خون آشامی !!

• پیل اندر خانه‌ی تاریک بود ** عرضه را آورده بودندش هنود
• از برای دیدنش مردم بسی ** اندر آن ظلمت همی‌شد هر کسی 1260
• دیدنش با چشم چون ممکن نبود ** اندر آن تاریکیش کف می‌بسود
• آن یکی را کف به خرطوم اوفتاد ** گفت همچون ناودانست این نهاد
• آن یکی را دست بر گوشش رسید ** آن برو چون بادبیزن شد پدید
• آن یکی را کف چو بر پایش بسود ** گفت شکل پیل دیدم چون عمود
• آن یکی بر پشت او بنهاد دست ** گفت خود این پیل چون تختی بدست 1265
• همچنین هر یک به جزوی که رسید ** فهم آن می‌کرد هر جا می‌شنید
• از نظرگه گفتشان شد مختلف ** آن یکی دالش لقب داد این الف
• در کف هر کس اگر شمعی بدی ** اختلاف از گفتشان بیرون شدی
• چشم حس همچون کف دستست و بس ** نیست کف را بر همه‌ی او دست‌رس
• چشم دریا دیگرست و کف دگر ** کف بهل وز دیده‌ی دریا نگر 1270
• جنبش کفها ز دریا روز و شب ** کف همی‌بینی و دریا نه عجب
• ما چو کشتیها بهم بر می‌زنیم ** تیره‌چشمیم و در آب روشنیم
• ای تو در کشتی تن رفته به خواب ** آب را دیدی نگر در آب آب
• آب را آبیست کو می‌راندش ** روح را روحیست کو می‌خواندش
• موسی و عیسی کجا بد کفتاب ** کشت موجودات را می‌داد آب 1275
• آدم و حوا کجا بد آن زمان ** که خدا افکند این زه در کمان
• این سخن هم ناقص است و ابترست ** آن سخن که نیست ناقص آن سرست
• گر بگوید زان بلغزد پای تو ** ور نگوید هیچ از آن ای وای تو
• ور بگوید در مثال صورتی ** بر همان صورت بچفسی ای فتی
• بسته‌پایی چون گیا اندر زمین ** سر بجنبانی ببادی بی‌یقین 1280
• لیک پایت نیست تا نقلی کنی ** یا مگر پا را ازین گل بر کنی
• چون کنی پا را حیاتت زین گلست ** این حیاتت را روش بس مشکلست
• چون حیات از حق بگیری ای روی ** پس شوی مستغنی از گل می‌روی
• شیر خواره چون ز دایه بسکلد ** لوت‌خواره شد مرورا می‌هلد
• بسته‌ی شیر زمینی چون حبوب ** جو فطام خویش از قوت القلوب
• حرف حکمت خور که شد نور ستیر ** ای تو نور بی‌حجب را ناپذیر
• تا پذیرا گردی ای جان نور را ** تا ببینی بی‌حجب مستور را
• چون ستاره سیر بر گردون کنی ** بلک بی گردون سفر بی‌چون کنی
• آنچنان کز نیست در هست آمدی ** هین بگو چون آمدی مست آمدی
• راههای آمدن یادت نماند ** لیک رمزی بر تو بر خواهیم خواند 1290
• هوش را بگذار وانگه هوش‌دار ** گوش را بر بند وانگه گوش دار
• نه نگویم زانک خامی تو هنوز ** در بهاری تو ندیدستی تموز
• این جهان همچون درختست ای کرام ** ما برو چون میوه‌های نیم‌خام
• سخت گیرد خامها مر شاخ را ** زانک در خامی نشاید کاخ را
• چون بپخت و گشت شیرین لب‌گزان ** سست گیرد شاخها را بعد از آن 1295
• چون از آن اقبال شیرین شد دهان ** سرد شد بر آدمی ملک جهان

سخت‌گیری و تعصب خامی است ** تا جنینی کار خون‌آشامی است

• چیز دیگر ماند اما گفتنش ** با تو روح القدس گوید بی منش
• نه تو گویی هم بگوش خویشتن ** نه من ونه غیرمن ای هم تو من
• همچو آن وقتی که خواب اندر روی ** تو ز پیش خود به پیش خود شوی
• بشنوی از خویش و پنداری فلان ** با تو اندر خواب گفتست آن نهان
• تو یکی تو نیستی ای خوش رفیق ** بلک گردونی ودریای عمیق
• آن تو زفتت که آن نهصدتوست ** قلزمست وغرقه گاه صد توست
• خود چه جای حد بیداریست و خواب ** دم مزن والله اعلم بالصواب
• دم مزن تا بشنوی از دم ز نان ** آنچ نامد در زبان و در بیان 1305
• دم مزن تا بشنوی زان آفتاب ** آنچ نامد درکتاب و در خطاب
• دم مزن تا دم زند بهر تو روح ** آشنا بگذار در کشتی نوح
• (( از سایت مثنوی ))