اما مسئله این هست که ارتش و نیرو های مسلح ما از درک این موضوع عاجز هستند که موضوع مدت زمان سربازی یا نحوه ی اجرای سربازی یا مهارت آموزی و غیره نیست!
شما نیرو هایی رو دارید که به هیچ عنوان با رضایت قلبی خودشون به خدمت نیامدند و اغلب طبقات پایین یا متوسط جامعه اند که پدر و مادر هاشون بهشون وابسته هستند و در انتظارشون. در نتیجه یک نیرویی دارید که گروگان گرفته شدند.
در صورتی که خدایی نکرده اگر جنگ بشه، این نیرو ها فرار خواهند کرد اگر هم نکنند چون به هیچ عنوان در این رشته و شغل مهارت ندارند، (نظامی گری) به راحتی کشته میشند.
تلفات اجتماعی و انسانی و البته خسارت مالی که خدمت سربازی به کشور در صورت جنگ خواهد زد، غیر قابل تصور هست.
نیرو های مسلح بیش از ۲ برابر نیاز، نیرو های سرباز وظیفه دارند که هزینه های هنگفت و بی موردی هم صرف نگه داری اونها میکنند، اگر همین سربازی اختیاری و کادری بشه و به اندازه نیاز ارتش، نیروی متخصص به کار گرفته بشه، کاملا در بودجه می گُنجه و البته بنیه دفاعی کشور هم افزایش پیدا میکنه.
یاد آوری کنم که در جنگ جهانی جهان دوم، برتری فنی آلمان ها، باعث نابودی روس ها شد. آلمان از زمانی شروع به شکست خوردن کردند که اولا ، یک کشوری به دور از خاک اروپا و با کارخانه های سالم، داشت سلاح رو تامین میکرد (آمریکا)
دوما ، سربازی گیری اجباری از اوسط سال ۱۹۴۳ شروع شد و آلمان نازی در ۱۹۴۵ شکست خورد.
مگر الان وضع فرق کرده؟ هر دشمنی بخواد به ما حمله کنه، متحدی به دور از جنگ داره که میتونه ادوات جنگیش رو از اونجا تامین کنه. نیرو هامون هم که سرباز وظیفه اند! تازه اون موقع ناتو و پیمان های نظامی دیگه وجود نداشت و الان دارند. حمله به یک کشور عضو ناتو = حمله به تمامی اعضا هست (article 5)
The Parties agree that an armed attack against one or more of them in Europe or North America shall be considered an attack against them all and consequently they agree that, if such an armed attack occurs, each of them, in exercise of the right of individual or collective self-defence recognised by Article 51of the Charter of the United Nations
اعضا موافق هستند که حمله نظامی به یک یا بیشتر از آنها در اروپا یا آمریکا شمالی به معنای حمله به همه آنها هست و در عین حال موافق هستند که در صورت چنین حمله نظامی، هر کدام از آنها حق دفاع مشروع از خود طبق ماده ۵۱ سازمان ملل را دارا هستند
در نظر بگیرید که جان مردان به طور پیشفرض در اختیار دولت قرار میگیره ، اینکه یک نفر صرفا چون مرد هست باید بجنگه و کشته بشه ، مصداق بارز برده داری هست.
انسانی که توسط انسان های دیگه به بند کشیده شده و حتی اختیار جان خودش رو هم نداره. این موضوع البته مختص به ایران نیست.
در اوکراین هم خروج مردان ۱۸ تا ۶۰ سال از کشور ممنوع شده و بسیاری از مردان در حال فرار به مناطق دور افتاده کشور ، جهت مخفی شدن از مامور های دولت هستند.
اگر سربازی یک خدمت وظیفه عمومی هست پس چرا برای زنان در نظر گرفته نشده؟ آیا زنان عموم نیستند و جزئی از طبقه خاص های جامعه اند؟
گویا که این چنین اند و در این صورت دولت باید به نور چشمی هاش که زن ها باشند وظیفه دفاع از کشور رو بده نه به مردان بدبختی که حتی تا همین ۳ ۴ سال پیش نمیتونستند بدون پایان خدمت ، گواهینامه بگیرند.
و هنوز هم نمیتونند حتی در سال "جهش تولید"، جواز کسب برای مغازه شون بدون پایان خدمت بگیرند.
خودم به عنوان شخصی که در حال حاضر دارای معافیت تحصیلی دانشگاهی ام میگم، که اگر روزی جنگی بشه و دولت بخواد من رو جنگ بفرسته، به هیچ عنوان نخواهم جنگید.
در عوض قنداق اسلحه رو سمت اون ناموس هایی میگیرم که بخاطرشون ماها باید کشته بشیم!
من جان بر کف کسی نیستم و زندگی من هم به همان اندازه زندگی موجودات واژن دار مهم هست. اگر قرار بشه به بند کشیده بشم و به من اجبار بشه که کسی رو بکشم یا کشته بشم، پس همین بهتر که کسانی رو بکشم که بخاطر دفاع از اونها مجبور به اینکار شدم.
با این همه محدودیتی که علیه مردان، در همین لحظه اعمال شده، چطور اوضاع اقتصادی این مملکت قرار هست درست بشه؟ مگر مردان جزئی از نفوس و ملت این کشور نیستند؟ چرا اندازه یک خارجی که غیر قانونی وارد کشور شده، حق و حقوق نداره؟
این ها که هیچی ، بیمه و بازنشستگی مردان هم ازشون دزدیده شده ولی مالیاتش رو میدند!
چرا این موجودات واژن دار انقدر مهم هستند برای دولت؟!
واقعا که شما موجودات "زن"، منزجر کننده ترین و نحس ترین موجودات روی زمینی اید که وجود داشتنتان هم عامل بدبختی و فلاکت مرد هاست.
