خواندن ۸ دقیقه·۵ سال پیش

آموزش نکات عکاسی مینیمالیستی در یک محیط شهری

مانند همه هنرهای تجسمی دیگر، مینیمالیسم نیز بر روی عناصر اصلی طراحی بنا شده است؛ خط، شکل، رنگ، بافت، فرم، و ترکیب بندی. در این آموزش عکاسی مینیمال فتوتیک، ابتدا با حفظ سادگی و ترکیب بندی عکاسی مینیمالیستی در منظره شهری شروع کرده، سپس به عناصر طراحی مثل خطوط، شکل و… پرداخته و در انتهای مقاله به فضای منفی می پردازیم. با ما همراه شوید.

1- حفظ سادگی

مینیمالیسم درباره این است که چقدر می توانید کم بگویید، بدون اینکه «معنا» را قربانی کنید. عکاسی مینیمالیستی فرصتی عالی است برای این که از سرعت خود کاسته و روند عکاسی خود را مجددا ارزیابی کنید. قبل از عکس گرفتن، یک نفس بکشید. در مورد نتیجه دلخواه خود فکر کنید. چطور باید دانش و اطلاعات خود از ترکیب بندی را برای سوژه پیش رو به کار ببرید؟ دوست دارید چطور نوردهی کنید؟ مینیمالیسم یک فرآیند بسیار ذهنی است، به نوعی مانند یوگا، اما برای عکاسی شما.

2- ترکیب بندی عکاسی مینیمالیستی در یک منظره شهری

اغلب اوقات، مولفه های سودمندی که یک منظره شهری را تشکیل می دهند، همان مواردی هستند که به عنوان بهترین سوژه های مینیمالیستی عمل می کنند. تصورات مینیمالیستی از طبیعت معمولا بر جریان نرم ساختارهای اورگانیک متکی است. با این حال، عکاسی مینیمالیستی شهری بر خطوط برجسته ساختمان های قدیمی، آپارتمان های جدید، و ماشین های فرسوده سرمایه گذاری می کند.

عکاسی مینیمالیستی همراه با ترکیب رنگ، بافت، و کنار هم قرار دادن المان ها، می تواند همزمان هم ظریف و هم رسا یا پرجلوه باشد. عکاسان مینیمالیسم برای ایجاد تصاویر ظریف و بسیار تاثیرگذار، بر المان های قوی و ساده سرمایه گذاری می کنند. به همین دلیل است که پیشرفت در عکاسی مینیمالیستی اغلب مستلزم این است که اول بر اصول اولیه ترکیب بندی عکاسی مسلط شوید.

3- قانون یک سوم

قانون یک سوم ترفندی است که به شما کمک می کند تا ترکیب بندی کلی یک عکس را تعیین کنید. شما باید یک تصویر را به صورت ذهنی هم در جهت افقی و هم عمودی به سه قسمت مساوی تقسیم کنید. این خطوط ذهنی در ۴ نقطه یکدیگر را قطع می کنند که این نقاط بیشتر از همه توجه بیننده را جلب می کنند. چهار نقطه تقاطع این خطوط، و خود این چهار خط، جایی هستند که سوژه ها می توانند برای ایجاد یک تصویر با ترکیب بندی قوی و متعادل در آن قرار گیرند.

عکاسی مینیمال بر چیزهایی که در تصویر گنجانده شده و چیزهایی که از آن حذف شده، به یک اندازه وابسته است. ترکیب بندی یک عکس هارمونیک (هماهنگ) از لحاظ بصری با ابزارهایی مانند قانون یک سوم، مدت کوتاهی که بیننده با عکس درگیر می شود را به حداکثر می رساند.

این تصویر به ۹ مستطیل مساوی تقسیم شده است. چهار نقطه برخورد (تقاطع) مرکزی، نقاط کانونی عکس را نشان می دهند.

این تصویر یک نمونه عملی از قانون یک سوم است. هیچ یک از مولفه های عکس مستقیما در مرکز قرار ندارند، و به جای این که نگاه بیننده را مستقیما به مرکز تصویر بکشانند، به اطراف تصویر هدایت می کنند.

