انرژی تابیده از سطح زمین را کربن دی اکسید جذب می کند که در حکم پوشش گرمایی در اطراف زمین عمل می کند و به این ترتیب اثر گلخانه ای را پدید می آورد.
یک قرن پس از اینکه آرنیوس نظریه اش را ارائه داد ، اکنون می دانیم که اثر گلخانه ای از وجود بسیاری گاز های گیرانداز گرما - کربن دی اکسید، نیتروژن مونوکسید، متان، اوزون و فلوئورو کربن ها در جو ناشی می شود.
سوزاندن سوخت های فسیلی و انهدام جنگل‌ها غلظت کربن دی اکسید را در جو افزایش می دهد. کربن دی اکسید فراوانترین گاز مولد اثر گلخانه ای است. غلظت نیتروژن مونوکسید (منبع عمده: اگزوز اتومبیل ها)، متان (منبع عمده: باد معده دامها) و فلوئور و کربن ها (منبع عمده: فرآیندهای صنعتی) نیز در حال افزایش است این گازها تابش زمین را جذب می کند و سبب گرمایش جهانی می شود.
میانگین دمای سطح زمین از زمانی که آرنیوس اثر گلخانه ای را پیش بینی کرد افزایش رو به رشدی داشته است. به پیش بینی دانشمندان اگر گرمایش جهانی مهار نشود دمای سطح زمین در 50 سال آینده تا 2/12 درجه سانتیگراد افزایش خواهد یافت که به دگرگونی های منطقه ای وسیعی منجر خواهد شد.
انتظار می‌رود افزایش دمای کره زمین سطح دریاها را بالا ببرد و ریزش های جوی و شرایط آب و هوای محلی را تغییر دهد سیاره ما به طور متوسط مرطوب تر و نمناک تر خواهد بود.
