روز بیست و هفتم چالش چهل روزه "زندگی نو"
امروز روز استراحت و پاکسازی محیط خونه بود. البته باید صادق باشم و بگم که نتونستم که انجام بدم انگار که بدن و ذهنم به یه مرخصی احتیاج داشت. انگار نیاز داشتم به این مرخصی(البته کلی تمیزکاری خونه داشتیم) و باید یکم فاصله میگرفتم تا قدرتم رو جمع کنم و ادامه بدم.
امروز در وبینار هدف گذاری در شرایط بحرانی شرکت کردم که به کمک معجزه استمرار نوشتن توی این فضا با این موضوع و این وبینار آشنا شدم(تشکر ویژه از دوستی که محبت کرد و این وبینار رو به من معرفی کرد)؛ توشه من از وبینار یک جمله بود: کسی که هدف داره بیشتر شکست میخوره. در حقیقت من این جمله رو زندگی کردم، قبلا که برای روزهام هیچ روتینی نداشتم و زندگی بی هدفی داشتم، شکستی هم نداشتم اما الان شکست میخورم، عقب میمونم و با موانع رو به رو میشم ولی برای رسیدن به هدف یاد میگیرم که باید تغییر کنم باید با موانع ور برم و باید بپذیرم.
در آخر باید یادی کنم از اپیکتتوس که در قرن دوم (ابتدا در رم و سپس در نیکوپولیس، واقع در غرب یونان) زندگی می‌کرد و چنین استدلالی داشت: «چیزهایی هست که مسئولیتشان با ماست، ولی چیزهایی هم وجود دارد که ما مسئولیتی در قبال آن‌ها نداریم. گروه اول شامل قضاوت‌های ما، هیجاناتمان، علایقمان، نفرت‌هایمان، و به طور کلی طرز فکرمان می‌شود. گروه دوم شامل مواردی می‌شود مانند بدن، تعلقات مادی، شهرت، موقعیت، و در یک کلام هر آنچه که خارج از کنترل ماست. اگر درک درستی از این داشته باشید که چه چیزهایی واقعاً به شما تعلق دارد و چه چیزهایی به شما تعلق ندارد، آن وقت دیگر تحت تأثیر فشارها یا موانع قرار نمی‌گیرید، هیچ وقت کسی را تقصیرکار نمی‌خوانید و از کسی ایراد نمی‌گیرید، و هر کاری را که انجام می‌دهید به میل خود انجام می‌دهید. در این صورت، هیچ رقیبی ندارید و هیچ کس نمی‌تواند شما را آزار دهد، زیرا در برابر هر گونه ضربه‌ای مقاوم هستید.»
