مردی که تازه وارد اتوبوس شده نگاهی می اندازد به صندلی های پر شده و به صندلی دونفره که یک طرفش یک خانم نشسته نگاه می‌کند.
مرد: ببخشید خانم میشه کیفتون بردارید که اینجا بشینم
یک خانم روی صندلی دو نفره با یک کیف در کنارش: میخواید اینجا بشینید؟
مرد: آره
زن: برید جای دیگه بشینید برید پایین با یه اتوبوس دیگه برید
مرد: مگه دوتا صندلی برای شما هست دوتاش کرایه کردی؟ چی میشه اینجا بشینم
زن:شاید من دوست نداشته باشم کنارم بشینید!!
مرد: خب دوست ندارید میتونید پیاده بشید!
زن: خب شما پیاده بشید. من دوست ندارم کنارم بشینید
مرد: خب چی میشه اینجا بشینم.
زمزمه دیگر مسافران: خب خانم توی تاکسی هم خانم آقا کنار هم میشینن مشکلش چیه!!!!
خانم کیف را برنداشت و اجازه نشستن نداد.
آقا نگاهی به اطراف انداخت و از سرویس شرکت پیاده شد.
۵ دقیقه بعد اتوبوس بنز قدیمی با ظرفیت ۴۴ نفر، اما با ۴۳ نفر مسافر حرکت کرد بعد از ۲۰ دقیقه به مقصد رسید و سر ایستگاه های مشخص شده را، از کارخانه را به منزل رساند.
هم آن مرد به خانه رسید و هم خانم بعد از یک تایم کاری ۹ ساعته به خانه رفت.
البته که هر دو آنها به خانه رفتند چون گاهی اتوبوس‌ها پر می‌شوند و شرکت اتوبوس های اضافی در نظر می گیرد. اما امشب اتوبوس پر نشد و یک جای خالی داشت.
شاید بتوانیم بگویم آن جای خالی، جای خالی آن مرد بود!! اما من فکر می کنم جای خالی، جای "نمیدانم" بود
همیشه دوست داشتم قضاوت کنم و بهترین راه حل را پیدا کنم و مسائل را در ذهنم حل کنم. اما اینبار واقعا نمیدانم حل کنم و حداقل خود را قانع کنم.
زمزمه من با خود در این ۲۰ دقیقه:
-آیا حق با مرد بود و نشستن در کنار آن خانم مشکلی نداشت؟
-آیا حق با آن زن بود آیا حق داشت که اجازه ندهد آن مرد غریبه در کناش بنشیند!
-آیا اگر آن مرد جمله خود را طور دیگرش شروع میکرد مثلا میگفت "خواهرم" تاثیر در این قضیه داشت.
-آیا اگر ان مرد یک پیره مرد بود چی ایا تفاوتی داشت
-آیا مسافران حق داشتند که گفتند در تاکسی هم خانم و اقا در کنار هم مینشینند و مشکلی ندارد
-آیا من دارم زیادی به این موضوع فکر می‌کنم
-آیا اصلا موضوع مهمی هست؟
-آیا دارم بصورت خیلی غیر ملموس حق را به مرد میدهم؟ اگر خواهر، مادر خودمان هم بود باز اینطور فکر میکردیم؟!
-ایا میتوانم سراغ صحبت های کلیشه ای برم بگویم ای بی فرهنگ خب چی میشد و از این حرفا که بگویم ببین تمدن چند هزار ساله به کجا رسیده و ... یک قشر کارگر را با قشر فرهنگیان و بانکیان و .... مقایسه کنم.
حتی اگر این موضوع آنقدر هم مهم نباشد به اندازه ای که در یادگار اینترنت بماند جهت قضاوت دیگر حداقل به همین اندازه می‌تواند مفید باشد حداقل در این حد و نه بیشتر.
