زمینه‌گرایی در معماری، یکی از اصول مهم و تاثیرگذار در طراحی بناها و محیط‌های شهری است. این رویکرد بر پایه ایجاد هماهنگی و تعامل بین ساختمان‌ها و محیط اطراف آن‌ها استوار است. به عبارت دیگر، زمینه‌گرایی به معماران کمک می‌کند تا بناهایی طراحی کنند که نه تنها از نظر بصری جذاب و کارآمد باشند، بلکه با محیط طبیعی، تاریخی و فرهنگی خود نیز هم‌خوانی داشته باشند.
خانه‌های سنتی ژاپنی با استفاده از مواد محلی مانند چوب و کاغذ و طراحی فضاهایی باز و قابل تغییر، نمونه‌ای بارز از معماری زمینه‌گرا هستند. این خانه‌ها به گونه‌ای ساخته شده‌اند که با محیط طبیعی پیرامون خود هماهنگ باشند و از زیبایی‌های طبیعت بهره‌برداری کنند.
برج شارد، طراحی شده توسط معمار مشهور رنزو پیانو، نمونه‌ای از معماری مدرن است که با محیط تاریخی لندن هماهنگی دارد. استفاده از شیشه و طراحی منحصر به فرد این برج، باعث می‌شود که این بنا در عین مدرن بودن، به طور ظریفانه‌ای با معماری سنتی لندن ترکیب شود.
موزه گوگنهایم بیلبائو، طراحی شده توسط فرانک گه‌ری، نمونه‌ای از معماری زمینه‌گرا است که تأثیر چشمگیری بر محیط شهری و فرهنگی بیلبائو داشته است. این موزه با استفاده از مواد محلی و طراحی منحصر به فرد، توانسته است هویتی جدید و معاصر به این شهر اضافه کند.
زمینه‌گرایی در معماری، رویکردی است که به معماران کمک می‌کند تا بناهایی بسازند که با محیط اطراف خود در هماهنگی کامل باشند. این رویکرد نه تنها به زیبایی و کارآمدی بناها کمک می‌کند، بلکه به حفظ محیط زیست و هویت فرهنگی و تاریخی مکان‌ها نیز یاری می‌رساند. در نهایت، معماری زمینه‌گرا می‌تواند به ایجاد فضاهایی بهتر و پایدارتر برای زندگی انسان‌ها منجر شود.
