در چند وقت اخیر بحث جدیدی در بین برنامه نویسان جاوااسکریپت درگرفته که به نظر میرسد بسیاری از آنها از جمله Eric Elliott به این نتیجه رسیده اند که وقتی مقیاس برنامه ما بزرگتر می شود، استفاده از classical inheritance یا ارث بری کلاسی، مشکلات عدیده ای را به وجود می آورد به ویژه زمانی که بخواهیم تغییراتی در کلاس های والد ایجاد کنیم. از این رو پیشنهاد می کنند که از prototypal inheritane استفاده کنیم.
همونطور که می دانیم وقتی که ما یک کلاس در ES6 ایجاد می کنیم، این کد بعد از کامپایل شدن توسط babel به فانکشن تغییر می کنه ولی خوب این فانکشن رفتار های کلاس رو داره و و بعد از کامپایل شدن فقط ظاهرش به فانکشن تغییر می کنه و در واقع رفتار classical رو با توابع پیاده سازی می کنه.
از سوی دیگه همونطور که احتمالا اخیرا متوجه شدید، ری اکت هم توی نسخه های جدید ترش اهمیت بیشتری به ساخت کامپوننت توسط توابع داده و امکاناتی نظیر مدیریت استیت و lifeCycle method ها رو به اونها اورده.
نظر شما به عنوان یک برنامه نویس جاوا اسکریپت چیه؟ آینده رو چطور می بینید؟ این پست رو نوشتم تا شروع به بحث خوبی توی قسمت کامنت ها باشه.
همچین اگه منابع پارسی و انگلیسی خوبی در این باره میشناسید که فکر می کنید می تونه به همکارامون کمک کنه عالی میشه در زیر معرفیشون کنید.
همچنین می تونید در وبسایتم بیشتر با من آشنا بشید :)
