آنچه که هستید، آنچه که فکر میکنید، آنچه که احساس میکنید، آنچه که در حیات روزمره تان انجام میدهید به بیرون افکنده میشود و تشکیل جهان را میدهد.
اگر ما از درون آشفته، بیچاره و دچار هرج و مرج باشیم انعکاس این حالت به شکل همین دنیا، همین اجتماع درمیآید زیرا رابطه میان شما و من، میان من و دیگری تشکیل اجتماع را میدهد و اجتماع فراورده رابطه ماست. اگر رابطه ما آشفته، خودمحور، تنگ نظرانه، محدود، ملی گرایانه شود ما اینها را منعکس میکنیم و موجب هرج و مرج در جهان میشویم.
کریشنامورتی/ اولین و آخرین رهایی/ ص 48
