باید به جای عوام زدگی به مساله ها به شکل دقیقش پرداخت. حل 100 مساله به شکل همزمان امکان پذیر نیست. مثل آلودگی هوای تهران که سالهاست حل نمیشود چون فقط یک مساله نیست. اما رییس جمهور جدید یا هر فردی که از این بین به قدرت رسیده و دلش ذره ای به حال این خاک و آب میسوزد باید بداند ما با بحران برگشت ناپذیر از بین رفتن محیط زیست ایران طرفیم. زیست پذیری این کشور مورد تهدید جدی قرار گرفته است. آقای رییس جمهور از این انبان بزرگ مساله بردار و حل کن. حل مساله اعتماد مردم را باز میگرداند:
1. افزایش گازهای گلخانه‌ای: افزایش کربن دی‌اکسید و متان ناشی از سوخت‌های فسیلی و فعالیت‌های کشاورزی.
2. بارش‌های اسیدی: بارش باران یا برف که غلظت بالای اسیدها (مانند گوگرد و نیتروژن) دارند و می‌توانند آسیب‌های جدی به زمین و آب‌ها وارد کنند.
3. آلودگی اقیانوس‌ها: ورود پلاستیک و فاضلاب‌های صنعتی به دریاها، که به حیوانات دریایی و اکوسیستم‌های دریایی آسیب می‌زند.
4. تخریب جنگل‌ها: قطع و نابودی جنگل‌ها به دلیل کشاورزی، urbanization و استخراج چوب.
5. کمبود منابع انرژی تجدیدپذیر: عدم استفاده بهینه از منابع انرژی تجدیدپذیر مانند خورشیدی و بادی.
6. استفاده ناپایدار از زمین: کشاورزی ناپایدار و استفاده نامناسب از خاک که منجر به فرسایش خاک می‌شود.
7. آلودگی خاک: وارد شدن مواد شیمیایی و سموم به خاک، که منجر به کاهش کیفیت خاک و آسیب به محصولات می‌شود.
8. کتب و ادبیات محیط زیستی ناکافی: کمبود منابع آموزشی و آگاهی عمومی در مورد مسایل زیست‌محیطی.
9. تغییرات زیستگاه‌ها: تغییرات محیطی که باعث استرس و کاهش جمعیت گونه‌ها می‌شود.
10. استفاده از منابع آبی بی‌رویه: برداشت غیرمنطقی آب از سفره‌های زیرزمینی و رودخانه‌ها.
11. رقابت برای منابع طبیعی: تنش‌ها و جنگ‌ها بر سر منابع طبیعی مانند آب و زمین.
12. آلودگی روشنایی: نور مصنوعی که در شب موجب آسیب به چرخه‌های طبیعی حیات وحش می‌شود.
13. منابع انرژی سوخت فسیلی: وابستگی به زغال‌سنگ، نفت و گاز طبیعی که باعث آلودگی و تغییرات اقلیمی می‌شود.
14. نقص در مدیریت زباله: عدم جمع‌آوری و تفکیک صحیح زباله‌ها که به آلودگی محیط زیست منجر می‌شود.
15. تخریب اکوسیستم‌های ساحلی: آسیب به مناطق ساحلی به دلیل ساخت و ساز و آلودگی.
16. دامپینگ زباله در دریا: ریختن زباله‌های صنعتی و خانگی در دریا که به آلودگی اقیانوس‌ها می‌انجامد.
17. کاهش کیفیت هوا: آلودگی ناشی از خودروها و کارخانه‌ها که به مشکلات تنفسی منجر می‌شود.
18. از بین رفتن محیط‌های کوهستانی: تخریب اکوسیستم‌های کوهستانی به دلیل جاده‌سازی و فعالیت‌های استخراج.
19. انقراض گونه‌ها: شتاب انقراض گونه‌ها به دلیل نابودی زیستگاه‌ها و شکار بی‌رویه.
20. کمبود آگاهی در مدارس: عدم آموزش کافی در مدارس در خصوص مسائل زیست‌محیطی.
21. ریزش و فرسایش زمین: فرایندهای طبیعی که باعث تخریب زمین‌های کشاورزی می‌شود.
