استفاده از چرم و اقلام چرمی در سراسر جهان سابقه طولانی دارد. گفته شده است که برای پیش داوری هر فردی باید نگاهی به کفش، کیف و کمربند او انداخت. این نشان دهنده اهمیت زیاد اقلام چرمی به عنوان اشیاء لوکس در فرهنگ و تمدن بشری است.
برندها و شرکت های تولید کننده اقلام چرمی به خوبی از موقعیت بسیار ویژه خود آگاه هستند و مدت طولانی است که محصولات متنوعی را توسعه داده و آنها را در جامعه عرضه می کنند. از سوی دیگر هرازگاهی خبری در رسانه ها منتشر می شود که یادآور آسیب های جبران ناپذیری است که فرآیند تولید چرم به محیط زیست وارد کرده است. در اینجا لازم به ذکر است که ایران یکی از قدیمی ترین و مشهورترین تولیدکنندگان و صادرکنندگان پوست خام و چرم در جهان است که دانستن آن بسیار جذاب است. در این مرحله، این موضوع حیاتی مبنی بر اینکه چه استانداردهایی در مورد ساخت چرم و کالاهای چرمی در ایران و سراسر جهان وجود دارد مطرح می شود. چرم در سرتاسر جهان به دو روش کلی ایجاد می شود: یا با استفاده از مواد کروم یا استفاده از منابع گیاهی.
روش اول (کروم) شامل رنگ آمیزی فضاهای بین سلولی سطح پوست (اولیه) با مواد حاوی کروم می باشد. تکنیک استفاده از مواد کروم در چرمسازی یکی از متعارفترین روشهای تولید چرم است و تا همین اواخر از این روش در تولید اکثر چرمهای موجود در بازار به کار می گیرند. اقلام چرمی بدون روکش کروم، عمدتاً در کشورهای جهان سوم استفاده می شود، اما این فناوری و روش دباغی در کشورهای اروپایی و آمریکا منسوخ شده و استفاده از آن غیر قانونی است.
از زمان معرفی محصولات چرمی با پایه گیاهی در سالهای اخیر، دولتهای کشورهای توسعهیافته تولیدکنندگان چرم و محصولات چرمی را به استفاده از مواد گیاهی در تولید چرم و محصولات چرمی تشویق کردهاند. کروم یک فلز سنگین است که هم برای محیط زیست و هم برای سلامت انسان مضر است. اما در ایران اطلاعات کافی در مورد مضرات چرم های کرومی وجود ندارد و مقرراتی وجود ندارد که استفاده از این نوع چرم ها را تحت هیچ شرایطی منع کند.
چرم های گیاهی مزایای زیادی برخلاف چرم های کرومی دارند که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد: