چرا احتمال وقوع قحطی در سال 2023 وجود دارد؟
برای اینکه بتوانید زندگی خوب و نرمالی داشته باشید، باید بتوانید میزان بزرگی و تاثیرگذاری مسائل را با یکدیگر مقایسه کنید، مثلا فلان چیز چقدر دوام می‌آورد و چیزهای بد یا خوب چقدر می‌توانند عمر کنند. تنها راه برای دانستن این موارد در آینده، درک بهتر چیزهایی است که قبلاً رخ داده است.
آنچه من در مورد ژئوپلیتیک بیشتر دوست دارم، این است که این رشته شامل موضوعات اساسی است که هر فرهنگی به آن علاقه دارد. منافع شخصی، امنیت، ساختار اقتصادی و البته منابع. اگر به اندازه کافی آن را مطالعه کنید، شما را از دید محلی و سطحی خود خارج می کند و به شما امکان می دهد جزر و مد فعالیت ها را در سراسر جهان ببینید، نه فقط چند قدمی که در مقابل خود مشاهده می کنید.
یک مثال خوب از این بحث، برگزیت در بریتانیا است. افراد هر دو طرف موضوع مطمئن هستند که حق با آنهاست، با این حال زمان ثابت می‌کند که برگزیت به احتمال زیاد از نظر اجتماعی رخ داده است؛ زیرا یک تغییر جهانی در نگرش نسبت به منافع شخصی وجود دارد و به مرور زمان تجارت جهانی را نیز متاثر می کند.
آنچه قرار است برای بریتانیا در رابطه با کشاورزی، غذا و قیمت مواد غذایی اتفاق بیفتد، برای آنها مانند یک رویداد قو سیاه (اگر نمی دانید قوی سیاه چیست، پیشنهاد می کنم کتاب قوی سیاه نسیم نیکلاس طالب را مطالعه کنید) خواهد بود. با این حال، اگر به صورت جهانی نگاه کنیم، می‌توانیم ببینیم که کمبود مواد غذایی برای بخش‌های وسیعی از جمعیت جهان در شرف وقوع است و قیمت مواد غذایی برای اکثر مردم بالا باقی خواهد ماند.
در اینجا دلایل را با هم مرور می کنیم.
دو عامل تغییر: زنجیره تامین و آب و هوا
این دو عامل در دو بازه زمانی متفاوت عمل می کنند.
تغییرات اقلیمی
من در مورد اینکه آیا این موضوع چقدر واقعی است یا جدیت دارد بحث نمی کنم، اگر می‌خواهید درباره آن مطالعه کنید، می‌توانید آخرین گزارش سازمان ملل متحد از هیئت بین‌دولتی در مورد تغییرات آب و هوا را که چند وقت یکبار منتشر می شود، بخوانید. اما اگر واقعاً شک دارید، با هر کسی در کالیفرنیا، تگزاس شرقی، آرکانزاس، استرالیا یا هر کشاورز برنج در تایلند یا حتی داخل کشور صحبت کنید و از آنها بپرسید که آیا تغییرات قابل توجهی در الگوهای آب و هوایی یا در سطح دریا تجربه کرده‌اند یا خیر؛ آنها احتمال زیاد پاسح متقنی برای شما خواهند داشت.
تغییرات اقلیمی مانند مالیات‌های روزافزون که هزینه‌های بیشتری را برای کشاورزی می تراشد و به همان میزان تولید ثابت می ماند، منجر به کندی در این صنعت می‌شود. نادیده گرفتن تغییرات در زیستگاه گونه های دیگر برای انسان آسان است. با این حال در زیستگاه خودمان، اولین نقطه ای که در آن شاهد شاخص هایی هستیم که در حال اخطار هستند، محصولات کشاورزی است. چیزی که اکنون در حال تجربه کردن آن هستیم.
در جایی که الگوهای آب و هوایی مخرب چرخه محصول را قطع نمی کند، زنجیره تامین این کار را انجام می دهد. متاسفانه در آینده وقفه در زنجیره تامین در بازه های زمانی کوتاه تری رخ خواهد داد. بنابراین، در حالی که ممکن است سال 2022 به دلیل داشتن کودهای ذخیره شده در هر ایالت، از یک سال متوسط برای تولید کشاورزی بصورت نرمال خلاص شده باشیم، سال 2023 به این شکل نیست. ذخایر کود در حال حاضر رو به اتمام است.
