این روزا هرچی تو لینکدین و مدیوم میچرخم، یکی داره میگه «UX مُرده!»
راستش رو بخوای، بعد از اتفاق هفته پیش، منم دارم کمکم باور میکنم.
ماجرا از یه اپ مالی شروع شد. من همیشه با اثر انگشت واردش میشدم، ولی هر چند هفته یهبار، یهو تصمیم میگیره حال نداره و منو میفرسته تو یک مسیر مسخره: اپ → اثر انگشت → ارور → صفحه وب → ایمیل و پسورد → دوباره اثر انگشت → برگرد به اپ → دوباره اثر انگشت!
یعنی انگار داریم ماراتن میدوی، نه لاگین میکنی.
راهحل؟ پاک کردن کش و دیتا. ولی این باعث میشه دوباره 2FA رو ریست کنی.
یه بکاپ کد داشتم، همیشه هم ذخیره میکنم… تا هفته پیش که کار نکرد. رفتم “Get in touch” رو بزنم، برم ساپورت… برگشت منو به صفحه لاگین! بعد ایمیل زدم، جوابشون چی بود؟ همون FAQ که خودم قبلاً خونده بودم. آخرش بعد از دو روز، با هزار مکافات، کد SMS فرستادن و دوباره درست شد.
مشکل من چیه؟ همهچی «کار کرد»، ولی «خوب کار نکرد». حس کردم براشون مهم نیستم. زمان من ارزش نداره. و این یعنی UX رو فراموش کردن.
فرضیه ۱: شرکتها دیگه UX رو جدی نمیگیرن، کمترین سرمایهگذاری رو میکنن. تیمها کمنفر، بودجه کم، اولین قربانی تعدیل.
فرضیه ۲: خود UX دیزاینرا هم دیگه به کارشون مسلط نیستن. پر از آدمایی که با یه بوتکمپ دو هفتهای و چند تا وایرفریم تو فیگما میگن «ما UX دیزاینریم».
فرضیه ۳: دیزاینرای خوب هستن، ولی قدرتی ندارن. توی تصمیمهای معماری محصول از اول دخیل نیستن. وقتی هم بخوان اصلاح کنن، به خاطر هزینه و پیچیدگی فنی رد میشه.
به نظرم بهترین کار برای UX دیزاینرای قوی الان اینه که خودشون کسبوکار راه بندازن. شرکتای بزرگ شاید اهمیت ندن، ولی کاربرا و مشتریا هنوز اهمیت میدن. اگه همهجا تجربه کاربری داغونه، همون محصول رو با UX درست ارائه بدی، برندهای.
📌 بر اساس برداشت شخصیم از مقاله:
"It’s incredible how many bad user experiences are still out there in 2025"
نوشتهی Maximilian Speicher در میدوم
با کمک چتجیپیتی برای بازنویسی و ویراستاری
