پرداخت به عنوان مالیات برای آنان محاسبه میشود.
نکته: در صورتی که پزشکان و دندانپزشکان از پایانه‌های فروشگاهی استفاده نکنند، از برخی مزایا نظیر استفاده از مالیات مقطوع (موضوع تبصره ماده 100) محروم می‌شوند.
پزشکان و دندانپزشکان بر اساس نحوه فعالیت مشمول دو نوع معافیت می‌شوند:
نکته: بر اساس ماده 9 قانون دائمی ارزش افزوده، خدمات درمانی، تشخیصی و پیشگیری، خدمات توانبخشی و حمایتی و خدمات آرامستانها جزء معافیتهای ارزش افزوده هستند. از این رو خدمات ارائه شده توسط پزشکان، معاف از مالیات بر ارزش افزوده است.
سخن پایانی
نحوه محاسبه مالیات پزشکان و دندانپزشکان بر اساس نحوه عملکرد آنها طی سال متفاوت است. از این رو اطلاع از تکالیف مالیاتی و همچنین اجرای دقیق تکالیف در مهلت مقرر برای این گروه ضروری است. در این مسیر استفاده از مشاوره مالیاتی اساتید خبره بسیار موثر است.
منبع: پرشین حساب
