جامعه ی خیلی خشنی داریم. من ذره ای این بابا رو موجه نمیدونم. ولی مردم حتما منطقی هست که دنبالشن. مردم لازم نیست حکیم باشن تا به راه صواب برن. بالاخره تا حدود زیادی به جبر روح تاریخی خودشون تاسی میکنن و البته این فحاشی بخشی از وجودشونه که از زبون این بابا میاد بیرون. کارگر بوده خاکیه از وضعیت بیچارگی بیرون اومده. همه ی چیزی که مردم ما تلاش می کنن ازش بیرون بیان رو داره. آزادی با همون تعبیری که مردم ما میخوان رو تجربه میکنه. صداقت داره. اگر حرفهای نژاد پرستانه یا ضد زن میزنه نماینده ی میلیونها مردمیه که سالها در ژنهاشون چنین چیزهایی فرو رفته. برای من اصلا چنین آدمی عجیب و بد و کریه و ناخلف نیست. ایشون تبلور بخش بزرگی از ماست که اگر موجه نیست به خاطر اینه که ما به جای دیدن مساله و حل اون فقط مدارک دانشگاهی رو گسترش دادیم. طرف 30 واحد ارشد فلان خونده الان صاحب نظر در فلان و فلان زمینه هاست.
هیچ کس هیچ کس دیگه رو قبول نداره یا اگر داره در خفا. طرف عضو یک گروه مافیایی ادبیاتی بود حاضر نبود بیاد کامنت بذاره می اومد پیام میداد فلان رو خوندم. شلش کن. سفتش کن. همچین پیگیر هم بود. اصولا خیلی نمیخوام روضه بخونم چون کلمه ای پول نمیگیرم. شغل خودم رو دارم و به فکر مهاجرت از مهندس نرم افزار به یک تحلیلگر سلبریتی شناس نیستم. ولی اگر روشنفکر ما زورش به سلبریتی نمیرسه دلیلش ساده است. مثل اینکه کشتی تایتانیک غرق شده و شما به عنوان روشنفکر فقط یک در چوبی توالت عمومی گیرتون اومده. خوب چی رو تجات میدین؟ درسته: تریبون. تریبون دانشگاه یا جا استادی. جا استادی میتونه حتی یک موقعیت فروش کتاب توی یک کتاب فروشی دور افتاده در یک شهر کوچیک باشه. امان از زمانی که کتاب فروشی در حقیقت یک لوازم التحریر فروشیه که ما به اختصار میگیم کتاب فروشی و همونقدر به کتاب مربوطه که قهوه خونه -بعد از قاجار- به قهوه. تریبون میشه همون یک پایه و نور گردی -round-که شما رو جلوی دوربین قرار میده. آیسان اسلامی وقتی جلوی دوربین قرار گرفت نه فال حافظ گرفت نه متنی از اوشو خوند. نه حرف از کتاب و دفتر زد. ما ولی منتظر بودیم سقوط کنه و بگیم دیدی این آدم مریض و ضد زن باید به اندازه ی تمام پدران ما که اجازه نمیدادن توی آشپزخونه ظرف بشوریم، محاکمه بشه.