کمبود کود و خوک
این همه بحث در مورد کود برای چیست؟
شاید قبلاً روی زمین های کشاورزی کار کرده باشید، شاید هم نه. اگر قبلا در زمین های کشاورزی کار کرده باشید چه بخواهید و چه چه نخواهید چیزهای زیادی در مورد کشاورزی یاد خواهید گرفت و این تجارب بسیار برای شما مفید است.
مهمترین کودها را اصطلاحا "بیگ 3" می نامند. نیتروژن، پتاسیم (یا پتاس) و فسفر (یا فسفات). در اینجا یک تفکیک اساسی از کارهایی که هر کدام انجام می دهند آورده شده است:
نیتروژن - به گیاه اجازه می دهد تا برگ های بیشتری بدهد و آنها را سالم و قوی نگه می دارد.
فسفر - به همان برگ‌ها اجازه می‌دهد تا نور خورشید را راحت‌تر جذب کنند، جریان و بذردهی بهتر و همچنین نفوذ بهتر آب در خاک و در نتیجه ذخیره‌سازی ریشه خوب را فراهم می‌کند.
پتاسیم - به رشد و تقویت هر چه سریعتر ساقه ها و ریشه کمک می کند.
همه اینها برابر است با رشد سریعتر و محصول با عملکرد بالاتر. کشاورزان در هنگام برداشت، محصول بیشتری تولید می کنند و غذای بیشتری در فروشگاه ها وجود دارد.
تا سال 2021، چین 30 درصد فسفات جهان را صادر می کرد. سپس آنها در اکتبر 2021 سهمیه‌های صادراتی فسفات را وضع کردند. تا دسامبر 2021، شش تا از بزرگترین تولیدکنندگان فسفات چین درهای خود را برای همیشه بستند. تا آوریل 2022، 880000 تن دیگر از ظرفیت صادراتی به دلیل تعطیلی نامحدود تولیدکنندگان بیشتر از بین رفت.
این امر چین را در شرایط دشواری قرار داد تا بتواند صادرات و کسب درآمد در بازار جهانی را انتخاب کند یا از فسفات در محصولات خود برای تغذیه جمعیت خود استفاده کند.
تا سال 2023، و هنوز هم در حال حاضر، چین اعلام کرد که تمام صادرات فسفات را متوقف می کند. کشاورزان در سراسر جهان این فشار را احساس می کنند. در سال 2020، 65 درصد از فسفات استرالیا از چین تامین می شد. زمانی که قیمت کودهای شیمیایی افزایش یافت و در دسترس بودن به یک مشکل تبدیل شد، تقریبا نیمی از صنعت کشاورزی استرالیا آن را احساس کردند.
با این حال استرالیا توانسته است از یک ذخایر فسفر در کوئینزلند استفاده کند که امیدوار است امسال آن را صادر کند و به کاهش فشارهای عرضه جهانی کمک کند. این مقدار به اندازه برابری با صادرات چین نخواهد بود، اما هر ذره کوچکی در این مسیر می تواند کمک کننده باشد.
در نهایت یک جنگ قیمتی در بازارهای جهانی خواهیم داشت. این در حالتی است که کود کافی برای تولید مقدار غذای مورد نیاز جهان برای رشد وجود ندارد.
یکی از محصولاتی که من گمان می کنم بیشتر از همه تحت تأثیر قرار می گیرد برنج است. دومین تولیدکننده بزرگ برنج در جهان، هند است، اما بزرگترین صادرکننده برنج در جهان می باشد. با این حال هند دومین واردکننده بزرگ فسفر در جهان میز هست.
برنج در مورد نیازش به آب بسیار حریص است و فسفر به آن کمک می کند تا مقدار بیشتری آب جذب کنند. بنابراین بازده برنج قطعا کاهش خواهد یافت.
