اعصار یخبندان (که به دوره های یخساری هم معروف است) دوره ای از تاریخ است که یخ، صفحه های عظیم نواحی وسیعی از زمین را پوشانده بود که معمولا از یخ های فصلی پوشیده نمی‌شد.
آگاسیز، که طبیعی دان بود در سال 1836 هنگام گذراندن تعطیلات در کوه های آلپ سوئیس پی برد که سنگ‌ها خراشیدگی ها و شکستگی های عمیقی دارند. او به این فکر تازه رسید که این شکستگی‌ها در اثر حرکت یخسارها ها ایجاد شده‌اند و زمانی در گذشته دور تمام اروپا پوشیده از یخسار بوده است.
این ایده او را به این نظریه رساند که یخسارها حاصل اعصار یخبندان بوده است این نظریه تازه را در سال1837 به انجمن سوئیسی ارائه داد.
اکنون درباره اعصار یخبندان اطلاعات بسیاری داریم، ولی دانشمندان هنوز نمی دانند که چه چیزی سبب پیدایش عصر یخبندان می‌شود. فهرست احتمالات شامل مدار زمین، جدا شدن قاره ها،تغییر در میزان کربن دی اکسید جو و حتی پرتوهای کیهانی می‌شود.
آخرین عصر یخبندان در دوره پلئیستوسن (در حدود 2 میلیون سال پیش) شروع شد و از چهار دوره یخچالی تشکیل می‌شود که آخرین آنها از 40 هزار سال تا 10 هزار سال پیش از این ادامه داشته است. امروز در یک دوره بین یخچالی نسبتا گرم تری به سر می‌بریم و همچنان به سوی یک دوره یخچالی پیش می رویم.
در عصر حاضر در حدود 10 درصد سطح زمین از یخ پوشیده شده است ولی در طی عصر یخبندان در حدود 30 درصد زمین از یخ پوشیده شده بود.
در طی ششصد میلیون سال گذشته 17 عصر یخبندان شناخته شده در زمین رخ داده است.