4- رنگ

رنگ زبانی دارد که فضا و محدوده احساسی یک تصویر را تعیین می کند. در حالی که حالت سیاه و سفید شکل و فرم یک تصویر را برجسته می کند، دو یا سه رنگ بسیار متضاد می توانند به نمای محیط شهری روح و جان ببخشند.

بلوک های رنگ به یک تصویر سرزندگی و سختی می بخشند، در حالی که یک گرادینت نرم تر و سازگارتر است. طرح های رنگی پاستلی که توسط بسیاری از عکاسان مینیمالیستی معاصر به تصویر کشیده شده اند، یک حالت سورئال و رویامانند به عکس می بخشند، و در عین حال به کودکی، جدایی و زیبایی شناسی رسانه های جدید نیز اشاره دارند.

رنگ های جدا از هم می توانند به یک تصویر عمق بخشیده و توجه بیننده را به جزئیاتی که اغلب در یک منظره شهری نادیده گرفته می شوند، جلب کنند.

5- خطوط

خطوط قوی در عکاسی مینیمالیستی، بار تمامیت و یکپارچگی یک تصویر را به دوش می کشند. خطوط برجسته ای که از محیط اطراف یک تصویر به سمت داخل می آیند، با انتقال حس عمق و حضور، توجه بیننده را جلب کرده و نگاه او را به میان آن اثر هنری هدایت می کنند. خطوط، مرزهای قسمت های مختلف در یک فضا را ترسیم کرده و می توانند ناآرامی را با زوایای تیز یا احساس آرامش را با موج های منظم و ساختاریافته نشان دهند.

خطوط افقی به عنوان ابزاری برای نشان دادن خط افق، پرسپکتیو، یا تغییر کلی حس بیننده از فضا مورد استفاده قرار می گیرند! هنگام ترکیب بندی یک تصویر، هر خط را با چشمان خود دنبال کنید. درست کردن یک خط بعدا در پس پردازش بسیار زمان بر است.

خطوط هدایتگر (Leading lines) یک مسیر بصری فراهم می کنند تا بیننده دنبال کرده و نگاه او به سمت فضای داخلی تصویر هدایت شود.

6- شکل

المان های ترکیب بندیِ خط و شکل اغلب در یک سطح (صفحه) بصری یکدیگر را قطع می کنند. به عنوان مثال، محیط اطراف یک شکل را می توان با خطوط بیرونی آن مشخص کرد، که فضای داخلی شکل را از پس زمینه تصویر جدا می کند.

اَشکال تیز و نامنظم، ناآرامی و اکشن در یک تصویر ایجاد می کنند، در حالی که اَشکال نرم و منظم یک حس آرامش، طبیعت، و یکنواختی ایجاد می کنند. محیط شهری از مجموعه پایان ناپذیری از خطوط تیز و نرم تشکیل شده است. تلاش برای کنار هم قرار دادن این دو طیف، ترکیب پویایی از طراحی و احساسات ایجاد می کند.

7- شکل

تصاویر دارای بافت اغلب فرسودگی محیط شهری را با جزئیات بسیار پیچیده نشان می دهند.

8- فضای منفی

فضای منفی چیزی است که وجود ندارد، که به نوعی می تواند گیج کننده باشد. فضای منفی به یک تصویر جایی برای تنفس می دهد، به سوژه اجازه می دهد تا بدون حضور هیچ مزاحمی در جای دیگری از کادر، وجود داشته باشد.

به عنوان مثال، در تصویری از یک ابر تنها، که با آسمان آبی کادربندی شده، هیچ یک از این دو نه مزاحم یکدیگر هستند و نه از ارزش یکدیگر می کاهند، اما با این وجود با یکدیگر تبادل می کنند. تضاد شدید بین محیط های خالی و شلوغ به این معنی است که مناظر شهری برای جای دادن فضای منفی در عکاسی مینیمالیستی عالی هستند.

الگوی هندسی در سمت راست این تصویر با فضای منفی در سمت چپ متعادل شده است. این رابطه، به طور کلی تصویر را متعادل کرده و نوار زرد رنگ وسط تصویر را تقویت کرده است.