22. کمبود تنوع در کشاورزی: وابستگی به چند محصول زراعی که منجر به آسیب‌پذیری در برابر بیماری‌ها و شرایط اقلیمی می‌شود.
23. آلودگی صوتی: نویز ناشی از ترافیک و صنعت که به سلامت روانی و جسمی آسیب می‌زند.
24. روندهای مهاجرت گونه‌ها: تغییرات اقلیمی موجب می‌شود برخی از گونه‌ها به مناطق جدیدی مهاجرت کنند که ممکن است با اکوسیستم‌های جدید تطابق نداشته باشند.
25. مرگ باران‌های آبی: کاهش بارش‌های مکرر و باران‌های بسیار کم که منجر به کمبود آب شرب می‌شود.
26. تبخیر بالای آب: افزایش دما موجب تبخیر سریع آب‌های سطحی و زیرزمینی می‌شود.
27. کمبود منابع انرژی هیدروالکتریک: سوءمدیریت و خشکسالی باعث کمبود تولید انرژی از نیروگاه‌های آبی می‌شود.
28. فقدان تنوع زیستی در اکوسیستم‌های آبی: تخریب زیستگاه‌ها در دریاها، به ویژه مرجان‌ها و تالاب‌ها.
29. آلودگی میکروبی: ورود باکتری‌ها و ویروس‌ها به منابع آب ناشی از فاضلاب‌های غیرقانونی.
30. افزایش بیماری‌های منتقله از آب: شیوع بیماری‌هایی مثل وبا به دلیل آلودگی آب.
31. از بین رفتن تالاب‌ها: تبدیل تالاب‌ها به زمین‌های کشاورزی و آلودگی که منجر به کاهش تنوع زیستی می‌شود.
32. گرمایش اقیانوس‌ها: افزایش دما در اقیانوس‌ها که موجب مرگ موجودات دریایی و تغییرات در الگوهای آب‌وهوایی می‌شود.
33. مصرف ناپایدار از منابع چوب: برداشت بیش از حد از جنگل‌ها بدون برنامه‌ریزی مجدد.
34. تساهل در حفاظت از محیط زیست: عدم اجرای قوانین محیط زیستی به دلیل منافع اقتصادی.
35. کاهش سطح دریاچه‌ها: خشک شدن دریاچه‌های بزرگ مثل دریاچه ارومیه به دلیل کمبود آب.
36. آسیب به محیط‌های طبیعی به دلیل گردشگری: تأثیر منفی گردشگران و ساخت و سازها در مناطق طبیعی.
37. تولید و مصرف پلاستیک: افزایش تولید و بازیافت ناپایدار پلاستیک‌ها که مشکل زباله‌های پلاستیکی را تشدید کرده است.
38. آبادی کردن زمین‌های کشاورزی: تبدیل مزارع به مناطق مسکونی و تجاری بدون ارزیابی زیست‌محیطی.
39. فرسایش خاک ارضی: خاک‌برداری و فعالیت‌های صنعتی سبب فرسایش خاک و نابودی آن شده است.
40. تخریب اکوسیستم‌های جنگلی: فعالیت‌های کشاورزی و صنعتی منجر به تخریب جنگل‌ها و کاهش تنوع زیستی شده است.
41. آلودگی ناشی از چاه‌های نفت: نشت نفت و مواد شیمیایی از چاه‌های نفت به آب و خاک.
42. شیوع آفات و بیماری‌ها: تغییرات اقلیمی منجر به افزایش آفات و بیماری‌ها در نباتات و جانوران.
43. تأثیرات بر سواحل و مناطق ساحلی: طوفان‌ها و جزر و مدهای شدید بر تخریب سواحل طبیعی تاثیر دارند.
44. نقص در مدیریت آلودگی: عدم نظارت مناسب بر صنایع بزرگ و عدم پیگیری آلودگی‌ها.
45. کمبود اکسیژن در آب‌های آبی: آلودگی و رشد بیش از حد جلبک‌ها منجر به کاهش اکسیژن آبی می‌شود.
46. استفاده از سموم شیمیایی در کشاورزی: اقدامات غیرمسئولانه در کشاورزی و استفاده بیش از حد از سموم.
