من تا همين چن وقت پيش از خودم خيلی ناراحت بودم! دليلش هم اين بود كه چند كيلويی اضافه وزن دارم، صورتم گاهی جوش ميزنه و بر عكسِ بيشترِ هم سن و سال‌هام، بينی مو عمل نكردم.
در صورتی كه خودمم مي‌دونم كه اونقدرها هم بينيم زشت نيست كه واقعاً نياز به عمل داشته باشه
و اينكه سالِ آخر دبيرستانم شرايط اونجوری نبود كه بايد باشه و ...
چقدر اين حس آزار دهنده است،
ولي الان مدتی هست كه به اين نتيجه رسيدم كه من به هيچ كس زيبايی بدهكار نيستم.
آدم زنده ممكنه
چاق بشه،
لاغر بشه،
جوش بزنه،
بعضی روزها زير چشمش گود بشه،
بعضی وقتها زير ابروهاش در بياد
و اينا اصلاً عيب نيست !
مشكلمون اينه كه از خودمون انتظار داريم تو همه چيز عالي و بهترين باشيم .
يادگرفتم گاهی تو بعضي چيزا به خودم يادآوری كنم " من نمی‌تونم " چون قرار نيست من بتونم هركاری رو انجام بدم.
خيلی كارهارو ميتونم و عالی و بهتر از بقيه انجام ميدم خيلی كارها رو هم اصلا نميتونم انجام بدم و ديگه اصراری واسه كامل بودن و عالی بودن ندارم.
اگه همه مون، همه چيز تموم بوديم زندگی خيلی خسته كننده و لوس ميشد!
كيانا سلمانی
