بعد از اینکه فیلم تموم شد سریع رفتم توییتر و توییت کردم بهترین درام رومنسی که به عمرم دیدم!
خیلی طرفدار فیلم‌های موزیکال نیستم و خسته کننده‌ان برام اما این فیلم کشش و جذابیتی داشت که ادامه ندادنش برای هرکسی سخته. سخت‌تر از اون پاک کردن لبخند خوشی هست که موقع دیدن فیلم رو لبتون شکل میگیره. قطعاً این همون فیلمیه که هر دل شکسته‌ای با قطعه‌های زیبای موسیقیش بهم میچسبونه. ممکنه هر کدوم از ما موقع دیدن فیلم‌های کمدی درام افسوس بخوریم که چرا جای بازیگر فیلم نیستیم یا چرا زندگیمون به هیجان انگیزی این فیلم نیست، اما در این مورد فرق داره. شما انقدر محو فیلم میشید که انگار کنار بازیگرا دارید میخونید و مینوازید و عشق میکنید. فیلم خیلی هم رومانتیک نیست و بیشتر از اون که در مورد عشق باشه در مورد حس خوب زندگی و اینکه چطور میشه بعد از اینکه کلی بدبختی رو سرتون میاد، کسی بهتون خیانت میکنه، از کار اخراج میشید، زندگی تنها و رقت انگیزی دارید دوباره از جاتون بلند بشید و چشم‌ها رو به خودتون خیره کنید. اما خب مسلماً این کار ساده نیست، اینکه با یک قلب شکسته دوباره بخواید همه چیز رو از نو بسازید اصلاً ساده نیست. اما این فیلم راه حل داره! عشق! البته نه اون تعریف کلیشه‌ای که دختری میاد تو زندگیتون و شما متحول میشید، نه!
عشق خیلی ساده تر از چیزیه که تا الان به ما معرفی شده، شاید به سادگی یک لبخند و حتی قشنگ تر از اون موسیقی‌ای باشه که حرفات رو باهاش به عزیزانت بزنی.
خلاصه فیلم رو حتماً ببینید و کیف کنید!
