رزین اپوکسی ترکیبی چسبناک طبیعی یا مصنوعی است که معمولاً در الکل قابل حل است اما در آب قابل حل نیست.
رزین ها بسته به ترکیب و کاربرد شیمیایی به روش های مختلفی طبقه بندی می شوند. همچنین کاربردهای بسیاری در صنعت و اخیراً در هنر دارد. رزین طبیعی از گیاهانی تهیه می شود که بهترین نوع آن ، گیاه کاج است. همچنین سنگ کهربا با سخت شدن رزین گیاهی به دست می آید.
رزین اپوکسی متعلق به خانواده رزین های دو جزءی (رزین پایه ) و سفت کننده است. این دو مؤلفه باید با توجه به فرمول و کاربرد آنها در یک فرمول نسبتاً خاص ترکیب شوند و سپس بر روی سطح یا قالب مورد نظر اعمال می شوند.
رزین پایه انواع مختلفی دارد که بیشتر آنها به عنوان بیسفون A. در بازار موجود است. در کارهای تزئینی معمولاً از نوع خاصی از سخت کننده به نام پلی آمین استفاده می شود. سخت کننده های پلی آمین معمولاً رنگدانه می شوند و می توانند در حجم استفاده شوند.
استفاده از رزین های اپوکسی به بیش از 50 سال قبل تر بر می گردد و یکی از پر کاربردترین موادی هستند که امروزه از آنها استفاده میشود. کاربرد آنها محدود به صنعت پوششی نمی باشد و در صنایع مختلفی از جمله هوافضا ، مهندسی عمران ، خودرو و بسیاری موارد دیگر مورد استفاده قرار می گیرد.
رزین های اپوکسی از نظر شیمیایی مقاوم بوده و از مقاومت خوبی در برابر خوردگی برخوردار هستند ، بنابراین علیرغم اینکه رزین های مصنوعی گران هستند ، در هنر و صنعت کاربرد بسیار زیادی دارند.
بحث ما بیشتر در مورد نوع مصنوعات رزین اپوکسی است که کاملاً شفاف و مناسب برای کارهای حجمی مانند جواهرات و تزئینات است.
منبع: رزین اپوکسی
