رسیدن به مغازه جمع و جور یوسف صمدی بهرامی، بعد از پشت سر گذاشتن شلوغی و ازدحام کوچه فراشباشی در بازار پامنار تهران برای کسانی که به هنر و به‌خصوص فرش‌های زینتی و قیمتی علاقه دارند غنیمت است. در و دیوار مغازه مملو از فرش‌هایی است که ریشه در فرهنگ و سنت اقوام مختلف به‌ویژه زندگی عشایری.
مجموعه‌دار تهرانی می‌گوید کارش را با پادویی در بازار فرش شروع کرده اما عشق به مرمت فرش‌های کهنه او را به سمت مجموعه‌داری کشاند؛ «یکی از خوش‌شانسی‌هایم این بود که صاحب کارگاه، سواد خواندن و نوشتن نداشت و بر حسب اعتمادی که داشت، مسئولیت تنظیم شناسنامه فرش‌ها را به من واگذار کرد. از همان موقع یاد گرفتم که کدام فرش به کدام شهر یا دوره تاریخی تعلق دارد.
کلیپ رو اینجا میتونید ببینید
به واسطه مسئولیتی که داشتم از درآمد صاحب کارگاه خبر داشتم و یکی از دلایلی که جذب این کار شدم درآمد نسبتا خوبی بود که مرمت کارها داشتند.» ارزش برخی از این فرش‌ها را نمی‌توان برآورد کرد اما اگر من نباشم فرش پنجاه میلیون تومانی را صد هزار تومان هم از فرزندانم نمی‌خرند و بابت دور ریختن آنها مبلغی هم طلب می‌کنند.
«3ماه بعد از اینکه وارد حرفه مرمت فرش شدم هفته‌ای هزار و پونصد تومن مزد می‌گرفتم. همان موقع یک تخته فرش زنجان را که صاحب کارگاه پونصد تومان خریده بود، در ازای مزد یک هفته‌ام خریدم. آن تخته فرش را به خانه بردم و به‌مرور آن را مرمت کردم. چند سال بعد همان فرش را 150هزار تومان فروختم و سود قابل توجهی نصیبم شد. بعدها برای خرید فرش‌های بختیاری به بازار مشهد و سایر شهرهایی که قطب فرشبافی بودند می‌رفتم و فرش‌ها را برای مرمت به تهران می‌آوردم. بعد از مرمت، هیچ‌کدام از فرش‌ها را نفروختم چون باورم این بود که نظیر آنها را پیدا نخواهم کرد.»
_________________________________________________________ به نقل از روزنامه همشهری : گفت‌وگو با مجموعه‌دار فرش‌های عشایری که مرمت فرش‌های قدیمی را در دانشگاه تدریس می‌کند ؛ قالی‌های 200ساله ________________________________________________________ vifeo credit to respective owner: @bahrami.y @bahrami.y ._________________________________________________________ #کوچ
