سلام، من پوریا صادقی هستم و این اولین نوشته من در ویرگول.
میخوام این نوشته ادامه دار رو با یک مقدمه نسبتا طولانی شروع کنم، امیدوارم با من همراه بشید.
من سال هاست در زمینه توسعه وب کار میکنم، عاشق کارم هستم و هر پروژه از نتیجه نهایی کارم لذت میبرم. زندگی من با طراحی و توسعه سایت گره خورده و از این موضوع بسیار راضیم.
اما همیشه آرزو های اصلی زندگیم در سرم در حال حرکتن، حتی زمانی که سخت مشغول حل مشکلات پروژه ها و نوشتن الگوریتم و ساختار های سایت هستم. همیشه در حال جستجو برای یافتن نقطه ای برای شروع، گاهی ناامید شدم چون زندگی سخت این روز ها تلاش های زیادی بر رفع نیاز های اولیه میطلبه، اما هیچ وقت آرزو ها به فراموشی سپرده نشد.
چند ماه پیش، وقتی همسرم با قدرت در دنیای آرزوهاش قدم گذاشت و من هم همه جوره حمایتش کردم، هر دو به این فکر رفتیم که چرا هر دو تمام توانمون رو برای رسیدن به اهداف و علاقه های هر دومون نگذاریم ؟ براشون برنامه ریزی نکنیم و تمرکزمون تبدیلشون به واقعیت نباشه ؟ این موضوع انگیزه بزرگی در من ایجاد کرد که با همه سختی ها، آرزو ها رو باید دنبال کرد مگرنه برای چی زندگی میکنیم ؟ نیاز های زندگی مهم هستن ولی وقتی فقط زندگی کنیم، میشه گفت که زنده ایم ؟
من مثل خیلی از شما، عاشق دنیای سینما و بازی ام، عاشق تجربه های ناب و دست نیافتنی که این دو مدیوم میتونه عرضه کنه، ولی بیشتر از اون عاشق خلق اثر در این دو دنیای پر رمز و رازم. عاشق خلق اثری که از قلب و هنر من بوجود بیاد و بتونم این دنیا رو با بقیه به اشتراک بزارم. اولویت مالی در هر کاری هست ولی در اول همه علاقه و استعداد اهمیت بیشتری دارن.
اثر به روح نیاز داره تا حس بشه، به تخصص نیاز داره که این روح رو به بهترین نحو ممکن به نمایش بزاره. من این انرژی و استعداد رو همیشه در خودم حس کردم که میتونم قسمتی از وجود خودم رو به اثری در یکی از این دو مدیوم تبدیل کنم و اولویت اولم رو در دنیای بازی گذاشتم.
دنیای بازی اما دنیای به شدت بزرگیه، دنیایی پر از جزئیات رنگارنگ، تخصصی و خیلی اوقات ترسناک. ماه ها طول کشید که ذهنم نقطه ای برای شروع پیدا کرد، ویدیو ها و مقاله های زیادی رو دیدم و مطالعه کردم تا بفهمم فقط باید چجور اولین قدم رو بردارم. برای همین تصمیم گرفتم سفری که شروع کردم رو با بقیه در میون بزارم که شاید روزی باعث بشه کسی هم حس من راحت بتونه این مسیر رو طی کنه.
بازی سازی، از نظر تخصصی بسیار فراتر از چیزی بود که فکر میکردم. به عنوان یه برنامه نویس، با تسلط و تخصصی که طی چندین سال کسب کرده بودم از خودم توقع داشتم طی چند هفته استارت خودم رو بزنم و شروع کنم به توسعه بازی های تست جهت یادگیری
ولی به محض ورود و بررسی این دنیا با هزاران سوال عجیب و غریب مواجه شدم. انگار به کره ی دیگه ای رفتم. مفاهیم و ساختار های جدید، اصول خاص ، تخصص های فراوان و هزار مورد دیگه دیوار های بلندی بود که به یکباره جلوم ظاهر شد.
شروع کار توسعه در دنیای وب بسیار راحته، شما میتونید در قدم اول زبان های طراحی وب که کار پیچیده ای نیست رو یاد بگیرید، و بعد قدم به قدم با زبان های مثل php درک خودتون رو از این دنیا بالا ببرید و در مراحل بعدی سراغ زبان های پیچیده تر و فریموورک های قوی تر برید. این یادگیری سریع اتفاق نمی افته ولی آغاز کار راحت و مسیر مشخصه.
اما دنیای بازی به اینصورت نیست، به محض ورود به این دنیای با هزاران مفهوم و تکنیک و تخصص مواجه میشیم، اینکه ساختار کلی به چه صورته، مفاهیم به چه معنا هستند، یادگیری چه چیزی اولویت داره و ... سوالات و دیوار هایی هستن که جلوی آدم صف می بندن و بدون یک راهنما خوب، گذر ازشون شبیه رویا می مونه.
دلیل اصلی هم یک چیزه، بازی سازی هنری پیچیدست که خودش ترکیبیه از هنر های پیچیده دیگه، برای درک این دنیا نیاز دارید تخصص ها و مفاهیم زیادی رو یاد بگیرید و درک کنید. نیاز دارید آموزش ها زیادی رو بیینید که زاویه های مختلف ساخت یک اثر و اینکه توسعه یک بازی از چه نقطه ای شروع و چه نقطه ای به پایان میرسه رو بفهمید.
این نقطه ای بود که من ماه ها ازش نتونستم عبور کنم، و سردرگم در حال چرخش دور خودم بودم. البته زندگی در شهری کوچک و عدم دسترسی به کسی که در این موضوع تخصص داشته باشه دوز مشکلات رو برای من به شدت بالا می برد.
اما بالاخره بعد از ماه ها، مسیر آغازین رو پیدا کردم. شروع کردم و بدون ذره ای شک به این مسیر ادامه میدم. وقتی بالاخره این نقطه برای من روشن شد تصمیم گرفتم از این سفر برای بقیه بنویسم. هدفم ایجاد انگیزه ای دیگه برای ادامه و به اشتراک گذاری تجربیاتی هست که در راه بدست میارم و به نظرم برای کسانی مثل خودم میتونه راهنمای خوبی باشه.
در ادامه به صورت تخصصی تر وارد مبحث بازی سازی و مخصوصا indie games خواهم شد و سفرنامه خودم رو با شما به اشتراک خواهم گذاشت.
به امید موفقیت و رسیدن به رویاهای زندگی