اندونزی شاهد همین فشار ناشی از کمبود کود است. در اجلاس سران گروه 20 در بالی در سال 2022، رئیس جمهور اندونزی این هشدار جدی را به این گروه داد:
مشکل کود را دست کم نگیرید. اگر فوراً برای اطمینان از دسترسی کافی کود با قیمت مقرون به صرفه اقدامات لازم را انجام ندهیم، سال 2023 سال غم انگیزتری خواهد بود. ~ رئیس جمهور ویدودو
خب همه اینها درست... اما خوک ها از کجا وارد این داستان می شوند؟
متاسفانه به نظر می رسد شیوع دیگری از تب خوکی آفریقایی در چین وجود دارد. چین گوشت خوک زیادی مصرف می کند، و اگر نتواند تامین مداوم گوشت خوک برای جمعیت خود را تضمین کند، حداقل چین باید عرضه برنج خود را افزایش دهد. این به معنای نیاز بیشتر به فسفات است، به این معنی که چین به این زودی‌ها کود فسفات صادر نخواهد کرد.
امنیت غذایی و درگیری
برنج چقدر مهم است؟ این ماده منبع اصلی کالری برای نزدیک به 4 میلیارد نفر است. به عبارت دیگر، این مسئله گره خورده به غذای نیمی از جهان است. امنیت غذایی آنقدر مهم است که می تواند یک کشور را بی ثبات کند.
در اندونزی در اوج بحران مالی آسیایی 1998، قیمت برنج سه برابر شد. قیمت مواد غذایی افزایش یافت (به دلیل کاهش ارزش ارز کشور)، قدرت خرید کاهش یافت و اندکی بعد اندونزی با شورش های دسته جمعی دست و پنجه نرم کرد.
اما این فقط برنج نیست که ما شاهد کمبود آن هستیم. کمبود کود در سراسر جهان که بیشتر آن ناشی از جنگ در اوکراین و سپس ممنوعیت صادرات در چین است، بقیه کشورهای جهان را که نمی توانند کود خود را تولید کنند، بر تلاش داشت تا بالاترین قیمت را برای خرید پیشنهاد دهند تا بیشترین بهره را ببرند. به همین دلیل است که شما شاهد وقفه در عرضه سبزیجات در سراسر اروپا و بریتانیا هستید.
چرا الان این اتفاق می افتد؟
به صراحت بگویم، زیرا ما شاهد پایان همکاری جهانی هستیم. یکی از کارهایی که جهانی شدن انجام داد این بود که به همه ما اجازه داد تا متخصص شویم. اگر بخواهیم فقط چند نمونه نام ببریم: چین و مکزیک در تولید تخصص داشتند؛ کره جنوبی، ژاپن و تایوان در فناوری پیشرفته؛ ایالات متحده در نرم افزار و نوآوری فناوری؛ روسیه در صادرات انرژی و کود، همانند بلاروس و اوکراین؛ آلمان در حوزه مهندسی و مواد شیمیایی صنعتی تمرکز کرد و ... .
ما کارهای بسیار تخصصی را در مکان‌های مخصوص انجام دادیم و تمام اجزا و لوازم را از جاهای دیگر وارد کردیم تا این کار را به سرانجام برسانیم. بدون تعارف بگوییم هیچ کدام از ملت ها برای تخصص در همه زمینه ها تنظیم نشده است.
و اکنون که همکاری های بین المللی به عقب نشسته است، با نگرانی چین در مورد توانایی تغذیه خود، جنگ روسیه در اوکراین که بقیه صادرات کود را ویران کرده است، بقیه جهان باید به کشاورزی به روش قدیمی بازگردند.
یعنی ما باید به یاد داشته باشیم که چگونه کود خود را بسازیم و محصولات خود را در یک مکان پرورش دهیم. مشکلی در این مقوله نخواهد بود، جز اینکه بدون تخصص، شما نمی توانید به تعداد افراد زیادی غذا بدهید و قیمت ها بالا می رود.
این بحران در درجه اول آفریقا را مجبور خواهد کرد که بهای آن را بپردازد، سپس جنوب شرقی آسیا و پس از آن آمریکای جنوبی. کشورهای صنعتی غربی با پرداخت قیمت های بالاتر در بازارهای جهانی پیروز خواهند شد و بالاخره غذای خود را تامین خواهند کرد.
پس دیر یا زود هزینه ناهار یا شامی که شما میل می کنید بیشتر می شود؛ پس الان فقط سپاسگزار باشید که غذایی برای خوردن دارید!
