در ادامه خواهید خواند :
این فصل در مورد چیستی ورق های لاستیکی، ساخت آنها و نحوه استفاده از آنها بحث خواهد کرد.
ورق های لاستیکی اساساً ورق های ساخته شده از لاستیک یا پارچه هستند که برای بهبود خواص مکانیکی ورق لاستیکی مانند افزایش استحکام کششی و کاهش ازدیاد طول با لاستیک پوشانده می شوند.
مواد همه منظوره درجه بالا با کاربردهای گسترده در خدمات نفت و بنزین مانند پمپ های سوخت، شیرهای کنترل و سایر موارد مشابه. آنها محصولاتی هستند که در بسیاری از زمینه ها مورد استفاده قرار می گیرند و می توانند به صورت انعطاف پذیر برای اهداف مختلف استفاده شوند.
ساخت ورق های لاستیکی به طول، عرض، ضخامت، رنگ، اندازه و مواردی که باید از آن استفاده شود بستگی دارد.
لاستیک بازیافتی، لاستیک بازیافتی، لاستیک مصنوعی و لاستیک طبیعی گروه‌های گسترده‌ای هستند که از ورقه‌های لاستیکی به دست می‌آیند. مواد بازیافتی معمولاً از خرده‌های لاستیک بازیافتی ساخته می‌شوند که با استفاده از یک چسب دوباره کنار هم قرار گرفته‌اند. این را نباید با مواد بازیافتی اشتباه گرفت، که همچنین از لاستیک های بازیافتی و برخی از قطعات دور ریخته شده دیگر ساخته شده است. لاستیک بازیافت شده ولکانیزاسیون می شود، که از طریق ولکانیزاسیون دوباره مطابقت می یابد تا یک ورق لاستیکی ایجاد شود.
مواد مصنوعی عمدتاً از بوتادین و استایرن به دست می‌آیند که محصولات فرعی نفت هستند. این گازها را می توان با بسیاری از مواد مختلف دیگر ترکیب کرد و ورقه هایی با خواص شیمیایی و فیزیکی متفاوت تولید کرد. تولید یک ماده ایده آل برای بسیاری از کاربردها. در نهایت، یک ماده لاستیک طبیعی از درخت Hevea Brasiliensis در آمریکای جنوبی، آفریقا و آسیا برداشت شده است. از طریق این فرآیند استخراج، شیره یا لاتکس از درخت خارج می شود و برای التیام باقی می ماند تا لاستیک بیشتری به نام لاستیک طبیعی تامین شود.
اینها پلیمرهایی هستند که به تنهایی مورد استفاده قرار می گیرند، یعنی پلی استایرن، پلی اتیلن، پلی پروپیلن. استفاده مجدد از آنها نسبتا آسان است و بازیافت را می توان چندین بار بدون خراب شدن غیر ضروری انجام داد.
پلیمرهای ترکیبی و ترکیبی پایداری کمتری دارند و احتمال خراب شدن آنها در طی بازیافت بیشتر است، یعنی P.V.C. و A.B.S. برای افزایش پایداری پلیمرها می توان افزودنی هایی به پلیمرها ایجاد کرد، اما گران هستند و به قدری کم استفاده می شوند.
همانطور که از نام آنها مشخص است پلاستیک های ترموست با این واقعیت متمایز می شوند که در هنگام پردازش "سخت می شوند" و یک شبکه 3 بعدی را تشکیل می دهند. در حالی که ترموپلاستیک ها را می توان به عنوان مولکول های نازک طولانی توصیف کرد که به صورت تصادفی اما بدون هیچ گونه پیوند محکمی بین مولکول ها قرار گرفته اند. فرآیند پخت، پلاستیک های ترموست را از حالت مشابه به ترموپلاستیک ها به حالتی تبدیل می کند که در آن پیوندهای دائمی در نقاط مختلف زنجیره با برخی مولکول های دیگر تشکیل می شود.
اینها از جنبه های مختلف به عنوان یک کلاس خاص از ترموست ها در نظر گرفته می شوند. تا زمانی که مواد ولکانیزه نشوند، این ماده عمدتاً ترموپلاستیک است، زیرا می‌توان آن را بدون از دست دادن بیشتر خواص خود به صورت فیزیکی تغییر شکل داد. ولکانیزاسیون به طور مشابه به عنوان یک اتصال متقابل مولکولی توصیف می شود، اما فرآیند ولکانیزاسیون هنوز کشف نشده است. به دلیل بسیاری از خصوصیات ناشناخته خاص صنعت لاستیک، بیشترین توجه به مشکل بازیافت معطوف شده است. دو شکل محصول عبارتند از Reclaim و Marketed-Crumb. با این حال، موضوع ولکانیزاسیون ناشناخته و حل نشده باقی مانده است.
