آمده ام برای یک مجوز. در یک اداره ی خیلی گرم و دم کرده. از یک وزارت خانه ی پرحاشیه و پر از ارباب رجوع. هر بار که برای پیگیری این مجوز آمده ام کارشناس مربوطه تغییر کرده است. این آخری از همه خوش برخوردتر و گیج تر است. یک نفر آدم فنی هم دعوت کرده تا موضوع مجوز را بررسی کند. چهار نفر دیگر هم نشسته اند. اول نوبت من است. این یعنی خوشبختی. کارشناس فنی، جز در مواردی معدود، "هر" را از "بر" تشخیص نمی دهد. این یعنی بدبختی.
کمی اصرار می کنم بعضی مطالب را بفهمد ولی این اوضاع را خرابتر می کند. دست برمی دارم و می گذارم فرمانروا او باشد. جلوی گزینه ها تیک می زند و هر تیک مثبت را با خوشحالی به من نشان می دهد که یعنی "ببین من تو را به پیروزی نزدیک کردم"، تیک های منفی را می زند و لبخندهای موذیانه و یواشکی... که یعنی "رییس منم".
خودم را می خورم. از تو شروع می کنم و قبل از اینکه به پوست نزدیک شوم می زنم بیرون. یارو تایید کرد برویم مرحله بعد....یوهو!
نوشته شده در دوشنبه سوم تیر ۱۳۹۸ ساعت 12:8 توسط پِی
طراحی شده در دوشنبه سوم تیر ۱۳۹۸ ساعت 13:3 توسط رنگ
بازنشر از وبلاگ پی رنگ
