این پست ممکن هست ۲ یا ۳ قسمت داشته باشه به این دلیل که پست مفصلی هست و با اینکه میتوان داخل یک پست گنجاند اما مطمئنم خواننده های گرامی و حتی خود من هم حوصله خواندن یک تومار (طومار؟) نخواهیم داشت .
قحطی بزرگ چین که در پست "ازدواجی نامبارک" اشاره کردم قطعا درس بزرگی خواهد بود برای ایرانیانی که چین قبله آمالشان هست و میخواهند ایران چینی سازی شود! کسانی که از سرمایه و سرمایه دار متنفر اند و از بازار آزاد بیم دارند.
حکومت چین بین سال های ۱۶۴۴ تا ۱۹۱۲ توسط دودمان چینگ اداره میشد. این دودمان همانطور که حدس میزنید پادشاهی بود و در واقع حکومت چین در بین این سال حکومتی پادشاهی بود.
افول پادشاهی چین و دودمان چینگ در سال ۱۹۱۱ شروع شد و یکسال بعد در سال ۱۹۱۲ توسط انقلابی ها، پادشاهی چین به پایان رسید.
علت افول پادشاهی چین، تجاوز های خارجی ها به مرز های چین و رخ دادن ۲ جنگ تَریاک (درست خواندید) بین بریتانیا و البته برای خراب تر شدن اوضاع هم باختن جنگ بین ژاپن و چین در بین سال های ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۵ و تصرف هنگ کنگ توسط انگلستان بود. همه این عوامل نارضایتی مردم رو به همراه داشت و چین دچار دگرگونی های زیادی شد!
البته این رو عرض کنم که هدف من تاریخ نیست و تمام کمالش رو باید تو کتاب ها بخونید. تاریخ چین بسیار پر فراز و نشیب و غنی هست!
با بالا گرفتن اعتراضات به اقدامات پادشاهی و تجاوز بیگانگان، انقلابی در چین رخ داد که توسط ملی گرایان چین رخ داد. این ملی گرایان حزب KMT چین بودند که توسط سونگ ژیائورِن رهبری شدند و در فرجام. سال ۱۹۱۲ پادشاهی چین به پایان رسید و جمهوری چین تاسیس شد.
۱ سال بعد سونگ ترور شد و سون یات سِن تا زمان مرگش در سال ۱۹۲۵ ، حاکمیت جمهوری چین را به عهده داشت.
بعد از آن شیانگ های چِک کنترل کشور را عهده دار شد. او توسط سون یات سِن به شخص با نفوذی تبدیل بود.
پرچم جمهوری چین آشنا نیست؟!
شیانگ های چِک، یک فرد بی رحم، مستبد و جنایت کار بود. جنایت های این شخص در حدی بالا بود که با دستور او و اقدامات KMT یعنی حزب او، دورانی به اسم وحشت سفید در چین حاکم شد. طبق گزارشات بیش از ۳۰۰۰ نفر در طی این دوران اعدام شدند. این دوران حتی بعد از سقوط جمهوری چین تا سال ۱۹۹۱ پابرجا بود.
سال ۱۹۲۷ شیانگ های چِک، حزب کمونیست را که به ملی گرایان پیوسته بودند، طرد کرد و آنها را از شانگ های راند. این مقدمه ای شد برای فعالیت های انقلابی مائو.
سر انجام سال ۱۹۴۹ حزب کمونیست چین تشکیل شد، کنترل خاک چین از دست جمهوری چین خارج شد و این حزب ملی گرایان به جزیره ی تایوان فرار کردند.
در واقع تایوان کنونی باقی مانده رژیم سابق چین هست. ارتش، دولت ،پول و پاسپورت خودش رو هم داره.
مثل اینکه ایران مثلا کل خاکش دست جهموری اسلامی باشه ولی کنترل چند تا جزیره دست پادشاهی می موند. الان وضعیت فعلی چین این هست.
تمامی صنایع و بخش خصوصی چین توسط کمونیست ها و دولت مصادره شدند و همه چیز دولتی و ملی شد. مردم همگی و همگی برای دولت کار می کردند.
اهم اهم... گلوم خشک شد ببخشید
سال ۱۹۵۸ ، مائو تسه تانگ؛ یک حرکت انقلابی شروع کرد و یک سال بعد تئوریش رو عملی اجرا کرد و اسمش رو گذاشت "یک قدم رو جلو". برای اطلاعات کامل تر میتونید عبارت Great leap forward رو سرچ کنید. (چشم انداز سال ۱۴... چی میگم من. بیخیال)
Great Leap Forward | Definition, Facts, & Significance | Britannica Money
این سیاست در واقع صنعت سازی اجباری چین بود. مائو میخواست مردم فقط تا حد نمردن بخورند و صبح تا شب کار کنند برای دولت.
هدف این بود. فشار آوردن تا حد مرگ به کشاورزان برای تولید غذا و تامین غذای کارگر های بخش صنعتی.
این سیاست ها باعث ایجاد سهمیه بندی اجباری برای تولید کشاورزان شد. یعنی اگر کشاورزان بیشتر از یک حدی تولید نمیکردند، دستمزد آنها کاهش پیدا میکرد.
اما این دستمزد پول نبود و غذای خوردن اون کشاورز های بدبخت بود! چون در یک جامعه کمونیستی پول وجود نداشت!
Microsoft Word - Revisiting the Causes of the Great Leap Famine-JEH Submission.doc (scnu.edu.cn)
The grain quota distributed by the commune per capita per day in the Yanhe brigade was 217.4 g, and the total quota amounted to 53.257 tons. However, 5000 kg of grain were detained from the production team’s quota by the brigade for expedient reasons, so that the grain ration per capita per day for team members decreased to 198.6 g.
طبق سهمیه بندی دولتی، سهم غذای هر کارگر خلق؛ ۲۱۷ گرم برنج در روز بود. که این سهمیه غذا بعد ها به ۱۹۸ گرم کاهش پیدا کرد. چون ۵۰۰۰ کیلو (۵ تن) از تولیدات اون کشاورزان توسط تیپ ها (تیم های کمونیستی) مصادره شده بود. ( مقاله بالا مربوط یک قسمت خاص از چین هست. اما سهمیه غذا بین ۴۰۰ تا ۱۲۰ گرم برنج در روز برای هر کارگر بود)
بله. نظام سرمایه داری خیلی قشر ضعیف رو بدبخت کرده. دولت، دایه مهربان تر از مادر هست! مرگ بر سرمایه داری.
(PDF) Great Leap into Famine (researchgate.net)
مالکیت خصوصی خانه های کشاورزان هم از بین رفت (در واقع همه خانه ها نه فقط کشاورزان) و آنها به جوامع اشتراکی یا کومون های دولتی تبدیل شدند. در واقع دولت مسئول خانه و زمین های مردم هم شد.
( مسکن مهر ... نه بابا ولش کنید).
کار در شرایط طاقت فرسا و فشار وحشتناک و فزاینده بر روی کشاوزران + سو تغذیه کشاورزان بدبخت نه تنها باعث افزایش چند برابری تولید نشد (هدف مائو این بود) بلکه تولید غذا و کشاورزی رو به شدت با مشکل روبرو کرد. اما این همه قضیه نبود.
اون اتفاقی که نباید میوفتاد توسط گنجشک ها افتاد!
ادامه در قسمت بعد...
