بسم الله الرحمن الرحیم
پسر! این همه تو طول روز صحبت می کنیم، هر جایی و در هر محفلی اظهار نظر می کنیم و مدعی همه چیز دان بودن هستیم، اما موقع نوشتن که میشه نمی دونیم چی بنویسیم!
من مثلا خودم نویسنده ی چنتا کتابم .. البته از نوع کودک! همراه با تصویرسازیش، اما وقتی قرار گذاشتم با خودم که کمی جدی به مسائل مختلف بپردازم حتی انتخاب موضوع هم برام سخت شد.
آدم وقتی می نویسه تازه متوجه میشه که مسئله ی مورد نظر رو چقدر می شناخته و آیا روش تسلط داشته یا نه. چقدر طبقه بندی بوده مطلب توی ذهنش و آیا می تونه نظرش مفید باشه یا خیلی تکراری و کلیشه ایه.
چند روزی بود این صفحه رو باز کرده بودم و می خواستم مطلبی بنویسم توش اما تعداد خیلی زیادی موضوع بود توی ذهنم که نمی دونستم از کدوم شروع کنم و چطوری یه مطلب پخته برای آغاز کارم انتخاب کنم، پس تصمیم گرفتم از یک نوشته فست فودی استفاده کنم که نپخته بودنش حسنش باشه!!
خدایا به امید تو شروع کردم تا بتونم تاثیر مثبتی برای جامعه ام به عنوان کوچکترین عضوش داشته باشم
الهی به امید تو ..