47. گسترش بیماری‌های حیات وحش: افزایش تداخل انسان و طبیعت باعث گسترش بيماری‌ها در حیوانات حیات وحش می‌شود.
48. سوء‌استفاده از منابع طبیعی: بهره‌برداری از منابع طبیعی بدون برنامه‌ریزی و ارزیابی زیست‌محیطی.
49. نقص در آگاهی عمومی: کمبود اطلاعات عمومی در مورد چگونگی حفظ محیط زیست و نقش آن در زندگی.
50. افزایش پردازش طیور: رشد بی‌رویه صنعت دام و طیور و اثر آن بر آلودگی و مصرف آب.
51. تأثیر قویت بر آب‌های زیرزمینی: برداشت بیش از حد آب از چاه‌ها و اثرات آن بر سفره‌های آب.
52. غیرقابل پیش‌بینی بودن طوفان‌ها: افزایش شدت و تعداد طوفان‌ها که به نظام‌های پیش‌بینی آب‌وهوایی فشار وارد می‌کند.
53. افزایش ترافیک و آلودگی گرما: افزایش خودروها و ترافیک شهری و اثر آن بر آلودگی هوای شهرها.
54. تخریب اکوسیستم‌های دریایی: فعالیت‌های انسانی مانند ماهیگیری و ناوبری موجب تخریب اکوسیستم‌های دریایی شده‌اند.
55. رسوب مواد شیمیایی در خاک: قرار گرفتن فلزات سنگین و سموم در خاک به خاطر فعالیت‌های صنعتی.
56. کمبود فضای سبز در شهرها: کاهش فضاهای سبز که به کیفیت هوا و زندگی شهری آسیب می‌زند.
57. مصرف بالای آب در کشاورزی: استفاده ناپایدار از منابع آب به ویژه در کشاورزی سنتی.
58. تأثیرات صنایع بر تنوع زیستی: فعالیت‌های صنعتی و نشر آلودگی بر تنوع زیستی مناطق صنعتی آسیب می‌زنند.
59. آسیب به اکوسیستم‌های کوهستانی: فعالیت‌های انسانی و استخراج معادن در کوهستان‌ها.
60. آلودگی منابع آب شرب: آلودگی منابع آب شیرین به دلیل فاضلاب‌های غیرقانونی و سموم.
61. افزایش گرد و غبار: تغییرات اقلیمی و فعالیت‌های انسانی منجر به افزایش گرد و غبار در مناطق بیابانی.
62. گسترش زباله‌های الکترونیکی: عدم جمع‌آوری و بازیافت صحیح زباله‌های الکترونیکی.
63. پیامدهای ناپایداری محیط زیست در شهرها: شهریشدن نابهنجار و اثر آن بر زندگی شهری.
64. تصرف زمین‌های طبیعی: تصرف زمین‌های طبیعی برای ساخت و ساز و کشاورزی.
65. چالش‌های بافت اجتماعی در حفاظت از محیط زیست: کمبود مشارکت اجتماعی در پروژه‌های حفاظتی.
66. افت سطح آب‌های زیرزمینی: کاهش سطح آب‌ها به دلیل خشکسالی و مصرف بی‌رویه.
67. مدیریت نامناسب منابع طبیعی: عدم نظارت و مدیریت منابع طبیعی که به آسیب‌های جدی منجر می‌شود.
68. افزایش حوادث طبیعی: وقوع زلزله، سیل و طوفان‌های شدید به دلیل تغییرات اقلیمی.
69. تأثیرات منفی حیات وحش بر کشاورزی: مشکلات ناشی از تعارض انسان و حیات وحش بر کشاورزی.
70. گسترش مدارس سبز: طراحی و تأسیس مدارس سبز که به کاهش تأثیرات زیست‌محیطی کمک می‌کند.
71. کاهش سطح آگاهی نسبت به حیات وحش: کمبود اطلاعات عمومی درباره اهمیت تنوع زیستی و حیات وحش.
72. فعالیت‌های غیرقانونی در جنگل‌ها: قطع جنگل‌ها به صورت غیرقانونی و بی‌رویه.
73. آب‌های فاسد در محیط‌زیست: انباشت آب‌های فاسد و آمیختگی با مواد شیمیایی.
