بسم الله الرحمن الرحیم
یادم میاد چند سال پیش بهم اطلاع دادن که فلان هنرمند طرحی کشیده که بسیار اهانتبار بوده، کسی که این مطلب رو به من اطلاع داد فرد معتبری بود، یعنی هم آدم درستکاری بود ( و هنوز هست ) و هم معلومات بسیار بالایی داشت.
در آخر از من خواسته شد با توجه به اینکه من کارتونیست هستم یک طرحی در جوابش بزنم و منم یک جواب سوزناکی کشیدم که بیا و ببین! مدتی گذشت، من به طور اتفاقی اون طرح رو شخصا دیدم، خیلی ناراحت شدم چون اصلا اون طوری که اونها می گفتن توهین آمیز نبوده و اصولا مطلب دیگه ای رو بیان میکرده.
به فکر فرو رفتم، کجای کار اشتباه کرده بودم؟ من مطلب رو از افرادی شنیده بودم که همه راستگو و درستکار بودن، معلومات خوبی هم داشتن بویژه کسی که به من اسرار کرد که خیلی ناراحت این طرح توهین آمیز شده!
مسئله خیلی ساده بود، اون افراد هیچ کدوم کارشناس کار نبودن! تنها کارشناس کار من بودم که به علت اطمینان زیادی که به این افراد داشتم خودم شخصا طرح مذکور رو پیگیری نکردم. اتفاقی که افتاده بود از نظر حرفه ای خیلی برام سخت بود، با خودم عهد کردم که دیگه هر مطلبی رو که بشنوم حتی از بهترین آدمها، خودم شخصا اون مطلب رو مشاهده کنم !
شاید این مطلب خیلی ساده بنظر بیاد اما ما روزانه خیلی از مطالب رو از بهترین دوستانمون یا افراد خانواده مون می شنویم و چون می دونیم اونها دروغگو نیستن مطلب رو می پذیریم، اما اصلا این احتمال رو نمی دیم که شاید بنده خدا مطلب رو درست متوجه نشده باشه یا خبر جعلی بهش رسیده باشه!
توی اینجور موضوعات معمولا ما تعصب داریم که « چی ؟ بابای من؟ بابام که اشتباه نمی کنه! » یا « رفیقم فوق لیسانس داره .. بی خودی که حرفی رو نمی زنه! »، و امثال این مطالب باعث میشه هیچوقت حاضر نشیم شخصا پیگیری کنیم و خبر اشتباه رو به دیگران می رسونیم و مشکلات متعددی رو برای خودمون و بقیه ایجاد می کنیم!
بنظر میاد بهتر باشه هر مطلبی رو که شنیدیم خودمون درباره ش تحقیق کنیم و در صورت اشتباه بودن به اطلاع دوستی که به ما خبر نادرست رو داده برسونیم، شاید حتی اون عزیز از ما تشکر هم کرد!!
پیروز و موفق باشید
