بارنت نیومن
آمریکا؛ ۱۹۰۵-۱۹۷۰
«همانطور که من بر بوم اثر می‌گذارم، بوم نیز بر من تاثیر می‌گذارد.» - بارنت نیومن
بارنت نیومن، نقاش و نظریه پرداز، یکی از روشنفکرترین هنرمندان مکتب نیویورک بود. او در نیویورک، در یک خانواده مهاجر یهودی-لهستانی به دنیا آمد و بزرگ شد. رویکرد او به هنر و نقاشی با تحصیلاتش در فلسفه و فعالیت‌های سیاسی او شکل گرفت.نیومن از وحشت‌های عصر مدرن مانند نازیسم و بمب اتم آگاه بود. هنر برای او یک عمل خودسازی و اعلام آزادی سیاسی، فکری و فردی بود.
او حدود ۳۰ سال داشت که نقاشی را شروع کرد و دهه بیست زندگیش را به تدریس، نوشتن، مطالعه و کار در فروشگاه لباس مردانه پدرش گذرانده بود. او بسیاری از کارهای هنری و نقاشی‌های اولیه خود را بی ارزش دانست و آن‌ها را نابود کرد. سال ۱۹۴۴ سرانجام او کار خود را کامل یافت.
در سال ۱۹۴۸، نیومن با تکمیل نقاشی با عنوان Onement,I صدای خودش را پیدا کرد. در این اثر بود که او به نقش برجسته‌ای برخورد کرد که مسیر همه نقاشی‌های آینده‌اش را مشخص می‌کرد، نواری عمودی که حاشیه‌های بالایی و پایینی نقاشی را به هم متصل می‌کرد نیومن آن را «زیپ» نامید. زیپ‌های او در میان زمینه‌های رنگی در ترکیب‌بندی‌های یدکی موج می‌زنند. این زیپ‌ها و زمینه‌های رنگی یکنواخت منتقدان را بر آن داشت تا او را یک نقاش حوزه رنگی و منبع الهام هنرمندان مینیمالیست بدانند. اما نیومن موضع خود را نسبت به نقاشی‌های انتزاعی خود حفظ کرد. نیومن ادعا می‌کرد نقاشی کشیدن برای او به گونه‌ای است که نقاشی قبلا وجود نداشته است. نقاشی‌های خود را به عنوان اشکال فکری، به‌عنوان بیان تجربه جهانی از زنده بودن و فردی بودن می‌دید.
اگرچه تمرکز اصلی نیومن همیشه بر نقاشی بود، گاهی مجسمه‌سازی نیز می‌کرد. آثار نیومن تا سال ۱۹۶۰، آخرین دهه زندگی‌اش، مورد استقبال عموم قرار نگرفت. استقلال آنارشیستی و موضع سازش ناپذیر او ممکن است به پذیرفته شدن نیومن کمک کرده باشد، اما نمی‌توان نیروهای عمیق درون نیومن را در شکل گیری آثارش نادیده گرفت. نیومن در اواخر عمرش با تامل در آثارش تاکید داشت مفهوم نقاشی‌های انتزاعی او ادعای آزادی است، که اگر خوانشی درست از آن وجود داشته باشد به معنای پایانی برای تمامیت‌خواهی و سرمایه داری است.
نیومن با توصیف Onement، به عنوان «آغاز زندگی کنونی‌ام»، در این اثر موفقیت‌آمیز انبوهی از پیچیدگی بصری و مفهومی را کشف می‌کند. او با رنگ آمیزی یک بوم به رنگ زرشکی با اندازه متوسط شروع کرد. روی این زمینه پر از رنگ، نواری از نوار چسب زد و سپس با استفاده از یک کاردک رنگ نارنجی کادمیوم را روی بوم قرار داد. او در ابتدا قصد داشت نوار را جدا کند و نوار روشن تری را با لبه های نارنجی بر جای بگذارد. نیومن در خط عمودی تشکیل شده که آن را "زیپ" می‌نامد، ابزاری بصری را تشخیص داد که نقاشی را به کیفیت های اساسی آن یعنی فضا، رنگ و رابطه شکل-زمینه تفکیک می‌کند. نیومن بقیه مسیر حرفه‌ای خود را به کاوش این زیپ‌ها در زمینه‌های رنگی و امکاناتی که دارند صرف می‌کند، هم‌چنین ترکیب‌هایی خلق کرد که هدف آن‌ها را با این جملات عالی توصیف می‌کند: «تصویری که ما تولید می‌کنیم تصویری بدیهی از مکاشفه است... که هر کسی بدون عینک نوستالژیک تاریخ به آن نگاه کند، می‌تواند آن را درک کند.»
تابلوی The Wild که شکل عجیبی دارد، ۲ متر و ۴۳ سانتی متر طول این اثر است و فقط ۴ سانتی‌متر عرض دارد. رنگ نارنجی آن در واقع یک زیپ پهن و بزرگ است که روی زمینه تیره بوم نقاشی شده‌است و تقریبا تمام سطح بوم را پر می‌کند. از آنجایی که این اثر بسیار باریک و بلند است، به عنوان یک زیپ نارنجی روشن شناخته می‌شود که نه تنها فضایی را با بیننده به اشتراک می‌گذارد، بلکه آزادانه، در مقابل وسعت باز دیوار شناور است. در مواجهه با اثر، بینندگان تشویق می شوند که هم به آن نگاه کنند و هم از آن عبور کنند. استحکام کلی و شکل غیرمعمول آن باعث می شود که به عنوان یک زیپ، مجسمه‌ای مستقل به نظر می‌رسد و بر بافت فیزیکی دیوار تاکید می‌کند، ویژگی هایی که گفته می‌شود بر نسل بعدی هنرمندان مینیمالیست تاثیر می گذارد.
