بدبینی، یک دیدگاه نیست؛ یک عینکِ رنگی است.
ما به اشتباه گمان میکنیم جهانی که در تیرگی و یأس میبینیم، واقعیت محض است—سرد، غیرقابل تغییر و بیفروغ. اما حقیقت پنهان در اینجاست: آنچه ما مشاهده میکنیم، اغلب بازتابِ حالت درونی ماست که از فیلتر این شیشه تیره گذشته است.
جهان، لزوماً تاریک نیست؛ دید ما تاریک شده است.
پیش از آنکه حکم به سیاهی مطلق دنیا بدهیم، باید جسارت انجام یک کار مهم را داشته باشیم: عینک بدبینی را از چشمان خود برداریم.
تنها آن زمان است که غبار کنار میرود و خواهیم دید که رنگهای اصلی زندگی، همچنان زیر سایه بدگمانی ما، منتظر دیدهشدن هستند.
