در طول زندگی همیشه برایم دو دسته از آدم ها افراد بسیار جالبی بودند. دو دسته از آدم ها که با هدف یکسان کار میکنند. یکی از دختر خانم های بلاگر معروف هر شب یک آیه قرآن می گذارد. حجابش تعریفی ندارد و بسیار زیباست. یکی دیگر از آن ها از سجاده عکس می گذارد و سفره افطار میچیند! عده ای زیادی زیر همین پست ها می نویسند: شما که همیشه آرایش دارید و لاک می زنید چطور نماز می خوانید؟ اگر نماز نمی خوانید روزه گرفتنتان چیست؟
حقیقت این است که ممکن است واقعاً آن ها نماز نخوانند ولی روزه بگیرند. چنانچه یکی از دوستان صمیمی من همیشه همینطور بود. او همیشه روزه میگرفت حتی در شرایط سخت اما نماز نمی خواند! همیشه سعی می کردم گاهاً او را مجاب کنم که نماز بخواند. هیچوقت با کلماتی صریح این کار نمی کردم. موفق نبودم ولی به یاد ندارم روزی به او گفته باشم: تو که نماز نمی خوانی، روزه هم نگیر! چون نماز از همه عبادات خدا مهم تر است!
فکر میکنم دسته اول را در همین مثال ها به شما معرفی کردم. دسته ای که اولویت احکام را می داند و میگوید این به آن نمیخورد. بی حجابی با نماز. بی نمازی با روزه و ...! نتیجه چیست؟ فرد کم کم خسته می شود. احساس می کند عملی سخت مثل روزه، حجاب یا نماز را باطل انجام می دهد. آیا به نماز روی می آورد؟ آیا به حجاب روی می آورد؟ تجربه نشان داده خیر! آن ها دیگر روزه هم نمی گیرند!از نماز خواندن هم می برند!
دسته دوم آدم هایی هستند که از همه چیز بریدند! حالا نسبت به خودشان احساس خوبی ندارند. این ها دنبال شریک جرمند! میخواهند تو را هم از هر چه برایت باقی مانده بگیرند! تا بشوی مثل خودشان. وقتی بشوی مثل خودشان احساس خوبی به آن ها دست می دهد. آن ها سعی می کنند تو را ناامید از خوبی هایی که داری بکنند. در گوگل جستجو می کنند و چند حدیث پیدا می کنند. مثلاً می نویسند دیدگاه قرآن در مورد بی حجاب ها و بعد آیه و حدیث می آورند که تو در دیدِ خدایی که میپرستی لَجنی!
در حدیثی از حضرت صادق(ع) در مورد فرد مشروب خوار آمده که قسمتی اش به نماز آن فرد اشاره دارد. سوالی در اینترنت است که گفته شده: آیا من می توانم بعد از دو ساعت مشروب خوردن نماز یومیه را به جا آورم:
کارشناس ابتدا همان حدیث را ذکر کرده و در قسمتی از این حدیث که فرد مشروب خوار را بسیار از مشروب بر حذر می دارد می خوانیم: «تا چهل روز نماز او قبول نمیشود و روز قیامت روى او سیاه است» اما قسمت جالبش اینجاست. تکمله این پاسخ آمده: البته گفتنى است عدم قبول نماز به معناى عدم صحت نماز نیست و منظور از عدم قبول، محرومیت از درجات بهشت است. چنین شخصی بعد از حالت مستى باید نمازش را به جا آورد.و اگر بعد از دو ساعت حالت مستی نداشته باشد و بعد از طهارت بدن و لباسش از نجاست شراب، می‌تواند نماز بخواند.
در روایتی دیگر، راوی نقل می کند: روزي مست بودم و در كوچه‌هاي مدينه راه مي‌رفتم كه ناگهان با امام صادق برخورد كردم؛ ديدار ناگهاني با آن حضرت در حال مستي مرا به خود آورد و بسيار شرمنده شدم، از شدت شرمساري و احساس گناه فرار كردم. امام صادق (ع) كوچه به كوچه مرا دنبال و تعقيب كردند؛ تا آنجا اين جست‌وجو از طرف ايشان ادامه پيدا كرد كه من به كوچه بن‌بست رسيدم و ديگر هيچ راهي براي فرار نبود. از شدت شرمساري روي خود را به ديوار كرده بودم كه امام صادق (ع) مرا صدا كرد و فرمود: «در هيچ حالي از ما روي برنگردانيد».
هر دو روایت از یک امام! هیچ تناقضی در کار نیست. حلیتی برای کار حرام وجود ندارد. کار حرام زشت است و عذابش در آخرت قطعی است. اما آنچه گناه بیشتری است روی گرداندن از خدا و رحمت خداست. خیلی ها این روزها و روزهای قبل از این به من حرف هایی می زدند. یکی می گوید تو که فلان و فلانی چرا برای حسین (ع) قلم میزنی؟ آن یکی میگوید شنیدی رهبری چه گفته؟ تو که حرف از مستند لشکر زینبی و آقا میزنی، کو رفتار مطابقت؟
من هیچوقت به گناهانی که مرتکب آنم افتحار نکردم. اما یک چیز را خوب یاد گرفتم. میخواهم شما هم خوب یاد بگیرید. باغچه همه آدم ها را که بیل بزنی، کرم پیدا می شود. حالا نه همه آدم ها. اکثر آدم ها! صحنه جرم ما را اگر کسی مثل همین عکس بررسی کند، چیزهایی برای یافتن پیدا می شود.
اما نگذارید هیچ آدمی کارهای خوبی را را که می کنید از شما بگیرد. اگر نماز می خوانید و حجاب نمی کنید. هیچگاه نمازتان را از دست ندهید. اگر نماز نمی خوانید و روزه می گیرد، هیچگاه روزه تان را رها نکنید. محل جدایی ما از احکام خدا هر چقدر زشت باشد، محل اتصالمان قیمتی است.
من آنقدر پوست کلفت شدم که دیگر بهایی به حرف های آدم های پریشان دور و برم ندهم. این متن برای شماست. شمایی که گاهی مورد قضاوت قرار می گیرید و احساس می کنید از کار خوبی که دارید انجامش می دهید، پیشمان شده اید. یک کلام: محل اتصالتان با سرچشمه خوبی ها را قطع نکنید. به هر قیمتی. به هر وسیله ای. حتی اگر یکبار در شب فریاد بزنید: خدا. همین هم می تواند شما را نجات بدهد. نگذارید کسی این را توی ذهن شما فرو کند که بی ارزشید. ارزش شما به اندازه تمام کارهای خوبی است که انجام می دهید و خدا همه آن را به خوبی خواهد دید.