74. عدم سرمایه‌گذاری در تحقیقات زیست‌محیطی: کمبود منابع مالی برای تحقیقات اساسی در زمینه محیط زیست.
75. عدم احیای منطقه‌های آسیب‌دیده: ناکامی در احیای مناطق آسیب‌دیده از نظر محیط زیست.
76. واگذاری زمین‌های کشاورزی به مناطق مسکونی: تبدیل زمین‌های کشاورزی به زمین‌های مسکونی و تجاری.
77. اتلاف منابع آب در کشاورزی: اتلاف بیش از حد آب در سیستم‌های آبیاری.
78. ازتیش آب‌های آبی: وجود آلودگی و مواد سمی در آب‌های آبی.
79. تخریب لایه ازن: باعث آسیب به سلامتی انسان و زندگی دریایی می‌شود.
80. تغییر در الگوهای جغرافیایی: تغییرات اقلیمی و حرکت گونه‌ها به مناطق جدید که باعث تغییر در اکوسیستم‌ها می‌شود.
81. احیای ناپایدار درختان: احیای بی‌رویه درختان بدون توجه به اکوسیستم‌های محلی.
82. آلودگی ناشی از حمل و نقل: انتشار آلودگی ناشی از وسایل نقلیه جاده‌ای و هوایی.
83. از بین رفتن مناطق بومی: طی تغییرات طبیعی و انسانی، مناطق بومی ناپدید می‌شوند.
84. فقدان تدابیر لازم برای مقابله با خشکسالی: عدم وجود برنامه‌های پیشگیرانه برای مقابله با خشکسالی.
85. آلودگی ناشی از صنایع تولیدی: انتشار گازهای آلاینده و پسماندهای صنعتی.
86. تخریب پراکندگی زیستگاه‌ها: فعالیت‌های انسانی که موجب تخریب زیستگاه‌های حیات وحش می‌شود.
87. افت فشار آب در منابع طبیعی: کاهش فشار آب در سفره‌های زیرزمینی به دلیل استفاده بیش از حد.
88. گسترش پلاستیک‌های زیست‌محیطی: استفاده از پلاستیک‌های غیرقابل بازیافت و اثر آن بر محیط زیست.
89. تخریب اکوسیستم‌های صحرایی: فعالیت‌های کشاورزی و بیابان‌زایی و اثر آن بر اکوسیستم‌های طبیعی.
90. عدم توافقات بین‌المللی برای حفاظت از محیط زیست: عدم موفقیت در توافق‌های بین‌المللی.
91. رشد شهرک‌ها و تأسیسات غیرمجاز: گسترش غیرقانونی شهرک‌ها که به تخریب منابع طبیعی منجر می‌شود.
92. کاهش ملزومات برای مشاوره و نظارت محیط زیستی: ضعف در سازمان‌های مسئول نظارت بر مسائل محیط زیستی.
93. فناوری‌های ناپایدار در صنعت: عدم استفاده از فناوری‌های پاک و پایدار.
94. تغییرات در الگوهای مهاجرت انسان به دلیل بحران‌های زیست‌محیطی: تأثیرات شدید بر جوامع به دلیل ناپایداری‌های محیطی.
95. نقص در برنامه‌های آموزشی حفاطت از محیط: عدم وجود کارگاه‌ها و برنامه‌های آموزشی مؤثر.
96. آسیب به اکوسیستم‌های کوهستانی: فرسايش و تضعيف کوه‌های مناطق حساس.
97. تعارض بین انواع انرژی مورد استفاده: مشکلات ناشی از تداخل و تعارض بین استفاده از منابع انرژی.
98. تأثیر بر بهداشت روانی به دلیل بحران‌های زیست‌محیطی: نگرانی‌ها و استرس‌های ناشی از مشکلات زیست‌محیطی.
99. پیشرفت‌های غیرمانندگرایانه در فناوری‌های غیرپایدار: استفاده از فناوری‌های مضر و کم‌ثمر.
100. کمبود سازمان‌های غیر دولتی برای فعالیت‌های زیست‌محیطی: وجود سازمان‌های ناکافی برای مراقبت از محیط زیست.
